Κάθε μέρα ακούμε από τους πολιτικούς της ΕΕ εκ νέου: η Ελλάδα κάνει πολύ λίγα για να κάνει κλείσει τα σύνορά της. Η Ελλάδα δεν ελέγχει τους πρόσφυγες. Η Ελλάδα φταίει στην πραγματικότητα που όλη η Ευρώπη έχει βυθιστεί στο χάος.
Ναι, τα hotspots δεν λειτουργούν, οι τεχνικές δυνατότητες μπορεί να είναι παρωχημένες και κατά τα άλλα υπάρχει μεγάλο περιθώριο για βελτίωση. Γνωρίζουμε από την κρίση του ευρώ ότι η Ελλάδα έχει δομικά προβλήματα. Αλλά στην ανθρωπιά, η χώρα αυτή είναι το παγκόσμια σημείο αναφοράς. Ξεχνάμε πολύ συχνά ότι η Ελλάδα φέρει το κύριο βάρος αυτής της κρίσης των προσφύγων. Και αυτό για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα.
Πέρασα τις τελευταίες δύο ημέρες σε μια βάρκα της ελληνικής ακτοφυλακής. Όταν αποβιβάστηκα, είπα στον καθένα εκεί ότι είναι πραγματικοί ήρωες για μένα. Αυτοί είναι που είναι διαθέσιμοι κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να σώζουν ζωές. Όχι οι υπάλληλοι των Βρυξελλών, αλλά αυτοί οι Έλληνες είναι που την ημέρα και τη νύχτα ψάχνουν για πρόσφυγες που φτάνουν στη Λέσβο.
Ο Αργύρης (35), ο καπετάνιος, μας αποχαιρέτησε στο λιμάνι ένα βράδυ, και σάλπαρε πάλι αμέσως με το σκάφος του. Όταν ήρθαμε στο λιμάνι το πρωί, ήταν ακόμα ξύπνιος. Είχε κοιμηθεί μόλις δέκα λεπτά. Περισσότερο δε γινόταν. Επειδή φοβόταν ότι θα πέθαιναν άνθρωποι, ότι άνθρωποι θα μπορούσαν να πνιγούν αν δεν έμενε ξύπνιος.
Για μένα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι πρόσφυγες πεθαίνουν κυρίως από στην τουρκική πλευρά. Όταν εγώ ο ίδιος είχα επιβιβαστεί τον Οκτώβριο σε μια βάρκα προσφύγων που κόντευε να βυθιστεί, δε μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κανέναν από την τουρκική ακτοφυλακή, κανείς δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά μας. Η ελληνική ακτοφυλακή μας απάντησε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, διότι ήμαστε στην τουρκική πλευρά των συνόρων.
Αυτό ταιριάζει με όσα μου αναφέρουν τώρα οι Έλληνες. Όταν βλέπουν στο ραντάρ στην τουρκική πλευρά μια βάρκα που κινδυνεύει (ναι, το ελληνικό σύστημα ραντάρ λειτουργεί, ακόμα και τη νύχτα) και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μέσω ασυρμάτου με την τουρκική πλευρά, τότε κανείς δεν απαντά. Δοκιμάζουν ξανά και ξανά. Αλλά απάντηση δεν υπήρξε ποτέ μέχρι στιγμής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι σε θέση να κλείνει πολύ γρήγορα τα σύνορά τους, όπως κάνει τώρα με τη Συρία, όμως όταν πρόκειται για τη διάσωση ζωών, συχνά αποτυγχάνει. Είναι, επίσης, η Τουρκία αυτή, που στο θέμα του προσφυγικού εκβιάζει συνεχώς τη Γερμανία προβάλλοντας νέες απαιτήσεις.
Ο καπετάν Αργύρης μπορεί να πει ακριβώς γιατί τα παίρνει όλα πάνω του: «Επειδή σώζουμε ανθρώπινες ζωές!» Ευτυχώς, δεν κάθεται πλέον να ακούει τι λένε ορισμένοι πολιτικοί της ΕΕ για την Ελλάδα σχετικά με την προσφυγική κρίση. Η πολιτική δεν τον ενδιαφέρει. Ο ίδιος ανησυχεί μόνο για την επιβίωση των προσφύγων.
Αυτό που ζητούν η Ευρώπη και πολλοί ανίδεοι, δηλαδή ο έλεγχος των θαλάσσιων συνόρων, είναι αδύνατο. Θα ήταν δυνατό μόνο αν απωθούνταν δια της βίας οι πρόσφυγες. «Τι θέλει η Ευρώπη από εμάς», με ρώτησε ένας από τους διασώστες στο σκάφος, «θέλουν οι κυβερνήσεις να αφήνουμε τα παιδιά να πνίγονται, να τα πυροβολούμε, να βυθίζουμε τα σκάφη τους; Εάν αυτό είναι που απαιτεί η Ευρώπη από εμένα, τότε αυτή δεν είναι πλέον η δική μου Ευρώπη. Και θα έπρεπε να παραιτηθώ αμέσως από αυτή τη θέση»
Υπάρχουν άνθρωποι πάνω σε αυτά τα σκάφη της ελληνικής ακτοφυλακής, που είναι οι αληθινοί σωτήρες σε αυτή την προσφυγική κρίση. Αυτοί είναι που υπερασπίζονται τα τελευταία ψήγματα της τιμής της Ευρώπης στα ύδατα της Λέσβου. Γι’ αυτούς θα έπρεπε όλοι μας να είμαστε υπερήφανοι. Και σε αυτούς είναι που αξίζει όλος ο σεβασμός μας.
Ευχαριστούμε, Ελλάδα, ευχαριστούμε Αργύρη. Σώσατε πολλούς ανθρώπους – η Ευρώπη μπορεί να είναι υπερήφανη για σας!
