Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσήλθε στα Μνημόνια, αγοράσαμε αλήθεια, έστω και αν την πληρώσαμε παραπάνω από όσο άξιζε. Μας έφυγε ένα κατοστάρικο δισεκατομμύρια, αλλά, τουλάχιστον, τελειώσαμε με τα ψέματα.
Η άφιξη του προέδρου Μακρόν στην Αθήνα δεν μας κοστίζει τίποτα πέρα από τα μέτρα ασφαλείας και την επίδειξη του επικοινωνιακού επαρχιωτισμού μας. Κάθε κυβέρνηση, όταν υποδέχεται ηγέτη μεγάλης χώρας παριστάνει ότι πρωταγωνιστεί σε γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας. Η ΕΡΤ μάλιστα, διαφημίζει την κάλυψη, αναφέροντας ότι θα δίνει εικόνα στα διεθνή μέσα. Ναι, με δύο θέματα θα ασχολείται την Πέμπτη ο πλανήτης, με την κρίση στην Κορέα και την επίσκεψη Μακρόν στην Αθήνα.
Τέλος πάντων, αυτά είναι χαριτωμένα και επενδύονται με ελληνική γραφικότητα. Είμαστε ο φτωχός συγγενής που υποδέχεται τον πλούσιο θείο αν και στη Γαλλία τοποθετούμε περισσότερες προσδοκίες λόγω ειδικής σχέσης. Όχι άδικα. Αν δεν ήταν ο Ολάντ (και οι τεχνοκράτες του), τώρα αντί του Μακρόν μπορεί να υποδεχόμασταν τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, επικεφαλής σε αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Είναι ευκαιρία, λοιπόν, μία και ξεμπερδέψαμε με τα αντιμνημονιακά ψεύδη, να τελειώνουμε και με τις ανοησίες για τη διεθνή θέση και τις συμμαχίες της χώρας. Τα πράγματα είναι απλά: σε αυτόν τον κόσμο είσαι είτε με τον Μαδούρο, είτε με τον Μακρόν. Δεν υπάρχει μέση θέση για χώρες με το μέγεθος και τα προβλήματα της Ελλάδας. Θα πας είτε από εκεί, είτε από την άλλη. Θεωρητικά δεν ετίθετο ζήτημα επιλογής για τον Αλέξη Τσίπρα. Η σωστή απόφαση ελήφθη πριν από πολλές δεκαετίες και επιβεβαιώθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Όμως τον Ιούλιο του 2015 μάθαμε ότι η έξοδος από το κλαμπ είναι μόλις δύο Eurogroup δρόμος.
Καλή, χρήσιμη και, κυρίως, διδακτική η επίσκεψη Μακρόν. Έρχεται, βέβαια, για να πάρει τα φιλέτα που δικαιούται η χώρα του με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Εμείς τον υποδεχόμαστε περιμένοντας ευρώ, επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Πολύ ωραία. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές.
Πριν από τρία χρόνια η «Αυγή» θα έγραφε ότι πέφτουν όρνια και πλιατσικολόγοι πάνω στα ερείπια της Ελλάδας. Τώρα θα έχει πανηγυρικούς τίτλους για μεγάλες μπίζνες με ευρωπαϊκά λεφτά. Τώρα κάτι κομματάρχες που έκαναν καριέρα πολεμώντας… τον καπιταλισμό θα διαβάζουν, περιχαρείς, τίτλους για «γαλλικό κλειδί» επενδύσεων. Και θα δηλώνουν πολιτικά αποτελεσματικοί και εξαιρετικά χρήσιμοι, έστω όπως η μούχλα στο ροκφόρ.
πηγη: gianniotis
