Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τις ακατανόητες επιλογές του Αλαφούζου, τον πραγματικό λόγο που αναλαμβάνει οφειλές 20 εκατ. και καταθέτει λύσεις στο πρόβλημα του Παναθηναϊκού.
Υπάρχει ντροπή στον αθλητισμό ή μήπως έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες στη χώρα της υπερβολής; Όχι λοιπόν, δεν είναι ντροπή να υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός. Ίσως είναι κατάντια, ίσως λέγεται ξεπεσμός ή μαύρη σελίδα, ίσως όλα αυτά μαζί, αλλά ντροπή δεν είναι. Ντροπή είναι να χρησιμοποιείς έναν τεράστιο σύλλογο με εκατομμύρια οπαδούς σαν όχημα πολιτικών φιλοδοξιών. Όπως ντροπή είναι να σε αποθεώνουν στα έντυπα τους αυτοί που σε έβριζαν χυδαία, τα πρόσωπα που με πρακτικές Εγκληματικής Οργάνωσης σου βουτούσαν τον ιδρώτα, εκείνοι που στην πραγματικότητα σε εξώθησαν στη σημερινή κατάσταση.
Αυτή είναι ντροπή. Να συμμαχείς με τον διάβολο για ένα κοντόφθαλμο κέρδος. Και κάπως έτσι, να ξεχνιούνται όσα προσέφερες. Ότι παρέλαβες ένα καράβι έτοιμο να βουλιάξει και κατάφερες να το βγάλεις στη στεριά, να το σουλουπώσεις, να συνεχίζει την πορεία του. Κι ας μην είχε επιτυχίες από τις δικές σου αστοχίες υλικού ή τις επιπτώσεις της διαφθοράς.
Είκοσι χρόνια μονοπώλιο και διορισμένες συμμετοχές στο βασίλειο των εσόδων, θα οδηγούσαν με μαθηματικά ακρίβεια στα βράχια, οποιαδήποτε ομάδα που επενδύει, αποδίδει σε εφορία, ΙΚΑ κι ο μαγαζάτορας απέναντι που δεν έχει ούτε ταμειακή απόδειξη στο μαγαζί του έχει τον ελεγκτή του κράτους να του κλείνει το μάτι.
Παραδόξως μάλιστα ο Αλαφούζος επέλεξε να φύγει τη στιγμή που (και με δική του καθοριστική συμβολή) εξαρθρώθηκε η ΕΟ. Κι εκεί που είχε την ευκαιρία να φέρει τον Παναθηναϊκό σε κατάσταση ισονομίας, άρα και σταδιακής οικονομικής εξομάλυνσης μέσα από πιθανές επιτυχίες, αποφάσισε να πιαστεί χέρι χέρι με τη διαφθορά για να αρρωστήσει και τον δικό του οργανισμό. Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων.
Ο Παναθηναϊκός δεν κινδυνεύει με διάλυση. Αυτά είναι σαχλαμάρες και λόγια δημοσιογραφικής υπερβολής για να δείξουμε το μέγεθος του προβλήματος. Όπως δεν διαλύθηκε η ΑΕΚ, όπως δεν διαλύθηκε η Γιουβέντους, όπως δεν διαλύθηκε η Ρέιντζερς, δεν κινδυνεύει και ο Παναθηναϊκός. Τον δρόμο του θα τον βρει αργά ή γρήγορα. Ίσως χάσει για κάποια χρόνια τον δρόμο του, αλλά όταν γυρίσει θα τους…, όπως έκανε κι η ΑΕΚ και η Γιουβέντους και άλλες ομάδες με εκατομμύρια κόσμο που ακολούθησαν παρόμοιο δύσβατο δρόμο. Τα παραδείγματα αναρίθμητα.
Για να φτάσουμε όμως, ως εκεί, μια απόσταση που δεν είναι Παγκράτι-Κολιάτσου, αλλά δεν είναι πια και Αθήνα-Σίδνεϊ, έχουμε ακόμα δρόμο. Ο Αλαφούζος μέσα στην παραζάλη των ακατανόητων επιλογών που έκανε το τελευταίο εξάμηνο, αφήνει πίσω του μια ισχυρή παρακαταθήκη 20 εκατομμυρίων. Μοιάζει σαν μια σπουδαία απόφαση, που όμως αδυνατούν οι περισσότεροι να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές.
Γιατί ο Αλαφούζος εγγυάται για 20 εκατομμύρια κι όχι 10 ή 30; Μήπως η απάντηση κρύβεται στο γεγονός ότι τα 20 εκατομμύρια θα τον ακολουθούν για πάντα αν δεν τα πληρώσει επειδή ακριβώς υπέγραφε ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού; Έχει προσωπικές νομικές ευθύνες ο Αλαφούζος αν δεν πληρώσει τα 20 εκατομμύρια! Και καμία ευθύνη, ως φυσικό πρόσωπο, για τα χρέη που δημιουργήθηκαν από τον Απρίλιο, όταν πρόεδρος της ΠΑΕ ανέλαβε ο 81χρονος Μάνος Μαυροκουκουλάκης… Αν ο Παναθηναϊκός υποβιβαστεί, η ομάδα ξεχρεώνει μέρος των οφειλών της (όχι ολόκληρες όπως συνέβη στην περίπτωση της ΑΕΚ), αλλά οι νομικές ευθύνες του Αλαφούζου παραμένουν για τις οφειλές που δημιούργησε ως φυσικό πρόσωπο και τις εγγυήσεις που παρείχε σε ποδοσφαιριστές, προπονητές κλπ. Το κράτος μετά από αλλεπάλληλες υποθέσεις, έπαθε, αλλά έμαθε διασφαλίζοντας τον μέσο πολίτη.
Και μαζί με τον πολίτη, κερδίζει κι ο Παναθηναϊκός μια μεγάλη κάβα για την επόμενη μέρα. Μένει όμως, σαν τελευταία προσφορά, ο Αλαφούζος να ξεκαθαρίσει ποιο είναι το χρέος, που παρέλαβε και ποιο αυτό που δημιούργησε, επιχειρώντας να νικήσει με σφεντόνες τη Λερναία Ύδρα. Είναι 47 εκατομμύρια οι οφειλές; Χωρίς να υπολογίζονται τα μπάτζετ των επόμενων σεζόν. Αν είναι τόσα, υπάρχει φως στον πράσινο πλανήτη. Κι η πρακτική ξέρουν πολύ καλά όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές ποια είναι για να καθαρίσει ο Παναθηναϊκός και μάλιστα γρήγορα!
Τα 20 εκατομμύρια του Αλαφούζου για χρέη (τύπου Εσιέν, Βέμερ κλπ.) σε συνδυασμό με ένα πονγκρόμ πωλήσεων που θα κοστίσουν μια χρονιά αλλά θα εξασφαλίσουν το αύριο αρκούν για να βγεις στην αγορά και να καθαρίσεις. Χωρίς μακροχρόνιους διακανονισμούς και χρέη που διαιωνίζονται, και ενίοτε τοκίζονται. Δεν θέλω να αναφερθώ σε παραδείγματα, αλλά υπάρχουν άτομα διατεθειμένα να εισπράξουν ακόμα και το 1/3 της οφειλής που έχει απέναντι τους η ΠΑΕ, αρκεί να εξοφληθούν κι όχι να τρενάρονται επί χρόνια ή ένας υποβιβασμός να γράψει την οφειλή στο χιόνι.
Θέλουν όμως ή προτιμούν ορισμένοι να δουν τον Παναθηναϊκό να τσακίζεται στα βράχια για να ολοκληρώσουν το έργο τους;
Η λύση του Γιαννακόπουλου ακούγεται σήμερα σαν μονόδρομος και αποτελεί λαϊκή εντολή. Τα τελευταία… 35 χρόνια ο Γιαννακόπουλος είναι κάτι σαν τα αεροπλάνα στα μικρά νησάκια. Το ίδιο κατασβένει πυρκαγιές, κάνει επείγουσες αερομεταφορές και δρομολόγια για το επιβατικό κοινό. Καίγεται ο Ερασιτέχνης, που είναι ο Γιαννακόπουλος. Τσακίζεται η ΠΑΕ, να εμφανιστεί ο Γιαννακόπουλος. Κι όλα αυτά ενώ τρέχει η ΚΑΕ. Υπάρχει άλλο παράδειγμα… παγκοσμίως που έχει ένας άνθρωπος κάτω από τη μασχάλη του όλα τα τμήματα ενός συλλόγου που θέλει μάλιστα να πρωταγωνιστεί παντού; Δύσκολο…
Και να θέλει ο Γιαννακόπουλος είναι αδύνατον να σηκώσει οικονομικά και την ΚΑΕ και την ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη, με χρέη μάλιστα που δημιούργησαν άλλοι. Ίσως όμως, μπορεί να βγει μπροστάρης και μαζί με άλλους επιφανείς Παναθηναϊκούς, τους οποίους λέγεται ότι έχει ήδη βρει, να δει αν μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα για να ανάψει το φιτίλι, για να επανασυσταθεί ο σύλλογος με νέες δομές, στηριζόμενος και σε οικονομικά ισχυρούς αλλά και σε μία εταιρία λαϊκής βάσης. Μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες, πιθανολογώ πως θα έχουμε πάρει όλες τις απαντήσεις…
