Μπορεί να απονευρωθήκαμε και να μην το καταλάβαμε. Ίσως να είμαστε όλοι αριστεροί και δεν το ξέρουμε. Ότι κάτι μας συμβαίνει πάντως είναι γεγονός. Ούτε στην τουρκοκρατία θα χαχανίζαμε, ως λαός, με πολιτικές αλητείες όπως αυτή της ροζ γραβάτας. Ερώτημα-τεστ για το που βρισκόμαστε. Θα εφαρμόσει τα μέτρα των 5 δισ. ο Τσίπρας τώρα που μας έτριψαν στη μούρη τη ρύθμιση του χρέους;
Ας μην ψάχνουμε την απάντηση. Την ξέρουμε όλοι. Για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά αποτελούν βαθύ παρελθόν. Αντριλίκια και μαγκιές της στιγμής χωρίς καμία αξία.
Το δούλεμα με αυτές τις πολιτικές παλικαριές των αριστερών είναι ίδιο με εκείνο της εποχής Βαρουφάκη και της οικονομίας του καφενείου.
Το χοντρό δούλεμα όμως του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει αμέσως μετά τα μπάνια του λαού που έρχονται τα δύσκολα. Αυτά που κρύφτηκαν στη σκιά με τις αριστερές χαρούλες της προχθεσινής συμφωνίας.
Η αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου δεν είναι παίξε γέλασε. Αγγίζει τη ραχοκοκαλιά της αριστερής ύπαρξης στην πολιτική ζωή του τόπου γιατί θα περάσει από “αξονική” το κράτος.
Ποια μέτρα 5 δισ. λοιπόν (για το 2019-2020) θα λογαριάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιες “μαγκιές” στην εφαρμογή τους θα απασχολήσουν τον Τσίπρα μπροστά στον όλεθρο που του έρχεται το Φθινόπωρο.
Έρχεται η ώρα να βαφτίσει ξανά το “κρέας ψάρι” στο ξεπούλημα του κράτους…, στο ξεπάτωμα των ΔΕΚΟ, σε απολύσεις κρατικών υπαλλήλων (αρχίζοντας από τους συμβασιούχους) και στο μοίρασμα κρατικών επιχειρήσεων και περιουσίας σε “φίλους” και “υποστηρικτές” της Ελλάδας προς τους θεσμούς όπως, για παράδειγμα, οι Γάλλοι.
Όσοι νομίζουν ότι οι κάποιοι περιφερόμενοι υποστηρικτές της Ελλάδας, όπως ο Μοσκοβισί και άλλοι, δεν κρατούσαν “πλάγιο ήχο” (με τα καλά τους λόγια για την Ελλάδα) στα γαλλικά συμφέροντα εξαγορών ελληνικού κράτους είναι αρκετά αν όχι βαθιά νυχτωμένοι. Θα το δούμε με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις παραχωρήσεις, και τις συμφωνίες. Τότε θα το καταλάβουμε.
Και ενώ θα κάνουν όλα αυτά ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνουν μετά το καλοκαίρι μόνοι. Εντελώς μόνοι. Με υποστηρικτές μόνο κάποιους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που είναι στη σειρά για τη μοιρασιά…
Μετά τις γερμανικές εκλογές το πολιτικό τοπίο στους δανειστές θα είναι αρκετά ξεκάθαρο. Και τότε θα φανούν οι προετοιμασίες τους για τη διάδοχη κατάσταση του Τσίπρα. Τότε θα αρχίσουν αχνά-αχνά τα ταξίματα και πάλι για το χρέος.
Αλλά αυτή την φορά με σκοπό την “επένδυση” των θεσμών στους επόμενους. Μόνο στους επόμενους και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ που ίσως να τον μην τον βρει το άλλο καλοκαίρι στην κυβέρνηση.
Το μόνο που μένει πλέον στους αριστερούς του Τσίπρα από την Κουμουνδούρου μέχρι τους ΑΝΕΛ (δεν έχει καμία διαφορά) είναι η επιστροφή στο δούλεμα του λαού.
Αλλά όχι στο απλό δούλεμα με τις ανοησίες πως δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα των 5 δισ. Επιστροφή στο χοντρό δούλεμα. Εκείνο των εκλογών του 2015.
Το σενάριο για έξοδο στις αγορές με “εθνοσωτήρια” παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ θα πηγαινοέρχεται. Οι δηλώσεις των εντεταλμένων του ΣΥΡΙΖΑ επίσης.
Θα ακολουθήσει δούλεμα για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που θα βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και από την επιτροπεία (αυτός είναι ο λόγος που ξεχάσθηκαν -προς ώρας- τα περί επιτροπείας…).
Και εκεί στις αρχές του Σεπτεμβρίου (που ανοίγουν τα σχολεία και έρχονται οι χειμωνιάτικοι λογαριασμοί) ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει στην ανάπτυξη και στα ελατήρια που θα την τινάξουν μέχρις εκεί που δεν παίρνει…
Κάπως έτσι θα ξεχειμωνιάσουμε μέχρι την άνοιξη που θα μπει για τα καλά εμπρός η προεκλογική περίοδος. Τότε είναι που θα ξεπεράσουμε κάθε επίπεδο θεάτρου μπουλουκιού. Κάθε είδος κωμωδίας με γαϊτανάκια και κλόουν ντυμένους βουλευτές.
Τους γνωστούς και αριστερούς επαγγελματίες ανεπάγγελτους βουλευτές η μοναδική σωτηρία των οποίων είναι ο μισθός των 7.000 ευρώ που εξασφαλίζουν ή στη Βουλή ή στα όνειρά τους.
Ζητούμενο συνεπώς στο ερώτημα αν ο Τσίπρας μας δούλευε ή όχι, όταν δήλωνε πως θα “σκίσει” τα μέτρα αν δεν ρυθμίσει το χρέος, δεν είναι η απάντηση. Ζητούμενο είναι σε ποιόν λαό θεωρεί πως απευθύνεται λέγοντας ό,τι παραμύθι του έρθει στο κεφάλι και τι λαός είναι αυτός που του επιτρέπει να παριστάνει τον “σωτήρα” σε μια χώρα μισοβυθισμένη στο χάος.
πηγη: gianniotis
