Τώρα πια, στην εποχή του 4ου μνημονίου, με τις τσέπες άδειες και γεμάτοι άγχος για το μέλλον, το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία είναι… ποιο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι το σοβαρότερο απ’ όλα!
Η ανεργία; Η υπερφορολόγηση; Το ασφαλιστικό; Τα άδεια ταμεία; Η αναντιστοιχία ανάμεσα στα υπεσχημένα και στις πράξεις; Η απίστευτη διαστρέβλωση της πραγματικότητας; Ποιο είναι τελικά το μεγαλύτερο μας πρόβλημα;
Τολμώ να γράψω, κανένα από όλα αυτά!
Η χώρα πάσχει από τον τρόπο που σκέφτεται η κοινωνία, από την επίμονη άρνησή της να παραδεχτεί, να συνειδητοποιήσει και να εκτιμήσει την απελπιστική της κατάσταση. Πριν από όλα, να κατανοήσει ότι οι κρίσεις είναι φαινόμενα που εμφανίζονται κατά περιόδους στις κοινωνίες – δεν είναι κάτι το αφύσικο. Κατόπιν, ότι οι κρίσεις αντιμετωπίζονται με σωστές εκτιμήσεις κι όχι με λαϊκισμούς και πολιτικά ψεύδη και ότι στις κρίσεις δεν ακούγονται κατηγορητήρια αλλά λύσεις, δεν ακούγονται ευχάριστες υποσχέσεις αλλά σκληρές αλήθειες.
Είναι πλέον φανερό. Σήμερα, η ελληνική κοινωνία χρεώνεται τις επιλογές της στους πολιτικούς, την επιμονή της να μην ακούει εκ συστήματος τις προειδοποιήσεις των σοβαρών πολιτικών της, να μην επιβραβεύει και αποδέχεται τους άξιους αλλά αποκλειστικά τους λαοπλάνους και τους ψεύτες.
Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών, τα εισπράττουμε με τον χειρότερο τρόπο τα δυο τελευταία χρόνια. Σ’ ένα παντελώς ανέτοιμο (για να κυβερνήσει στοιχειωδώς) κόμμα και σ’ ένα ακροδεξιό μόρφωμα δόθηκε η εξουσία και αυτό το συνονθύλευμα κλήθηκε εκ των πραγμάτων να δώσει λύσεις. Η τραγωδία -με όρους ευτελούς κωμωδίας- που ακολούθησε, βιώνεται τραυματικά στην καθημερινότητά μας.
Ήταν ξεκάθαρα μια επιπόλαια πράξη εκδίκησης εναντίον του πολιτικού συστήματος. Λάθος, που πρέπει επειγόντως να διορθωθεί. Η εποχή της μετάθεσης των προβλημάτων και των λύσεών τους τελείωσε μαζί με τα ψέματα που την συνόδευαν. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα κατανοητό μιας και δεν έχουμε χρόνο, ούτε την πατροπαράδοτη πολυτέλεια να ρίχνουμε τις ευθύνες μας όπου μας είναι πιο βολικό…
Αυτά τελείωσαν μαζί με το ξεθυμασμένο σενάριο των κακών ξένων και των κακών πολιτικών. Η κοινωνία οφείλει να κατανοήσει ότι δεν υπάρχουν πλέον μαγικές λύσεις και κυρίως πόροι. «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας αρχίσουμε από αυτό!
πηγη: gianniotis
