Εκτός από την αντικειμενική δυσκολία της αποδοχής της ψήφισης μέτρων εκ των προτέρων, ώστε το ΔΝΤ να μπει σε τροχιά εισόδου στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά και να έχουμε συμφωνία έως τις 20 του μήνα υπάρχουν και τρεις νέες δυσκολίες, οι οποίες εμφανίζονται λόγω… συγκυρίας.
Η πρώτη είναι η άκαμπτη στάση του ΔΝΤ που είναι πλέον σε θέση ισχύος. Οι απαιτήσεις του Ταμείου ξεκινούν, αλλά δεν τελειώνουν στην ψήφιση της περικοπής του αφορολόγητου και της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις.
Εν όψει του προγράμματος που θα υπογράψει με την Ελλάδα θα θέσει τις απαιτήσεις του και για τις αλλαγές στην αγορά εργασίας που είναι εξίσου λεπτό θέμα για την κυβέρνηση.
Το ΔΝΤ επιμένει οι συλλογικές διαπραγματεύσεις να παραμείνουν σε επιχειρησιακό επίπεδο και όχι σε κλαδικό. Επιμένει σε απελευθέρωση των απολύσεων και την άρση της διοικητικής ρύθμισης (δηλαδή της έγκρισης που θα πρέπει να έχουν από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας).
Το αρμόδιο ελληνικό υπουργείο επιμένει το όριο των απολύσεων να μείνει ως έχει και να κάνουν μια μετατροπή στη νομοθεσία, η οποία θα διατηρεί τη διοικητική ρύθμιση, έστω και αν αυτή γίνεται από κάποιο ανεξάρτητο φορέα.
Επίσης, το ΔΝΤ θα επανέλθει σε απαιτήσεις για την αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο την επαναφορά της ανταπεργίας (lock out) και μια σειρά άλλες επιμέρους από- ρυθμίσεις στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας.
Παράλληλα, θα ζητήσει δραστικές αλλαγές σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών που καθυστερούν εδώ και χρόνια.
To Grexit του Σοϊμπλε
Το δεύτερο μεγάλο εμπόδιο, όσο και αν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς, είναι η ρητορική του Grexit από τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι ο πρώτος που σκέφτηκε ότι αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να ορθοποδήσει εντός της ευρωζώνης θα ήταν καλύτερη μια συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ.
Το είπε, μάλιστα, και στον τέως υπουργό Οικονομικών, κ. Γιάνη Βαρουφάκη τον Μάρτιο του 2015. Έκτοτε, επεκράτησε η άποψη της Μέρκελ περί μη διάλυσης της ευρωζώνης με ευθύνη της Γερμανίας και το θέμα έφυγε από το προσκήνιο.
Η προεκλογική περίοδος, όμως, έδωσε την ευκαιρία να ευχαριστήσει τους Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) που δεν ήθελαν από την αρχή τρίτο πρόγραμμα για την Ελλάδα, άλλα και γενικότερα τους Γερμανούς πολίτες, οι οποίοι βλέπουν από μακριά την Ελλάδα να μην σώζεται ούτε και με το τρίτο μνημόνιο.
Με αφορμή το ενδεχόμενο της αποχώρησης του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, ο Σόϊμπλε διαρρέει στον γερμανικό Τύπο ότι αν τελικά η Ελλάδα δεν καταφέρει να πείσει το ΔΝΤ να συμμετέχει στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, τότε θα εισηγηθεί εκ νέου το Grexit.
Ο ίδιος και το κόμμα του πήρε κάποιους πόντους στις δημοσκοπήσεις, αλλά η Ελλάδα έχει πλέον μηδενικό περιθώριο επιλογών και διαπραγμάτευσης σε ό,τι αφορά τις απαιτήσεις του Σόϊμπλε.
Ο νομισματικός πόλεμος του Τραμπ
Το τρίτο νέο εμπόδιο είναι ο οικονομικός εθνικισμός του Τραμπ και η εχθρότητα για όλα τα ισχυρά ξένα νομίσματα, όπως το γουάνκ και τώρα το ευρώ.
Το νέο επεισόδιο είναι ο σύμβουλος του κ. Τραμπ, ο οποίος τόνισε ότι η Γερμανία εκμεταλλεύεται άλλες χώρες της Ευρωζώνης, αλλά και τις ΗΠΑ μέσω του υποτιμημένου ευρώ:
«Είναι περίπλοκο να θεωρήσει κανείς την TTIP (σ.σ.: το σχέδιο συμφωνίας ελεύθερων διατλαντικών συναλλαγών που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε νεκρό σημείο) ως μια διμερή συμφωνία εξαιτίας της Γερμανίας, η οποία συνεχίζει να εκμεταλλεύεται άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και τις Ηνωμένες Πολιτείες με ένα έμμεσο “deutsche mark” που είναι ευρέως υποτιμημένο», δήλωσε ο Πίτερ Ναβάρο, ο οποίος διορίσθηκε πρόσφατα επικεφαλής ενός νέου Συμβουλίου Εμπορίου στον Λευκό Οίκο.
Τα εμπόδια για την Ελλάδα από ένα νομισματικό πόλεμο μεταξύ ευρώ και δολαρίου είναι προφανή. Το πρώτο είναι ότι η άνοδος επιτοκίων από την FED θα αναγκάσει μοιραία, έστω και με κάποια χρονική απόσταση, να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και η ECB.
Το γεγονός αυτό είναι πιθανό να έχει ως αποτέλεσμα τον πρόωρο θάνατο της ποσοτικής χαλάρωσης στον οποίο αναμένει να μπει εδώ και καιρό η Ελλάδα.
Παράλληλα, όμως, και η λύση για το χρέος θα γίνει πιο ακριβή και η στάση των εταίρων θα γίνει πιο άκαμπτη σε ό,τι αφορά τη χαλάρωση του προγράμματος λιτότητας.
