Ένα ζευγάρι έχασε τη ζωή του από αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από σόμπα υγραερίου τα ξημερώματα της Παρασκευής, στο Μεταξουργείο. Ήταν και οι δύο πακιστανικής καταγωγής και γονείς τριών παιδιών ηλικίας 11, 17 και 19 ετών. Ο πατέρας, ηλικίας 55 ετών και η μητέρα 42 ετών, προσπάθησαν να ζεσταθούν χρησιμοποιώντας θερμαντικό μέσο που λειτουργούσε με γκάζι και υπήρξε διαρροή.
Άλλη μια καταγραφή στο αστυνομικό δελτίο το οποίο έρχεται ψυχρά να προστεθεί στα υπόλοιπα αντίστοιχα θανατηφόρα περιστατικά τα οποία έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, λόγω κρύου. Είναι επτά, συνολικά, οκτώ; Ειλικρινά δεν έχει καμία σημασία, ούτε και η εθνικότητα των θανόντων – η ανθρωπιά δεν έχει διαβατήριο.
Εν έτει 2020 -έχοντας ζήσει εποχές ευμάρειας, όπου κάποιοι, παλαιότερα, άναβαν τον κλιματισμό στο σπίτι για να ρίξουν τη θερμοκρασία της κεντρικής θέρμανσης με πετρέλαιο- ακούγεται παράταιρο το να κρυώνεις μέσα στο σπίτι σου. Ακούγεται και είναι εξωφρενικό να τουρτουρίζουν άνθρωποι μέσα σε στεγασμένα δωμάτια – ας μη συζητήσουμε για τους αστέγους. Στην Αθήνα γνωρίζω πολλούς ανθρώπους οι οποίοι κυκλοφορούν σαν Μεξικάνοι σε σιέστα στο σπίτι τους, με κουβέρτες στους ώμους, με μπουφάν, με διπλά πουλόβερ, διπλές κάλτσες, κασκόλ. Γνωρίζω συναδέλφους μου που φοράνε όλη την γκαρνταρόμπα τους πάνω τους, αλλά με τα γάντια στα χέρια – και, ξέρεις, έτσι δεν μπορείς να γράψεις κείμενα, δεν «σπάνε» τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο.
Αυτό είναι κάτι που προφανώς και δεν πιστώνεται μόνο στη σημερινή κυβέρνηση. Από τότε που η παλιοκρίση ενέσκηψε στη χώρα μας, έκανε τους πολίτες να κόψουν πολλά από τα μηνιαία έξοδά τους – ανάμεσα στα υπόλοιπα, οι περισσότεροι κόψαμε και τη θέρμανση. Και χωρίς, για παράδειγμα, κάβα ποτών και κιλά ξηρών καρπών φυσικά και μπορείς να ζήσεις – εννοείται. Χωρίς στοιχειώδη ζέστη, όμως, στο σπίτι, τι μπορείς να κάνεις; Για παράδειγμα, πώς μπορείς να κάνεις μπάνιο ή να δεις ήρεμα τηλεόραση στο σαλόνι σου, εάν κρυώνεις; Για να μην αναφέρω και πιο προσωπικές στιγμές με τη/τον σύντροφό σου. Ναι, κρυώνουμε στα σπίτια μας (και φέτος) και το κρύο δεν παλεύεται, δεν μπορείς να βρεις ησυχία. Όπου ανάβεις καλοριφέρ, καις το (ακριβό και λόγω Ιράν, οσονούπω) πετρέλαιο. Ανάβεις κάποια θερμαντική συσκευή, καις το εξίσου δαπανηρό ρεύμα. Αν έχεις τζάκι, πετάς μέσα του ξύλα τα οποία και εκείνα δεν είναι τσάμπα, ο τσάμπας πέθανε. Από το κρύο, φυσικά.
Οι Έλληνες, καθημερινά, κρυώνουμε και κοιτάζουμε με αγωνία το δελτίο πρόγνωσης του καιρού, για να ξέρουμε εάν ο υδράργυρος στο θερμόμετρο θα πέσει κι άλλο, να γνωρίζουμε αν θα κάνει κρύο και θα χτυπάνε και πάλι τα δόντια μας μέσα στο σπίτι μας. Αυτό είναι άλλος ένας ορισμός της βίας, μια παραμετροποίηση της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, πιστέψτε με, δεν παραληρώ λόγω ψύχους. Καλό θα ήταν, λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της φροντίδας που έχει εξαγγείλει προς τη μεσαία τάξη, να κάνει τα πάντα για να μην κρυώνουμε στα σπίτια μας. Θα πει κάποιος πως δίνεται ήδη επίδομα πετρελαίου θέρμανσης. Σύμφωνοι, αλλά δεν το δικαιούνται όλοι, ενώ δεν μπορείς να βγάλεις ολόκληρο χειμώνα με αυτό.
Ναι, είναι καθαρή βία το να κρυώνεις μέσα στο σπίτι σου, αναζητώντας τρόπους για να ζεσταθείς, ενώ ακόμα και τα όνειρα που βλέπεις το βράδυ σχετίζονται με θερμόμετρα, πάγους, την ίδια ώρα που σκέφτεσαι ότι θα πας στη δουλειά σου το πρωί και θα είναι όλα ζεστά. Στην περίπτωση, βέβαια, που δεν πεθάνεις, τελικά, από αναθυμιάσεις, προσπαθώντας να βρεις τρόπο να ζεσταθείς. Μένει να τα καταλάβει όλα αυτά και ο κ. Μητσοτάκης, μένει να καταλάβει τους Ελληνες πολίτες και το τι περνάνε στην καθημερινότητά τους, αν και είναι δύσκολο να κρυώσει όταν βρίσκεται στο Μαξίμου ή στον Λευκό Οίκο. Εσύ κι εγώ κρυώνουμε. Έλα, τώρα, να σε πάρω μια αγκαλιά. Και μήπως έχεις κάτι σε αλκοόλ να πιούμε για να ζεσταθούμε;
