Το 1830, με εντολή του βασιλιά της Πρωσίας Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ’, επιβλήθηκε φόρος στους ιδιοκτήτες σκύλων στο Βερολίνο, αξίας 3 ταλίρων.
Ήταν ένα σημαντικό ποσό και το μέτρο είχε ως στόχο να μειώσει την εξάπλωση των ασθενειών, που προκαλούνταν από τα σκυλιά. Τα έσοδα θα χρησιμοποιούνταν για να κατασκευαστούν πεζοδρόμια στην πόλη.
Τα σχέδια του βασιλιά απέτυχαν, καθώς οι Βερολινέζοι απλώς σταμάτησαν να παίρνουν σκυλιά για να αποφύγουν το φόρο. Μέσα σε πέντε χρόνια, από το 1830 έως το 1835, ο πληθυσμός των σκύλων στο Βερολίνο μειώθηκε από 5.900 σε 3.300.
Με το πέρασμα του χρόνου, η αγάπη των Βερολινέζων για τα τετράποδα επικράτησε και άρχισαν να αποδέχονται τον φόρο. Τα σπίτια γέμισαν πάλι με κατοικίδια και οι δρόμοι με πεζοδρόμια.
Όμως το 1926, σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, ο φόρος αυξήθηκε δραματικά. Το Βερολίνο του μεσοπολέμου είχε ανάγκη τα έσοδα και πλέον οι ιδιοκτήτες σκύλων έπρεπε να καταβάλουν 60 μάρκα, ποσό που θα αντιστοιχούσε σήμερα σε περισσότερα από 500 ευρώ.
Η αύξηση οδήγησε τους Βερολινέζους σε δύσκολες αποφάσεις. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, χιλιάδες περίμεναν έξω από γραφεία κτηνιάτρων για να θανατώσουν τα κατοικίδια τους. Μέσα σε τέσσερα χρόνια “εξαφανίστηκαν” 40 χιλιάδες σκύλοι.
Ο φόρος μειώθηκε πάλι με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Το καθεστώς των Ναζί ήταν πρωτοποριακό ως προς την προστασία των ζώων και πέρασε νόμους που απαγόρευαν οποιαδήποτε κακομεταχείρισή τους.
Ασφαλώς, οι νόμοι αυτοί δεν ίσχυαν και για τους ανθρώπους…
Πηγή: mixanitouxronou.gr
