«Αποχαιρετούμε τον Κομαντάντε Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ού αιώνα». Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε τον επικήδειο λόγο του ο Αλέξης Τσίπρας στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη μνήμη του Φιντέλ Κάστρο στην Αβάνα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν ο μοναδικός Ευρωπαίος αρχηγός κράτους που παραβρέθηκε στην εκδήλωση καθώς οι περισσότερες χώρες έστειλαν δεύτερης και τρίτης σειράς αξιωματούχους. Εξαίρεση είναι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής που έχουν αριστερές κυβερνήσεις.
Κατά την άφιξή του στην πρωτεύουσα της Κουβάς, ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει ότι «Είναι μεγάλη τιμή και συγκίνηση να βρίσκομαι στην Κούβα, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα, για να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν μεγάλο ηγέτη που ενέπνευσε όχι μόνο τον κουβανικό λαό και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την επαναστατική φλόγα σε όλον τον κόσμο»
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναμένεται να επιστρέψει στην Αθήνα ξημερώματα Πέμπτης.
Ολόκληρος ο επικήδειος λόγος του Αλέξη Τσίπρα στην μνήμη του Φιντέλ Κάστρο
«Hermanos y hermanas [Αδερφοί και αδερφές], Γενναίε λαέ της Κούβας,
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Κομαντάντε Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ού αιώνα.
Αποχαιρετούμε ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο.
Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Αποχαιρετούμε τον Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων.
Τον δικό σας Φιντέλ, τον δικό μας Φιντέλ, τον Φιντέλ που ανήκει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τον Φιντέλ που ανήκει στην ιστορία.
Είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε μια τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό.
Έναν λαό που ζει σε μια πολύ μακρινή σε εσάς γωνιά του πλανήτη, μα βρίσκεται ταυτόχρονα τόσο κοντά στις αξίες και στα ιδανικά για τα οποία παλέψατε και παλεύετε.
Γιατί όπως ο κουβανικός, έτσι και ο ελληνικός λαός δε δίστασε σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας να σηκώσει το ανάστημά του και να παλέψει κόντρα σε ισχυρούς και παντοδύναμους αντιπάλους, για να διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του.
Την αξιοπρέπεια και το δίκιο του.
Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821.
Patria o muerte [Πατρίδα ή θάνατος], το σύνθημα της Κουβανικής Επανάστασης το 1959.
Στα χνάρια του Σιμόν Μπολίβαρ και του Χοσέ Μαρτί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας.
Και αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό:
στην παιδεία, στη εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού.
Αλλά αφήνει και πολύτιμη κληρονομιά σε όλους τους λαούς:
Γιατί ενέπνευσε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη Λατινική Αμερική
Και έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης.
Και για την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία της Κούβας με τη Δύση.
Η Κούβα του Φιντέλ, όμως, μας έμαθε και ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν είναι ανθόσπαρτος.
Έχει δυσκολίες, έχει υποχωρήσεις, έχει σκαμπανεβάσματα. Μας έμαθε και από τα κατορθώματα αλλά και από τις αδυναμίες του.
Μας έμαθε ότι η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι μια μάχη διαρκής και απαιτεί μεγάλες θυσίες, όπως αυτές που με ηρωισμό καταβάλετε, τα δύσκολα χρόνια του εμπάργκο, που επιβλήθηκε στη χώρα σας ως διαρκής εκβιασμός και ως τιμωρία.
Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μη μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς τους δικούς μας δυνάστες.
Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού.
Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια.
Και σε αυτόν τον αγώνα, το παράδειγμα του Φιντέλ μας συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα.
Στις νίκες και στις ήττες μας.
Στις ανατροπές και στους συμβιβασμούς μας.
Ο Φιντέλ έφυγε από τη ζωή αλλά θα βρίσκεται για πάντα:
Στους μικρούς και μεγάλους αγώνες των λαών σε όλο τον πλανήτη.
Στη φλόγα της αντίστασης των καταπιεσμένων που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους.
Στη δύναμη όσων παλεύουν με πάθος για να διεκδικήσουν το αδύνατο, προκειμένου να πάψουν να ζουν το αδιανόητο.
Γυρνώντας έτσι το τροχό της ιστορίας.
Αντίο, Κομαντάντε Φιντέλ!
Hasta la victoria siempre!
