Το βλέμμα τους στον ουρανό έστρεψαν χιλιάδες πολίτες σε πολλές διαφορετικές γωνιές της Γης την Τετάρτη, παρακολουθώντας ένα σπάνιο θέαμα που ήταν ορατό από μεγάλο μέρος του πλανήτη.
Τρία ξεχωριστά ουράνια φαινόμενα σχεδόν συνέπεσαν: η πανσέληνος, η προσέγγιση του δορυφόρου μας στο περίγειό του (στη μικρότερη απόστασή του από τη Γη) και ταυτόχρονα η ολική έκλειψη της Σελήνης, η οποία ωστόσο δεν ήταν ορατή από την Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη πανσέληνος ήταν η τρίτη σε μία σειρά από «υπερ-πανσελήνους» ή «supermoons», μη επιστημονικός όρος που καθιέρωσε το 1979 ο αστρολόγος Ρίτσαρντ Νόλε, θέλοντας να περιγράψει την ιδιαίτερη λάμψη του φεγγαριού όταν βρίσκεται κοντά στο περίγειό του και απέχει λιγότερα από 360.000 χιλιόμετρα από το κέντρο της Γης.
Παράλληλα, επρόκειτο για τη δεύτερη πανσέληνο του μήνα, η οποία είναι γνωστή και ως «μπλε φεγγάρι» σύμφωνα με τη NASA, ενώ ταυτόχρονα η Σελήνη πέρασε και από τη σκιά Γης (ολική έκλειψη), λαμβάνοντας μία κοκκινωπή απόχρωση (ματωμένη Σελήνη).
Η έκλειψη της Τετάρτης ήταν ορατή κυρίως από την κεντρική και ανατολική Ασία, την Ινδονησία, την Αυστραλία, τα νησιά του Ειρηνικού και τη βορειοδυτική Αμερική, όπου είχε πέσει το σκοτάδι κατά τη διάρκεια του φαινομένου.
Όμως, στην Αθήνα η έκλειψη έφθασε στο μέγιστο σημείο της περίπου στις 15:30, όταν το φεγγάρι -που ανέτειλε λίγο πριν τις 18:00- ήταν ακόμη κάτω από τη γραμμή του ορίζοντα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το συγκεκριμένο φαινόμενο να μην είναι άμεσα ορατό στη χώρα μας, με την πανσέληνο πάντως, ούτως ή άλλως, να είναι ιδιαίτερα λαμπερή.
Δείτε εικόνες της εντυπωσιακής “Μπλε Σελήνης”
Στην Ελλάδα
Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ
Στις Φιλιππίνες
Στο Ισραήλ
Στην Ινδία
Στο Μεξικό
Στην Ινδονησία
Στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ
Οι δύο επόμενες φορές που η ολική έκλειψη Σελήνης θα συμπέσει με τη δεύτερη πανσέληνο του ίδιου μήνα, θα είναι στις 31 Δεκεμβρίου 2028 (αλλά τότε δεν θα υπάρχει υπέρ-Σελήνη, δηλαδή το φεγγάρι δεν θα βρίσκεται στο περίγειό του) και στις 31 Ιανουαρίου 2037 (τότε θα υπάρχει υπερ-Σελήνη).
