Αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει στις Βρυξέλλες ο χειρισμός της υπόθεσης Γεωργίου, του πρώην δηλαδή επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς λίγα εικοσιτετράωρα από την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. από το eurogroup, στη βάση της ελληνικής υπόσχεσης να κλείσει η υπόθεση, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Τη στιγμή που οι Βρυξέλλες και η Κομισιόν καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βοηθήσουν τη χώρα να επιστρέψει στην κανονικότητα, η χώρα δείχνει καταφανή αδυναμία να εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση, η οποία συνδέεται άμεσα και με την περίφημη ιδιοποίηση του προγράμματος.
Τις επόμενες ώρες από τις Βρυξέλλες θα υπάρξει και επίσημη αντίδραση και δεν θα είναι καθόλου κολακευτική για τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται και δεν παρεμβαίνει στο έργο της ελληνικής δικαιοσύνης, το τι κάνει όμως η Eurostat και το ποιοι είναι οι κοινοτικοί κανόνες δεν εμπίπτει στην εθνική δικαιοδοσία. Γι’αυτό και ήταν προϋπόθεση η πληρωμή των δικαστικών εξόδων του Α.Γεωργίου.
Τα πράγματα για τις Βρυξέλλες και τους εταίρους είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση απόλυτα, άσπρο – μαύρο:
1. το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,1% του ΑΕΠ
2. η μεθοδολογία μπορεί να είναι μόνο η μεθοδολογία της eurostat δηλαδή η ESA 95 και αργότερα η ESA 2010.
3. εκ της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ κανένα εθνικό δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να κρίνει ή να πιστοποιήσει τη μεθοδολογία της Eurostat
4. τα στοιχεία του 2010 πιστοποιήθηκαν από τη Eurostat, μετά από επιτόπιο έλεγχο της Eurostat και της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών της Κομισιόν,
5. το Συμβούλιο των κρατών μελών, περιλαμβανομένης της Ελληνικής Δημοκρατίας έχει δεχθεί αυτά τα στοιχεία – και πάλι κανένα εθνικό δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα επί αποφάσεων του Συμβουλίου των Κ-Μ.
6. Η Ελλάδα δεν “εντάχθηκε στα μνημόνια” με έλλειμμα 15,1% αλλά με έλλειμμα 12,5% που αναθεωρήθηκε τον Απρίλιο του 2010 σε 13,7%. Το 15,1% ήταν η τελική καταγραφή τον Οκτώβριο του 2010.
7. όλα τα παραπάνω αποτελούν νόμο του κράτους και οφείλουν να παράγουν έννομες συνέπειες.
Το τελευταίο σημαίνει ότι αν κάποιος θέλει να στηρίξει την ιδέα που πιθανώς έχει για το “τι θα μπορούσε να είναι το έλλειμμα του 2009”, πρέπει να προσφύγει στο Δικαστήριο της ΕΕ ενάντια στο ελληνικό δημόσιο και την Eurostat.
Για τις Βρυξέλλες, τα κράτη μέλη και την παγκόσμια στατιστική κοινότητα, τη σήμερον ημέρα, αν κάποιος λέει ότι το έλλειμμα δεν ήταν 15,1% αλλά ήταν 4 ή 5%, τότε το κάνει είτε από δόλο, προσπαθεί δηλαδή συνειδητά να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, είτε από ανεπάρκεια. Οι λογιστικοί κανόνες ESA 95 και ΕSA 2010 δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Το ίδιο συμβαίνει και με το επίπεδο του χρέους. Το χρέος είναι άθροισμα ελλειμμάτων και δυστυχώς για τους συνωμοσιολόγους, τα ομόλογα, τα δάνεια και τα χρεόγραφα υπάρχουν και έχουν συγκεκριμένο άθροισμα.
Η καταστροφική εξαπάτηση, όμως, του ελληνικού λαού από τους συνωμοσιολόγους δεν σταματά εκεί: η ίδια η φράση “διόγκωσε το έλλειμμα για να βάλει τη χώρα στα μνηνόνια”, αποτελεί μνημείο παραπληροφόρησης.
Τα “μνημόνια” δεν ήταν κάτι που υπήρχε, όπως δεν προϋπήρχαν ούτε οι δανειακές συμβάσεις. Η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου χρειάστηκε να δώσει έναν πραγματικό αγώνα για να υπάρξει υλική έκφραση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και να δανειστεί η χώρα από τους εταίρους της, με μια διαδικασία που δεν προϋπήρχε.
Η δε προσαρμογή ήταν απόλυτα απαραίτητη διότι οι εταίροι (δηλαδή οι άλλοι λαοί της ΕΕ) δεν θα είχαν ποτέ καμία βούληση να δανείζουν εσαεί στην Ελλάδα, για να πληρώνει έξοδα που δεν μπορεί να συντηρεί από μόνη της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΕ συρρίκνωσε (στο επίπεδο της μονάδας) τα αρχικά τιμωρητικά (αλλά και πάλι καλύτερα των αγορών) επιτόκια, μόλις η χώρα έδειξε δημοσιονομική συνέπεια.
Σε αντίθεση με τα όσα πιστεύουν οι συνωμοσιολόγοι, το υπερβολικό έλλειμμα δεν είναι μια φυσιολογική διαδικασία στην οικονομία, είναι ο δρόμος προς την υπερχρέωση.
Για τις Βρυξέλλες, τους εταίρους και τους θεσμούς όμως υπάρχει και κάτι ακόμα: η καθυστέρηση στην αποκατάσταση του αυτόνομου δανεισμού και την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στην συστηματική και μόνιμη παραπληροφόρηση για το ποια είναι η πραγματικότητα από το 2009 και μετά.
Όλοι οι μύθοι και όλη η ρητορική μίσους, εδράζεται στον βασικότερο μύθο όλων: ότι τάχα το έλλειμμα ήταν φουσκωμένο. Αν δεν τελειώσει άπαξ και διαπαντός αυτή η διασπορά ψευδών ειδήσεων, τότε οι θυσίες των Ελλήνων μπορεί να ξαναπάνε χαμένες.
Για τις Βρυξέλλες τους εταίρους και τους θεσμούς, στη βάση των κειμένων που έχει υπογράψει η χώρα από το 2010 και αποτελούν νόμο του κράτους, για το έλλειμμα του 2010 υπάρχουν ευθύνες και κατονομάζονται: είναι η κυβέρνηση Καραμανλή 2007 – 2009.
Τα πράγματα, όμως, λόγω του κινδύνου της ριζοσπαστικοποίησης, της τρομοκρατίας και της εξω -κοινοτικής προπαγάνδας, δεν είναι πια τόσο απλά. Τα fake news βρίσκονται πια στο στόχαστρο των κρατών μελών, της ΕΕ και της Κομισιόν και να μην απορήσουν ορισμένοι αν και το συγκεκριμένο ζήτημα να αντιμετωπιστεί ακριβώς έτσι, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Πηγή:real.gr
