Η Εθνική άλλαξε προπονητή, όχι όμως και αγωνιστικό πρόσωπο, πραγματοποίησε ξανά
άοσμη εμφάνιση και θα δει από τον… καναπέ της μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση, εκτός αν έρθουν τα πάνω κάτω.
Όποιος πίστευε πραγματικά ότι με μια αλλαγή προπονητή μεσούσης των προκριματικών του Euro 2020, ξαφνικά και ως δια μαγείας η Εθνική ομάδα θα άλλαζε πρόσωπο και θα “κεντούσε” στο χορτάρι, πήρε την (αποστομωτική) απάντησή του στο παιχνίδι με τη Φινλανδία στο Τάμπερε για την 5η αγωνιστική τoυ 10ου ομίλου. Η γαλανόλευκη ηττήθηκε δίκαια με 1-0 από μια πιο δεμένη και πιο στιβαρή ομάδα, βρίσκεται ήδη στο -11 από την πρωτοπόρο Ιταλία και στο -8 από τους Σκανδιναβούς, επομένως… τετέλεσται.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα παίρνει ό,τι αξίζει. Το ντεμπούτο του Τζον Φαν Σιπ στον πάγκο συνδυάστηκε με ήττα και ουσιαστικά τον αποκλεισμό από τα τελικά του επόμενου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Προφανώς και δεν φταίει ο νεοφερμένος Ολλανδός προπονητής και θα είναι αστείο και άδικο να του φορτωθούν ευθύνες για το γεγονός ότι η Εθνική θα δει από την τηλεόραση ένα ακόμη μεγάλο ποδοσφαιρικό γεγονός. Όπως έστρωσε η γαλανόλευκη, θα κοιμηθεί. Τα λάθη στη ζωή πληρώνονται…
Η εμφάνιση στο Τάμπερε ήταν άοσμη και άγευστη, η ομάδα απείλησε ελάχιστα την Φινλανδία και έφτανε μια κακή αντίδραση του Κουρμπέλη στο 50′, όταν έκανε πέναλτι στη γωνία της περιοχής, για να έρθει το γκολ των γηπεδούχων, που κράτησαν το προβάδισμά τους μέχρι το τελος και πανηγύρισαν ένα ακόμη τρίποντο, κάνοντας ένα αποφασιστικό βήμα για την πρόκρισή τους στα τελικά. Οι Φινλανδοί απολύτως δίκαια είναι με το 1,5 πόδι στο Euro το επόμενο καλοκαίρι και εμείς στον… καναπέ μας.
Αναφορικά με το ματς, είδαμε μεν αρκετά νέα πρόσωπα στο αρχικό σχήμα από τον ομοσπονδιακό εκλέκτορα, αλλά όχι διαφορετική εικόνα στον αγωνιστικό χώρο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια απέναντι σε Ιταλία και Αρμενία, όπου και πάλι το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Προσπάθησε να ανακατέψει λίγο την τράπουλα ελέω και των σημαντικών απουσιών (Φορτούνης, Μάνταλος, Δώνης), αλλά το σχέδιο δεν βγήκε. Τρίτη σερί ήττα για την Εθνική που θυμίζει την ομάδα στα εφιαλτικά προκριματικά του Euro 2016, όταν τερμάτισε τελευταία και καταϊδρωμένη.
Αν στην ΕΠΟ πίστευαν ότι θα προκαλούσαν ηλεκτροσόκ με την απόλυση του Άγγελου Αναστασιάδη και ότι με τον Τζον Φαν Σιπ θα βλέπαμε άλλο πρόσωπο στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Δεν αλλάζουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν το οικοδόμημα δεν είναι στέρεο. Δικό τους… δημιούργημα είναι αυτό που παρακολουθήσαμε για μια ακόμη φορά. Δικές τους οι αποφάσεις, δικές τους και οι ευθύνες για την εικόνα της Εθνικής.
Όχι, δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ποδοσφαιριστές, κάθε άλλο. Ίσως βέβαια δεν είμαστε για παραπάνω και πρέπει να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι “περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις”. Ο Γιώργος Μασούρας το είπε ξεκάθαρα μετά τον αγώνα: “Μάλλον δεν είμαστε στο επίπεδο για να διεκδικούμε την πρόκριση”. Αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι επιτυχίες με Ρεχάγκελ και Σάντος ήταν οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Το αποδεικνύουν και τα αποτελέσματα.
Εντούτοις, όταν αποφασίστηκε ότι δεν κάνει ο Μίχαελ Σκίμπε μετά την ήττα -και πάλι στο Τάμπερε- από τη Φινλανδία (2-0) για το Nations League, προφανώς στην Ομοσπονδία δεν είχαν στο μυαλό τους ότι η εικόνα σχεδόν ένα χρόνο μετά θα ήταν η ίδια και χειρότερη. Μια εικόνα αποσύνθεσης, μια ομάδα που δεν μπόρεσε να βγάλει την παραμικρή αντίδραση για πολλοστή φορά, μια ομάδα που έπαιζε την ύπαρξή της και παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων σε ένα ακόμη παιχνίδι. Όχι, δεν είναι ισοπέδωση, ούτε ρίχνουμε το ανάθεμα, είναι η πραγματικότητα.
Στον αθλητισμό, σε βάθος χρόνου, παίρνεις αυτό που αξίζεις. Στην περίπτωση της Εθνικής αποδίδεται 100% δικαιοσύνη. Οι λάθος αποφάσεις από ανθρώπους που δεν έχουν ουσιαστική σχέση με το αντικείμενο, έχουν τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα. Η γαλανόλευκη κατάφερε να κοιτάζει από τώρα το Μουντιάλ στο Κατάρ το 2022 και θα χρειαστεί άθλος για να φτάσει εκεί, έτσι όπως τα έχουν καταφέρει όλοι όσοι ασχολούνται μαζί της. Συγχαρητήρια…
