Ο κίνδυνος να εισέλθει η ελληνική οικονομία σε νέο φαύλο κύκλο εάν δεν υλοποιηθεί το «καλό σενάριο» για το χρέος και την ποσοτική χαλάρωση, «στοιχειώνει» την κυβέρνηση και γι’ αυτό όλες οι ελπίδες εναποτίθενται στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για ένα συμβιβασμό για το ελληνικό χρέος, στο πλαίσιο των οποίων εντάσσονται και οι συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες.
Στον κίνδυνο αυτό αναφέρθηκε εμμέσως χθες ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή είπε ότι «πάρα πολλοί παίχτες δουλεύουν για αυτή τη λύση (σ.σ. για το χρέος) κι όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μην υπάρχει λύση». Συμπλήρωσε επίσης ότι εάν δεν υπάρξει λύση «θα είναι μετά αυτοεκπληρούμενη προφητεία ότι δεν θα πάμε τόσο καλά» κι αυτό «κανένας δεν το θέλει, ούτε αυτοί που λένε ότι είναι δύσκολο να δώσουμε κάτι για το χρέος τώρα».
Την εικόνα συμπλήρωσε και η έκθεση επί του προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού 2017 από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα χθες και αναδεικνύει με έμμεσο, αλλά απολύτως σαφή τρόπο ότι ουσιαστικά είναι αδύνατον να υλοποιηθεί ο προϋπολογισμός και να υπάρξει ταυτόχρονα και η προσδοκώμενη ανάπτυξη (+2,7% του ΑΕΠ), αφού η υλοποίησή του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε φορολογικά μέτρα και είναι ουσιαστικά υφεσιακός.
Στην ίδια έκθεση επίσης επισημαίνεται ότι ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% δεν είναι εφικτός.
Στην ουσία στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι η μόνη ελπίδα να εισέλθει η ελληνική οικονομία σε έναν ενάρετο κύκλο είναι να υπάρξει ο καταλύτης των αποφάσεων για το χρέος, ο οποίος θα επιτρέψει τις αγορές ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ (ποσοτική χαλάρωση ή QE) και αυτό με τη σειρά του θα δώσει τη δυνατότητα στο υπουργείο Οικονομικών να εκδώσει νέα ομόλογα, με αποτέλεσμα σταδιακά η χώρα να επιστρέψει στην ομαλότητα.
Εάν η Ελλάδα αρχίσει να εκδίδει ομόλογα θα μπορεί να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές.
Στην κυβέρνηση ελπίζουν στο ότι σχεδόν όλοι οι διεθνείς παράγοντες (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν και αρκετές χώρες μέλη), πλην του Βόλφγκανκ Σόιμπλε, έχουν κατανοήσει ότι αυτή είναι η μόνη λογική διέξοδος, διότι διαφορετικά θα χεριαστούν νέος δανεισμός και νέο μνημόνιο, κάτι που ούτε η πλειονότης των δανειστών επιθυμεί.
Το πρόβλημα, βέβαια, είναι η Γερμανία και κυρίως ο κ. Σόιμπλε, που επιμένει ότι δεν μπορεί να γίνει συζήτηση πριν τις γερμανικές εκλογές που θα γίνουν σε ένα περίπου χρόνο, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει να συμμετέχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που το Ταμείο έχει δηλώσει ότι δεν θα πράξει εάν δεν καταστεί βιώσιμο το χρέος. .
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα του ελληνικού χρέους υπερβαίνει την Ελλάδα, καθώς η διαπραγμάτευση γίνεται ουσιαστικά μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, με το ελληνικό ζήτημα να αποτελεί ένα τμήμα του συνολικού «πακέτου» που χωρίζει τις δύο χώρες.
Γι’ αυτό και στο κυβερνητικό επιτελείο αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην επίσκεψη του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα στις αρχές Νοεμβρίου.
Στο πλαίσιο αυτό, ικανοποιητική λύση για την ελληνική πλευρά θα ήταν ακόμη και ένας συμβιβασμός με μια πολιτική απόφαση (στο Eurogroup) ο οποίος δεν θα έδινε μεν οριστική λύση για το χρέος τώρα, αλλά θα προσδιόριζε τα χαρακτηριστικά της λύσης και τα μέτρα ρύθμισης τα οποία θα εφαρμοστούν μετά το 2018, υπό την προϋπόθεση ότι το τρέχον πρόγραμμα θα υλοποιηθεί με επιτυχία.
