Ο τσαλαπετεινός….
Η αρχαία μυθολογία όσο και η λαϊκή παράδοση τον τίμησαν με πολλές ιστορίες.
(Ο τσαλεπετεινός) λέγεται και αγριοκόρακας και πούπος. Το τελευταίο του όνομα οφείλεται στην επίσημη λατινική του ονομασία UPOPA EPOPS.
Αλλά και μια λαϊκή παράδοση αναφέρεται σε αυτό. Σ’ ένα μακεδονικό χωριό κατοικούσαν- τα πολύ παλιά χρόνια- Τούρκοι κι Έλληνες. Μια μέρα τσακώθηκαν ο παπάς με το χότζα του χωριού.Στον καυγά τους εκείνο ακούστηκαν λόγια άπρεπα για το ιερατικό τους σχήμα κι ο Θεός για να τους τιμωρήσει τους μεταμόρφωσε σε πουλιά, τον παπά σε κούκο και το χότζα σε πούπο, που άρχιζε να ξεφωνίζει: Που!που!που!
Σε πολλά μέρη της Μακεδονίας τον τσαλαπετεινό τον λένε πούπο. Είναι ένα ωφελιμότατο πουλί στη γεωργία, που έρχεται στον τόπο μας δυο φορές το χρόνο, την άνοιξη για τα βόρεια μέρη και το φθινόπωρο για τα νότια. Είναι ένα πολύ σημαδιακό πουλί, χάρη στο μακρουλό ράμφος του και το θαυμάσιο φτερωτό λοφίο, που φέρνει σαν βασιλική κορώνα, απάνω στο κεφάλι του. Τρώει σκουλήκια, κάμπιες, σκαθάρια, κουνούπια, σαλιάγκια, τα οποία αναζητεί με τη μακρουλή μύτη του παντού σε σχισμές βράχων, κορμών δένδρων, στα φύλλα και γι αυτό όπως είπαμε είναι πολύ ωφέλιμο στη γεωργία και στον άνθρωπο και το κυνήγι του απαγορεύεται από το νόμο……..Άμα πιαστεί ο τσαλαπετεινός ημερεύει εύκολα. Μαθαίνει να εκτελεί διάφορα παραγγέλματα και δείχνει μεγάλη αφοσίωση στον κύριό του……
φώτο: Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάρου
