Την μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα υποστηρίζει με εξαιρετικό άρθρο του Paul Glastris το περιοδικό WASHINGTON MONTHLY και με τίτλο ‘To avoid another Rio, make Greece the Olympics’ permanent home’.
Το περιοδικό επισημαίνει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνας στην Αθήνα είχαν σημειώσει εξαιρετική επιτυχία και ότι δεν είναι αναγκαία η εναλλαγή των διοργανώτριων χωρών κάθε τέσσερα χρόνια. Απεναντίας, η μεταφορά της τέλεσης των αγώνων είναι δαπανηρή και δεν εγγυάται την επιτυχία τους.
Παρόλο που η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή το αρνείται, η επιλογή της Βραζιλίας για τη διοργάνωση του 2016 υπήρξε αποτυχημένη. Η Βραζιλία υποφέρει από τη χειρότερη οικονομική ύφεση των τελευταίων δεκαετιών, καθώς και από μία πολιτική κρίση διαφθοράς, με αποτέλεσμα να έχει έλλειψη κονδυλίων για την ολοκλήρωση της κατασκευής των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Την Πέμπτη, ένα ακρωτηριασμένο σώμα ξεβράστηκε στην παραλία της Copacabana μπροστά από το ολυμπιακό γήπεδο του βόλεϊ.
Την Παρασκευή, ένοπλοι ληστές έκλεψαν από γερμανικό τηλεοπτικό συνεργείο τον εξοπλισμό μετάδοσης. Ανάλογοι φόβοι, βέβαια, εκφράζονταν και για την Ελλάδα το 2004. Ωστόσο, προς έκπληξη όλων, οι συγκεκριμένοι Αγώνες σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία.
Η διαφορά είναι ότι οι Έλληνες αξιωματούχοι επέμεναν απέναντι σε ένα δύσπιστο κόσμο ότι όλα θα πάνε καλά, ενώ οι Βραζιλιάνοι εκφράζουν ανοιχτά τον πανικό τους. Η πολιτειακή κυβέρνηση του Ρίο δήλωσε ‘κατάσταση δημόσιου ολέθρου’ σχετικά με τη δυνατότητά της να χρηματοδοτήσει τους Αγώνες και τις σχετικές υπηρεσίες.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή που αντλεί τη δύναμη της από την ικανότητά της να επιλέγει τις χώρες που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες, επέλεξε το Πεκίνο το 2008, ώστε να δώσει κίνητρο για την ειρηνική ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια κοινότητα, τη Σεούλ το 1998, προκειμένου να ενθαρρύνει μία αναδυόμενη πολιτική κυβέρνηση, και τη Βραζιλία διότι καμία χώρα της Νοτίου Αμερικής δεν είχε κερδίσει ποτέ τη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η εναλλαγή των πόλεων κάθε τέσσερα χρόνια για τη διεξαγωγή των Αγώνων είναι, όμως, κατά τον συντάκτη, μη απαραίτητη και, και στο πλαίσιο βασικών κανόνων μάνατζμεντ, βλακώδης.
Καταρχάς, είναι εξαιρετικά δαπανηρή. Η φιλοξενήτρια χώρα θα πρέπει να ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια σε υποδομές, οι οποίες- στο μεγαλύτερο μέρος τους- καταλήγουν ανεκμετάλλευτες ή κατεδαφισμένες.
Μέρος της αιτίας για την ελληνική κρίση χρέους- και τη συνεχιζόμενη ύφεση και τις οικονομικές δυσκολίες που υφίσταται η Ελλάδα ‘κάτω από την μπότα’ των Ευρωπαίων δανειστών, και εδικά της Γερμανίας- είναι τα δισεκατομμύρια που δανείστηκε η χώρα για να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Οι ψηφοφόροι του Brexit, μάλιστα, απηχούν αυτό το δίλημμα της Ελλάδας.
Το ίδιο υποστήριζε και η Christina Larson σε σχετικό άρθρο της στο περιοδικό το 2004, γράφοντας ότι μεγάλα τουρνουά όπως του γκολφ και του τένις επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο στα ίδια γήπεδα (βλ. Wimbledon), όπου οι διοργανωτές έχουν την ευκαιρία να διδαχθούν από τα λάθη τους και να τελειοποιήσουν τις πρακτικές τους.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όμως, ‘ανακαλύπτουν τον τροχό’ κάθε φορά, κινητοποιώντας κάθε τέσσερα χρόνια καινούργιες ομάδες σχεδιαστών, εργολάβων, λογιστών, τεχνικών, προσωπικού ασφαλείας και εθελοντών, με την απαίτηση να εκτελέσουν χιλιάδες πολύπλοκα καθήκοντα τέλεια με την πρώτη φορά. Η Larson παρατηρεί επίσης ότι οι αρχαίοι Έλληνες επί χιλιάδες χρόνια τελούσαν τους Αγώνες στο ίδιο κατάφυτο ιερό της Ολυμπίας και αυτή η διοργάνωση λειτουργούσε περίφημα. Τα διασωσμένα κλασικά κείμενα δεν περιέχουν κανένα παράπονο κακής διοργάνωσης.
Η Ελλάδα, κατά την Larson, αποτελεί την πιο προφανή επιλογή για τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Αγώνες, εξάλλου, το 1896 είχαν τελεστεί στην Αθήνα. Ο Pierre de Coubertin, ο ιδρυτής των μοντέρνων Ολυμπιακών Αγώνων, ήταν εκείνος που εγκαινίασε την παράδοση των μετακινούμενων Αγώνων.
Εάν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είχε ασπαστεί την ιδέα της Larson δε θα υπήρχε αγωνία τώρα για την κατάσταση στο Ρίο, ούτε θα περιερχόταν η Ελλάδα σε τέτοια φρικτή οικονομική θέση. Η κατάσταση, μάλιστα, είναι τόσο άσχημη στην Ελλάδα, που η κυβέρνηση σταμάτησε να συνεισφέρει στην προετοιμασία των αθλητών της που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Την περασμένη εβδομάδα, η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, μιλώντας στο Φεστιβάλ Ιδεών Άσπεν, δέχτηκε ερώτημα σχετικά με τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Την ιδέα αυτή τη χαρακτήρισε ως πολύ καλή. Το ΔΝΤ, εξηγεί το άρθρο, είναι ο μόνος διεθνής δανειστής της Ελλάδας που υποστηρίζει ότι το ελληνικό χρέος χρειάζεται αναδιάρθρωση και ότι η χώρα πρέπει να επιστρέψει στην ανάπτυξη- τη θέση αυτή υποστηρίζει και ο Πρόεδρος Ομπάμα παρασκηνιακά.
Ας ελπίσουμε, καταλήγει ο συντάκτης ότι η Λαγκάρντ θα προσθέσει στη λίστα των μέτρων της να γίνει η Ελλάδα το μόνιμο σπίτι των Ολυμπιακών Αγώνων.
