Σε πρόσφατο άρθρο αναλύσαμε διεξοδικά τις ακμάζουσες πολιτικές σχέσεις Τουρκίας – Πακιστάν, που διάγουν ιστορικό υψηλό, με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Αεροπορίας του Πακιστάν Μουχάιντ Ανουράν κατά την επίσημη επίσκεψή του στις αρχές του έτους στην Άγκυρα να συνοψίζει τις σχέσεις αυτές υπό την φράση «Το Πακιστάν και η Τουρκία είναι δύο χώρες, ένα έθνος. Δεν μοιράζονται μόνο την κοινή κουλτούρα και την πίστη, αλλά έχουν και όμοια ενδιαφέροντα και προκλήσεις».
Η δήλωση «Πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά ότι είμαστε ένα έθνος σε δύο κράτη» που είχε κάνει Αζέρος υπουργός άμυνας στην συνάντηση που είχε πέρυσι τέτοια εποχή με τον Τούρκο ομόλογό του, Χουλουσί Ακάρ, φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι βρίσκει απόλυτη εφαρμογή και στις σχέσεις Άγκυρας – Ισλαμαμπάντ.
Πυρηνική συνεργασία
Ο Ερντογάν έχει εκφράσει από το 2019 το ενδιαφέρον του για την απόκτηση πυρηνικής τεχνολογίας, η δε τουρκική επιθυμία για συνεργασία με το Πακιστάν στο θέμα των πυρηνικών όπλων πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όπως δεδομένη πρέπει να θεωρείται και η επιδίωξη των Τούρκων να προσεταιριστούν μέσω του Πακιστάν την Κίνα. Οι σχέσεις των δύο τελευταίων είναι άριστες, αφού η Κίνα αποτελεί τον κύριο προμηθευτή οπλικών συστημάτων του Πακιστάν, ενώ τις δύο χώρες ενώνει το κοινό αντίπαλο δέος που λέγεται «Ινδία». Αρκετοί αναλυτές μάλιστα επισημαίνουν ότι απώτερη επιδίωξη της Τουρκίας είναι να αποκτήσει, μέσω του Πακιστάν, πρόσβαση σε κινεζική πολεμική τεχνολογία, όπερ αν πραγματοποιηθεί, θα πρόκειται για ένα τούρκικο «δις εξαμαρτείν» (μετά την απόκτηση των ρωσικών S-400) και θα δημιουργήσει νέα προβλήματα στους κόλπους του ΝΑΤΟ αλλά και νέα έντονη αντίδραση των ΗΠΑ.
Τα ΑΤΑΚ Τ-129
Το 2018 η Τουρκία έκλεισε συμφωνία με το Πακιστάν για την πώληση 30 επιθετικών ελικοπτέρων ΑΤΑΚ Τ-129, τουρκικής κατασκευής. Ένα συμβόλαιο ύψους 1,5 δις δολαρίων. Μόνο που η πώληση δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρωθεί. Ο λόγος είναι διότι το τουρκικό ελικόπτερο βασίζεται πάνω στο ιταλικής σχεδίασης Α129 Mangusta, από την οποία αγόρασε τα δικαιώματα, με αμερικανικούς κινητήρες T800-4A (παράγονται από την αμερικανική Honeywell και την βρετανική Rolls-Royce), για τους οποίους δεν είχε δικαιώματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, στο πλαίσιο των κυρώσεων που έχουν επιβάλει με αφορμή την προμήθεια των S-400 απαγόρευσαν την εξαγωγή οπλικού συστήματος με δική τους τεχνολογία κι έτσι η συμφωνία με το Πακιστάν έμεινε στον αέρα.
Μέχρι που τον περασμένο Μάρτιο ανανεώθηκε γι’ ακόμη 6 μήνες, όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Προεδρίας των Τουρκικών Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) Ισμαήλ Ντεμίρ, με τους Τούρκους να υποστηρίζουν ότι κατάφεραν να αναπτύξουν εγχώριας κατασκευής κινητήρα, με το όνομα Tusas, ο οποίος ελπίζουν ότι θα περάσει με επιτυχία τις δοκιμές και θα μπορέσουν να τον φορέσουν στα ελικόπτερα.
Κορβέτες MILGEM
Οι δύο χώρες, όμως, συνεχίζουν την πολυεπίπεδη αμυντική τους συνεργασία και σε άλλους τομείς, όπως το πολεμικό ναυτικό. Οι τουρκικής σχεδίασης, ανάπτυξης και παραγωγής κορβέτες MILGEM έχουν επιλεγεί από το Πακιστάν για την ενίσχυση του στόλου του. Όπως αναφέρουν τουρκικά δημοσιεύματα, οι 2 θα ναυπηγηθούν στην Τουρκία και οι 2 σε ναυπηγεία του Πακιστάν. Θα φέρουν τουρκικής σχεδίασης οπλικά συστήματα αν και δημοσίευμα του τουρκικού αμυντικού περιοδικού “Defence Turkey” αναφέρει ότι θα εφοδιαστεί ιταλικό αντιαεροπορικό σύστημα Albatros-NG της γαλλο-βρετανο-ιταλικής κοινοπραξίας MBDA, που θα μπορεί να εκτοξεύει ακόμη και τους CAMM-ER (Common Anti-air Modular Missile-Extended Range) πυραύλους, επίσης ευρωπαϊκής σχεδίασης και ανάπτυξης της MBDA. Πρόκειται για πύραυλο που προσφέρει δυνατότητες αεράμυνας περιοχής – εμβέλειας 40 χλμ και που πρόσφατα μας απασχόλησε και στην Ελλάδα ως πρόταση εξοπλισμού της αμερικανικής φρεγάτας HF2 για το πρόγραμμα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
Αγοράζει χρόνο
Μόλις τον περασμένο Μάρτιο το αμερικανικό δίκτυο Bloomberg σε δημοσίευμά του αναδείκνυε τις αυξημένες ενέργειες συνεργασίας της Άγκυρας με το Ισλαμαμπάντ, επισημαίνοντας την πιθανότητα κατασκευής από κοινού συστήματος πυραυλικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας. Άλλες πληροφορίες κάνουν λόγο για απόκτηση τεχνολογίας και τεχνογνωσίας για την κατασκευή ακόμη και βαλλιστικών πυραύλων.
Στην πρόσφατη συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, στις Βρυξέλλες, ο Ρ. Ταγίπ Ερντογάν έδειχνε να είναι ιδιαίτερα διαλλακτικός ακόμη και σε ζητήματα για τα οποία προσφάτως έβγαζε πύρινους αντιαμερικανικούς λόγους.
Με δεδομένα, ωστόσο, τα παραπάνω το ερώτημα που τίθεται είναι ο λύκος ηρέμησε ή απλά φόρεσε την προβιά του προβάτου προκειμένου να αγοράσει χρόνο;
Άραγε, λησμόνησε τόσο γρήγορα τα σχέδια αναβίωσης του οθωμανικού παρελθόντος και των επεκτατικών επιχειρήσεων σε Συρία, Β. Ιράκ, Παλαιστίνη, Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρο, Αιγαίο και Λιβύη;
Του Χρήστου Μαζανίτη
