Στα στοιχεία που θα πρέπει να συγκεντρώνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης μιλώντας στον ΘΕΜΑ 104,6.
Όπως είπε, «αυτονοήτως έθεσε ο πρωθυπουργός το πλαίσιο ότι είναι λογικό ο ΠτΔ, που είναι αρχηγός του κράτους, προφανώς να είναι ένα πρόσωπο στο οποίο θα συγκλίνει η κοινωνία και με πολιτική που θα έχει χαρακτηριστικά που θα δημιουργούν κεντρομόλες και όχι φυγόκεντρες τάσεις», είπε ο κ. Γεραπετρίτης.
«Τα πολιτικά του χαρακτηριστικά έχουν να κάνουν όχι τόσο με την πολιτική του ταυτότητα όσο με την απήχηση στην κοινωνία και τις συσπειρωτικές τάσεις στα εθνικά θέματα», συμπλήρωσε για το θέμα εκφράζοντας την ελπίδα «ελπίζουμε να έχουμε μεγαλύτερη συναίνεση από 180 ψήφους».
Η τοποθέτηση του Γ. Γεραπετρίτη και η προσδοκία του για συναινετικές διαδικασίες και απήχηση στην κοινωνία του προτεινόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας εύλογα αφήνουν να αιωρούνται κάποια λίγα αλλά πολύ σημαντικά ερωτηματικά.
«Απήχηση στην κοινωνία»
Ας ξεκινήσουμε με τη φράση «απήχηση στην κοινωνία». Υπάρχουν πρόσωπα που έχουν μεγάλη απήχηση: Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγονται ακαδημαϊκοί, προσωπικότητες της τέχνης, συγγραφείς, πρόσωπα με μεγάλο φιλανθρωπικό έργο, κ.λπ.
Το γεγονός ότι έχουν πράγματι μεγάλη απήχηση τους καθιστά και κατάλληλους για το αξίωμα του Αρχηγού του Έθνους;
Όταν ο έχων μεγάλη απήχηση Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας συναντήσει τους ομολόγους του Πούτιν, Τραμπ, Μακρόν και άλλους θα έχει το απαιτούμενο κύρος για να «γείρει» η πλάστιγγα υπέρ των ελληνικών θέσεων; Και αν το πάμε παρακάτω, θα έχει το σθένος, π.χ., που είχε ο Σέρτζιο Ματαρέλα, Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, να πετάξει εκτός κυβέρνησης τον Σαλβίνι, ή θα λέει «ναι σε όλα», όπως έπραττε ο απερχόμενος πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος, στηρίζοντας την κυβέρνηση Τσίπρα;
Με λίγα λόγια, θέλουμε πρόεδρο «ετικέτα» που θα δίνει το «παρών» στο προεδρικό μέγαρο Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, όταν τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα, και θα βρίσκεται στο βάθρο στις επετείους της 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου, ή πρόεδρο φύλακα του Συντάγματος, με κύρος, που θα στηρίζει και ακόμη περισσότερο θα βοηθήσει την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου; Το παράδειγμα της θητείας του Κωστή Στεφανόπουλου μιλάει από μόνο του… Ποιος λησμονεί την “κατσάδα” στον Κλίντον κατά την επίσκεψη του Αμερικάνου Προέδρου στην Αθήνα;
Πιθανόν ο κ. Γεραπετρίτης ως εμπνευστής του επιτελικού κράτους να πιστεύει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν χρειάζεται «πλάτη» από κανέναν, ούτε καν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έχει όμως δίκιο;
Αλήθεια πιστεύει ότι ένας πρόεδρος Ακαδημαϊκός με το παραπάνω προσόν της απήχησης και μόνο μπορεί να συσπειρώσει τον λαό στα εθνικά θέματα (Τουρκία, Σκοπιανό, Αλβανικό);
Συναίνεση…
Ας πάμε όμως παρακάτω στην ερμηνεία της λέξης «συναίνεση». Αν ο πρωθυπουργός προτείνει κάποιον από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ ή του ΚΚΕ και εκλεγεί με 180 ή και παραπάνω ψήφους, η συναίνεση αυτή τι ακριβώς θα σημαίνει; Θα έδινε πιο ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία; Δηλαδή, θα έβγαινε ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιο ισχυρός από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή που είχε εκλεγεί με 153 μόνο ψήφους;
Θα υπάρχει συναίνεση σε σειρά νομοσχεδίων – είδαμε τη συναίνεση, αρχής γενομένης με την ψηφοφορία στις προγραμματικές δηλώσεις του Ιουλίου–, που τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα θυμηθούν τη συναίνεση στην εκλογή του Προέδρου, και άτομα από τη δική τους παράταξη θα δώσουν θετική ψήφο, ή θα κατακεραυνώνουν –αδιάβαστοι πολλές φορές σε ποικίλα θέματα, όπως ο Αλέξης Τσίπρας– τις κυβερνητικές θέσεις, προσάπτοντάς τους θεωρίες χρηματισμού, διαπλοκής και διάφορα άλλα;
Σε ποιον ακριβώς τομέα της διακυβέρνησης θα υπάρχει συναίνεση; Στην ψήφο των ομογενών, και στα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπήρξε συναίνεση, γιατί δεν ήθελαν στην αντιπολίτευση να χάσουν δύο μεγάλες δεξαμενές ψηφοφόρων. Δηλαδή, υπήρξε συναίνεση εξ ανάγκης.
Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο –ουσιαστικό– θέμα. Αν η επιλογή του πρωθυπουργού αφορά πρόσωπο της αντιπολίτευσης, οι βουλευτές της Ν.Δ. θα το ψηφίσουν, αν δεν εγκρίνουν την επιλογή, λόγω κομματικής πειθαρχίας ή λόγω συνοχής της κυβέρνησης;
Δηλαδή, π.χ., αν επιλεγεί η κα Παπαρήγα, οι βουλευτές έχουν την υποχρέωση να στηρίξουν την επιλογή αυτή, ή να πράξουν κατά συνείδηση; Ας μην ξεχνάμε το θόρυβο και τα ερωτηματικά που δημιουργήθηκαν από τις οκτώ ψήφους που χάθηκαν από τη Ν.Δ. κατά την ψηφοφορία για τον Παπαγγελόπουλο.
Βεβαίως, το προνόμιο ανήκει στον πρωθυπουργό. Κανένας όμως πολίτης και σίγουρα ούτε βουλευτής έδωσε λευκή επιταγή, διατηρώντας έτσι τις επιφυλάξεις του για το αν θα υλοποιηθούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις. Πόσω μάλλον όταν δεν συμφωνεί –στη Δημοκρατία υπάρχει και το δικαίωμα αυτό– με την επιλογή που αφορά στον Αρχηγό του Κράτους.
Καλό είναι να τα ’χουμε καλά με τους «εχθρούς» μας, όχι όμως εις βάρος των «φίλων» μας…
“Η Άποψη”
