Θα ξεκινήσουμε το άρθρο με μια σκληρή παρατήρηση. «Καμιά λύπηση για τα θύματα του ΣΥΡΙΖΑ».
Και το λέμε μετά λόγου γνώσεως αν και ξέρουμε ότι υπήρξαν χιλιάδες Έλληνες που εξαπατήθηκαν και προφανώς θα εξαπατηθούν και στο μέλλον από έναν άλλον Τσίπρα.
Όμως, δεν μπορούμε π.χ. να λυπόμαστε όλους εκείνους που θα πάνε φυλακή γιατί εμποδίζουν πλειστηριασμούς κι επιτίθενται σε συμβολαιογράφους. Δεν μπορούμε να αισθανθούμε συμπόνια τώρα που η κυβέρνηση της αριστεράς φέρνει τροπολογία και θα τους πιάνει από τα αυτιά. Και δεν αισθανόμαστε λύπηση όχι γιατί έτσι πρέπει να γίνει και να σταματήσουν οι διάφορες… συλλογικότητες να παρανομούν, αλλά γιατί όλοι αυτοί ήταν σύντροφοι του Τσίπρα και της παρέας του. Μαζί… τα κάνανε όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ήξεραν ποιοι είναι και τι πρεσβεύουν. Δεν πιάστηκαν εξ απήνης με τον πρωθυπουργό. Η Ζωή, ο Λαφαζάνης και οι λοιποί αριστεροί ήταν (πριν γίνουν υπουργοί και πρόεδροι) οι γνωστοί αγανακτισμένοι. Αυτοί ανέβαιναν στα κάγκελα με την πρώτη ευκαιρία και φώναζαν «βοήθεια». Μας είναι αδιάφορο αν εξαπατήθηκαν, καθόλου δεν θα τους λυπηθούμε διότι όταν αυτοί παρανομούσαν η… κακή δεξιά δεν τολμούσε να τους πειράξει.
Γιατί να λυπηθούμε τον Λουράντο και τους φαρμακοποιούς δηλαδή; Αυτός δεν είναι ο… δεξιός που χτυπούσε τη ΝΔ σαν χταπόδι για ένα νομοσχέδιο που τελικά είναι και σωστό, την απελευθέρωση του επαγγέλματος δηλαδή;
Ο Λουράντος δεν έκανε κάθε φαρμακείο εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ και έσπρωξε τον κόσμο του να πάει να ψηφίσει τον Τσίπρα για να γλιτώσουν; Καμιά λύπηση λοιπόν για τους σανοφάγους συνδικαλιστές που πιστεύουν στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και προτιμούν να κοιτάζουν το μαγαζάκι τους χάνοντας τη μεγάλη εικόνα.
Γιατί να δείξουμε έλεος σ’ αυτούς που είχαν μάθει επί ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν κατάληψη στα διόδια και να μην πληρώνουν; Και τώρα οι ίδιοι να πηγαίνουν φυλακή; Δεν τους λυπόμαστε γιατί παραβάτες του νόμου ήταν πάντα αλλά έβαζαν και πάντα τη μάσκα του… Ζορό και το έπαιζαν επαναστάτες.
Τελικά δεν λυπόμαστε κανέναν από εκείνους που σήμερα συνεχίζουν να δίνουν ποσοστά πάνω από 20% σ’ αυτούς που τους εξαπάτησαν με τον πιο αισχρό τρόπο.
Δεν λυπόμαστε κανέναν συνδικαλιστικό ή άλλον φορέα που έγλειφε τον Τσίπρα και τώρα τον βρίσκει μπροστά του.
Και τελικά δεν αισθανόμαστε τίποτε για κάθε ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, το 2015 τρεις φορές, μαζί με το δημοψήφισμα. Αν κάποιοι ήταν εξαπατηθέντες ας πρόσεχαν. Οι περισσότεροι όμως ήξεραν ότι έβαζαν μπουρλότο στις προηγούμενες κυβερνήσεις και υποθήκευαν το μέλλον της πατρίδας με μοναδικό σκοπό να υφαρπάξουν την εξουσία. Και όταν πολλοί από αυτούς ανέβηκαν στο θρόνο στράφηκαν εναντίον των συντρόφων τους. Μια μάχη «συντρόφων» είναι. Οι μεν που έβαλαν το χέρι στο μέλι και οι άλλοι που δεν πρόλαβαν να το βάλουν και συνεχίζουν να προκαλούν με τις ενέργειές τους.
Ειδικά για τους φαρμακοποιούς αλλά και όσους έκαναν ακτιβισμό στην πλάτη της Ελλάδας ένα έχουμε να πούμε. Ας πρόσεχαν.
antinews
