Σαν πολλές βραβεύσεις παίρνουν τελευταία οι Έλληνες πολιτικοί.Ξεκινήσαμε με τον Παπανδρέου ως αγωνιστή της διαφάνειας. Πως βραβεύεται ο «Τιτανικός» που το μόνο που κατάφερε ήταν να βουλιάξει τη χώρα στο λαϊκισμό του λεφτά υπάρχουν» όταν χρειάζονταν δημοσιονομικά κι αναπτυξιακά μέτρα είναι απορίας άξιον.
Ίσως επειδή κατορθώσαμε να γίνουμε οι πρώτοι που υπολόγισαν το έλλειμμα τους με τον νέο τρόπο, ώστε να γίνουν ευκολότερα θύματα του ΔΝΤ. Ίσως γιατί με την θετική παρέμβαση του» Διαύγεια» θεωρεί ότι θα ξεχάσουμε το αντιμεταρρυθμιστικό παρελθόν του.
Ήρθε κι ο Τσίπρας να εμπλουτίσει το παλμαρέ των… επιτυχιών με διπλό βραβείο. Ένα για το πολιτικό του σθένος. Σου λέει θέλει μπόλικο… σθένος, από το Go back madam Merkel να μετατρέπεσαι στο πιο υπάκουο σκυλάκι της. Χρειάζεται απόθεμα θράσους να υποβάλλει μια κοινωνία σε εξάμηνη δημιουργική ασάφεια και να μετατρέπεις το δημοψηφισματικό ΌΧΙ στην υπογραφή μιας απείρως χειρότερης συμφωνίας.
Και δεύτερο… τρόπαιο για την δέσμευση του στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες. Αυτήν την Ευρώπη που θα άλλαζε αλλά στην πορεία συμβιβάστηκε μαζί της. Αυτήν την Ε.Ε. που ουδέποτε αποδείχτηκε πλήρως ως οργανισμό. Εκτός κι αν τα Ευρωπαϊκά ιδανικά περιλαμβάνουν την άρνηση των σταλινικών εγκλημάτων και τον θαυμασμό του Κάστρο και του Μαδούρο!
Ή κάποιοι μας τρολάρουν ασύστολα ή ο Αλέξης έχει υπογράψει και δήλωση ολικής μετανοίας που δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί. Αντε βρε, σύντομα και ιππότης της στρογγυλής τραπέζης!
Μας την χάρισε πάντως την… σθεναρή επιβράβευση. Απορεί κι ο ίδιος μάλλον πώς με τόσες κωλοτούμπες, με την διάψευση κάθε προσδοκίας, με την διαρκή επιδρομή στα εισοδήματα μας, δεν το έχουμε πάρει ακόμη με τις κλωτσιές. Είμαστε πλέον βλάκας λαός και με βραβείο. Και εις ανώτερα…
Χαμαιλέοντας
