Ο «επικίνδυνος» για όποιον τον βλέπει Παναθηναϊκός και το «βουνό» που έχει να ανέβει ο Μπόλονι.
Άλλο ένα βράδυ που δεν πηγαίνει τίποτα και με τίποτα «κάτω». Εχει τον τρόπο του αυτός ο Παναθηναϊκός να «χαλάει» όποιον δεν μπορεί να κάνει το αίμα νερό και συνεχίζει να ασχολείται. Είναι βαριά «άρρωστος» ο σύλλογος και μαζί του «αρρωσταίνουν» και όσοι (αντέχουν ακόμα να) τον βλέπουν.
Φοβερά και τρομερά πράγματα και πάλι από το τριφύλλι. Το έκανε στην Λάρισα, το… ξανάκανε τώρα. Προηγήθηκε, δεν τελείωσε το ματς και κλείστηκε πίσω. Εδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να το πιστέψει και… τιμωρήθηκε. Δεν γίνονται αυτά, όπως και δεν έχει ξαναγίνει και πέντε αγώνες χωρίς νίκη. Το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία σου, το απόλυτο χάλι. Ενα πράγμα που δείχνει να μην μαζεύεται με τίποτα.
Από τη μία μοιάζει σαν να βλέπεις μια ομάδα που δεν έχει κάνει ΜΙΣΗ προπόνηση μαζί και μαζεύτηκαν μια ώρα πριν το ματς παλιοί και νέοι δίχως σχέδιο και πλάνο και από την άλλη μια ψυχολογία στα τάρταρα. Ακόμη και όταν κερδίζουν οι πράσινοι δείχνουν σαν να μην το πιστεύουν ή καλύτερα σαν να τρέμουν μην το χάσουν. Και το… χάνουν. Είναι αδιανόητα αυτά που συμβαίνουν και μάλιστα δεν μιλάμε για «παιδάκια» αλλά για ένα ρόστερ που πλέον έχει και ποιότητα και προσωπικότητα.
Ο Μπόλονι δεν είναι μάγος. Το ξέρει και το ξαναείδε ότι έχει να ανέβει ένα βουνό και σε πρώτη φάση πήγε με τα βασικά. Ο καθένας στη θέση του, ορθολογικό σύστημα και το βάρος στην ψυχολογία, αλλά εν τέλει… τζίφος. Σαν να μην πέρασε μια μέρα και με την αναποτελεσματικότητα μπροστά και με την χαλαρότητα πίσω. «Στιγμές» που τις πληρώνεις, που κοστίζουν και που αν ήσουν στοιχειωδώς σοβαρός τώρα θα κάναμε άλλη κουβέντα με τουλάχιστον δυο τρίποντα.
Είναι απλή η ανάλυση του αγώνα, όλοι είδαμε τι έγινε και πως έγινε, το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ έγινε και πότε επιτέλους θα σταματήσει. Κανείς δεν περίμενε να δει μπαλάρα, δεν γίνονται αυτά από τη μια μέρα στην άλλη, όμως εδώ μιλάμε για απίστευτες καταστάσεις. Να σου κάθεται το ματς και να μην μπορείς να το πάρεις. Ούτε καν αυτό που λέμε επαγγελματική νίκη και διαχείριση.
Ήρθε νέος προπονητής, που δεδομένα είναι καλός, μπήκε και ο Μαουρίτσιο που επίσης έδειξε με το καλημέρα ότι δεδομένα μπορεί να κάνει τη διαφορά (αρκεί να μην βαράει με το καλημέρα 90άλεπτα φυσικά…) αλλά και πάλι στο ίδιο έργο θεατές. Και το χειρότερο είναι ότι η φετινή χρονιά δεν είναι στη λογική του «δεν τρέχει τίποτα». Που ΠΑΝΤΑ πρέπει να τρέχει αλλά σκεφτείτε τώρα που έληξε η τιμωρία να μην βγεις ΟΥΤΕ Ευρώπη. Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα, αν και για το πούμε αλλιώς, δείτε για τι έχουμε καταντήσει να μιλάμε…
Η λογική λέει ότι δεν γίνεται να μην βελτιωθεί αυτή η ομάδα αν και στον Παναθηναϊκό έχει καταργηθεί κάθε έννοιά της. Το θέμα είναι πως από εδώ και στο εξής θα είναι ΜΟΝΗ της. Είναι τόσο μεγάλη η πίκρα που έχει φάει ο κόσμος του Παναθηναϊκού που πλέον δεν υπάρχει το παραμικρό δείγμα υπομονής κάτι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΙΚΟ. Το είπαμε και στον πρόλογο, είναι εντελώς αποκρουστικός αυτός ο Παναθηναϊκός, σε διώχνει από δίπλα του, σε κάνει να μην θέλεις να τον δεις ούτε από την τηλεόραση. Δεν είναι να λέμε περισσότερα, προσωπικά έχω κουραστεί να γράφω, αλλά και εσείς να διαβάζετε. Μακάρι να γίνει κάτι να τελειώσει ο εφιάλτης.
ΥΓ: Δείχνει πολύ σημαντικό το θέμα του γηπέδου, αλλά τέτοια μέρα είσαι εκτός τόπου και χρόνου αν το συζητήσεις.
ΥΓ1: Για το ιδιοκτησιακό θα πάω κόντρα στο ρεύμα. Δεν υπάρχει «δεν πουλάει ο Αλαφούζος» κι ας είναι αυτή η θέση του. Επιμένω ότι όποιος εμφανιστεί με ΑΝΑΣΤΗΜΑ, ΠΛΑΝΟ και ΟΡΑΜΑ θα τα πάρει όλα παραμάζωμα και τέτοιος από το 2008 και μετά ΔΕΝ έχει εμφανιστεί. ΌΤΑΝ εμφανιστεί αυτός ο ΤΡΕΛΟΣ θα τελειώσει και το μαρτύριο που ζούμε όλοι οι Παναθηναϊκοί.
Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.
