Φαίνεται ότι η πολιτική του Ερντογάν του Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2020 να χρησιμοποιήσει πρόσφυγες και μετανάστες ως «δούρειο ίππο» των πολιτικών του στοχεύσεων, ωθώντας τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα, προκειμένου να δοκιμάσει τις αντοχές του ελληνικού συστήματος αποτροπής και κατ’ επέκταση της ΕΕ και εκβιάζοντας για περισσότερα οικονομικά ανταλλάγματα, γοήτευσε και τον ομόλογό του και εξίσου αυταρχικό και παράφρονα, Πρόεδρο της Λευκορωσίας, Λουκασένκο.
- Για άλλη μια φορά η παγκόσμια κοινότητα καθίσταται κοινωνός της εκμετάλλευσης των ανθρωπίνων ψυχών που με τη βία έχουν εκριζωθεί από τους τόπους τους για ιδιοτελείς πολιτικούς σκοπούς.
Τα κίνητρα της πολιτικής αυτής απόφασης του Λουκασένκο να ανοίξει τα σύνορά του με την ΕΕ στις μεταναστευτικές ροές που καταφθάνουν στη χώρα του εντοπίζονται στο ότι αφενός επιθυμεί να εκβιάσει την ΕΕ για τις οικονομικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Λευκορωσία λόγω της πολιτικής ανελευθερίας και της απηνούς καταδίωξης των πολιτικών του αντιπάλων, αφετέρου να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής αναταραχής στη γειτονική Λιθουανία, που αποτελεί χώρα-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η οποία σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του παρέχει καταφύγιο στην ηγέτη της αντιπολίτευσης Τιχανόφσκαγια.
Και σ’ αυτήν την περίπτωση εργαλειοποίησης των μεταναστών ο ρόλος της Τουρκίας είναι κομβικός, αφού οι απειλές του Λουκασένκο γίνονται πράξη, με εκμετάλλευση των δρομολογίων τσάρτερ της ιδιωτικής αεροπορικής εταιρείας που ο ίδιος διατηρεί και συνδέουν το Μίνσκ, με την Βαγδάτη και την Κωνσταντινούπολη.
Οι δηλώσεις του άλλωστε μας φέρνουν το άρωμα Τουρκίας και των δηλώσεων των Τούρκων αξιωματούχων στα γεγονότα του Έβρου: «Δεν θα συγκρατήσουμε κανέναν στα εδάφη μας. Σε τελική ανάλυση δεν είμαστε ο τελικός προορισμός τους… Κατευθύνονται για την «πεφωτισμένη» και «φιλόξενη» Ευρώπη» είπε με μεγάλη δόση ειρωνείας ο σχεδόν «ισόβιος» Πρόεδρος της Λευκορωσίας, ο οποίος κατέχει το αξίωμα του Προέδρου της χώρας από το μακρινό 1994.
Η «έμπνευση» του Ερντογάν και της κυβερνήσεώς του να διοχετεύσει πλήθος μεταναστών και προσφύγων στον Έβρο, πέραν από την αποφασιστική απάντηση που έλαβε με την συντονισμένη κινητοποίηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, δυστυχώς για την ΕΕ δημιούργησε ένα κακέκτυπο, ένα κακό προηγούμενο, το οποίο σπεύδουν να μιμηθούν χώρες με εξίσου αυταρχικές αντιλήψεις με την Τουρκία όπως η Λευκορωσία του Λουκασένκο, απειλώντας έμπρακτα τη συνοχή της ΕΕ και αποτελώντας ωρολογιακή βόμβα στα βορειοανατολικά της σύνορα.
- Φημολογείται μάλιστα, ότι οι απειλές που έχει εξαπολύσει ότι θα πλημμυρίσει την Ευρώπη μετανάστες και πρόσφυγες αποτελούν προϊόν αγαστής συνεργασίας με το Κρεμλίνο και την Άγκυρα, με αμφότερες τις οποίες διατηρεί άριστες σχέσεις.
Φυσικά το λεκτικό περί πλημμυρίδας μεταναστών είναι ξαναειπωμένο από τον «πρωτεργάτη» του είδους Ερντογάν. Οι υποψίες αυτές φαίνεται ότι δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, καθώς μεγάλο ποσοστό μεταναστών που συλλαμβάνονται στα σύνορα με τη Λιθουανία έχουν ταξιδέψει στο Μίνσκ μέσω Τουρκίας, ενώ έχουν δημοσιοποιηθεί τα ταξιδιωτικά έγγραφα αρκετών από τους συλληφθέντες με δηλωμένο αεροδρόμιο αναχώρησης αυτό της Κωνσταντινούπολης.
Η νέα αυτή υβριδική απειλή που έχει ως πυρήνα της την εργαλειοποίηση των μεταναστών κάνει την επανεμφάνισή της από το βόρειο διάδρομο της Ευρώπης αυτή τη φορά, με την ΕΕ να προσπαθεί να ανταπεξέλθει, έχοντας πλέον ως προμετωπίδα στη θέση της Ελλάδας τη Λιθουανία, η οποία εσπευσμένα κατασκευάζει φράχτη προκειμένου να καλύψει 550 από τα 680 χιλιόμετρα συνοριακής γραμμής που έχει με τη Λευκορωσία.
Η ΕΕ στην περίπτωση της Λευκορωσίας έσπευσε να υιοθετήσει, με ομολογουμένως «αυξημένα αντανακλαστικά» σε σχέση με την περίπτωση του Μαρτίου του 2020, οικονομικές κυρώσεις οι οποίες σύμφωνα με τον Γερμανό ΥΠΕΞ θα «στεγνώσουν» οικονομικά το καθεστώς Λουκασένκο.
Λησμονεί όμως η ΕΕ ότι ο ηθικός αυτουργός στην περίπτωση της Λευκορωσίας και ο φυσικός αυτουργός στην περίπτωση του Έβρου είναι ένας και μοναδικός. Και αυτός, όπως επισημαίνουν αρκετοί πλέον και στην Ευρώπη, δεν έχει τιμωρηθεί όπως πραγματικά του αξίζει!
Του Χρήστου Μαζανίτη
