Ένας άγριος πολεμιστής πήγε στον Αββά Μακάριο και τον ρώτησε: “Υπάρχει στ’ αλήθεια παράδεισος και κόλαση; “
“Ποιός ρωτάει; ” είπε ο αββάς Μακάριος.
“Ένας γενναίος πολεμιστής! “απάντησε με τόνο περήφανο αυτός.
“Γενναίος πολεμιστής, εσύ; “είπε ο αββάς κοιτώντας τον περιφρονητικά.
“Ποιός άρχοντας θα σε δεχόταν στο στρατό του;Η φάτσα σου σε δείχνει για ζητιάνο!”
Ο άγριος πολεμιστής θυμωμένος έκανε να σύρει το ξίφος του.
“Α! Έχεις και σπαθί! ” συνέχισε ο αββάς. “Φαινεται τόσο σκουριασμένο,θα με γρατσουνισει άραγε;” Ο άγριος πολεμιστής έβγαλε το ξίφος από τη θήκη.
“Εδώ ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως “,είπε ο αββάς Μακάριος ατάραχος.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια και βλέποντας την ηρεμία του αββά, ο άγριος πολεμιστής ξαναβαλε το ξίφος στη θήκη του και γονάτισε συντετριμμένος και μετανοημενος.
“Εδώ ανοίγουν οι Πύλες του Παραδείσου!”,είπε ο αββάς Μακάριος.
Σοφία Άγιων Γερόντων
