Εδώ και δύο χρόνια, δεν έχει υπάρξει ημέρα που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μην έχει δείξει τις προθέσεις της και μέσω αυτών, το αληθινό της πρόσωπο. Έχει πια γίνει σαφές και στον στοιχειωδώς ασχολούμενο με τα κοινά, πολίτη, πως το μόνο που κάνει είναι να συνεχίζει να καταστρέφει τη χώρα, όχι τόσο οικονομικά (αυτό χάρη στη στενή επίβλεψη των Ευρωπαίων), αλλά κυρίως ηθικά.
Διότι ηθικά καταστράφηκε η χώρα, προτού … καταστραφεί οικονομικά. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης οι Έλληνες έχασαν κάθε επαφή με την αλήθεια και εναγκαλίστηκαν με αυταπάτες. Ψυχοπαθολογικό σύμπτωμα που ήρθε να επιβεβαιώσει από τα έδρανα του κοινοβουλίου το γέννημα θρέμμα αυτής (της μεταπολίτευσης), ο Αλέξης Τσίπρας. Αυταπάτες, βασισμένες σε θεωρίες συνωμοσιών και προπαγάνδα, που υπονόμευσαν αξίες και ιδανικά.
Από το ΝΑΤΟ, την Αμερική, τον ιμπεριαλισμό, την ΕΟΚ και τη δεξιά, κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, έτσι και σήμερα, η παράδοση που θέλει να βλέπει εχθρούς παντού, συνεχίζεται. Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι ο νεοφιλελευθερισμός, ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, το ΔΝΤ, ο ΓΑΠ, ο Βενιζέλος, ο Πρετεντέρης, ο Άδωνις, φυσικά, πάντα η δεξιά και δεν ξέρω ποιος άλλος.
Η κατασκευή εχθρών δεν αφήνει περιθώρια σκέψης. Επί 40 χρόνια δημιουργήσαμε και συντηρήσαμε εχθρούς-φαντάσματα. Λίγοι ήταν αυτοί που πήγαν τη σκέψη τους ένα βήμα παραπέρα, κατανοώντας πως η χώρα χρεοκόπησε όχι λόγω της απειλής του νεοφιλελευθερισμού (που ούτε μέχρι τα σύνορα δεν έφτασε), αλλά, επειδή, εν έτη 2016 μ.Χ., σε όλη την επικράτειά της υπάρχει μόνο μια σιδηροδρομική γραμμή (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) και με αυτή, για να ταξιδέψεις, φτύνεις αίμα.
Η Ελλάδα είναι ο γραφικός του χωριού που αγωνίζεται να προστατέψει π.χ. τον δημόσιο χαρακτήρα των σιδηροδρόμων από τα «κοράκια», όταν αυτά έχουν φτάσει στο φεγγάρι. Στη χώρα αυτή, η ίδια γραφικότητα αποτυπώνεται παντού. Η τρομοκρατία θεωρείται επανάσταση, η επέμβαση της αστυνομίας σε μια περιοχή της Αθήνας θεωρείται «βία» (κατά την κα Σία Αναγνωστοπούλου), ενώ σε άλλη περιοχή, ή απέναντι στους συνταξιούχους είναι παρέμβαση, η απόλυση δημοσίου υπαλλήλου είναι το πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, η αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας είναι ξεπούλημα, η απουσία ελέγχου στους δρόμους είναι ελευθερία, η δυνατότητα του μαθητή να κλείνει το σχολείο, όποτε εκείνος το αποφασίσει, είναι δημοκρατία και ο λαός είναι κυρίαρχος.
Δυστυχώς, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης πλουτίσαμε υλικά, αλλά, ηττηθήκαμε ηθικά. Είναι αυτή η χρεοκοπία που σε θέλει μίζερο, ηττημένο και μόνο, να φαντάζεσαι γύρω σου εχθρούς και να παλεύεις μαζί τους.
Εδώ ακριβώς είναι ο ρόλος και η μεγάλη ευθύνη σήμερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να κόψει το, 40 ετών, νήμα λαϊκισμού και δημαγωγίας. Να έρθει σε ρήξεις με παγιωμένες και απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Να δώσει και πάλι νόημα σε αξίες και ιδανικά που σπιλώθηκαν και δυσφημίστηκαν κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί να σέρνεται πίσω από την κυβέρνηση. Οφείλει να πείσει και πείθει αυτός που έχει δική του πρόταση, όχι αυτός που απαντά στις προτάσεις των άλλων. Το μοίρασμα του πλεονάσματος στους συνταξιούχους είναι ένα παράδειγμα. Το πλεόνασμα αυτό ΔΕΝ έπρεπε να δοθεί στους συνταξιούχους. Οι λόγοι είναι πολλοί και οι ΝΔ δεν έπρεπε τους αναδείξει και να καταψηφίσει.
Δεν περιμένει κανείς ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αλλάξει την Ελλάδα από τη μια μέρα στην άλλη, επιβάλλοντας τις όποιες αλλαγές. Οφείλει όμως να φέρει προτάσεις για ριζικές αλλαγές και να βάλει θέματα-ταμπού στο τραπέζι. Να τολμήσει να πει πως απολύσεις στο δημόσιο πρέπει να γίνονται, να πει πως ο αστυνομικός είναι αστυνομικός και όχι ο «μπάτσος» που πάνω του ο καθένας βγάζει τα σώψυχά του για την άδικη κοινωνία, να πει πως οι αγρότες και κάθε άλλη επαγγελματική τάξη, δεν επιτρέπεται να διακόπτουν την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, να πει πως οι κομματικές νεολαίες δεν μπορούν πια να έχουν τον ρόλο που μέχρι σήμερα είχαν στα πανεπιστήμια, να πει πως ο δεν είναι κυρίαρχος ο λαός, αλλά ο νόμος.
Υπάρχει εκεί έξω κόσμος που γνωρίζει τις αιτίες της χρεοκοπίας μας αλλά είναι δύσπιστος προς τους πολιτικούς, άλλοι τόσοι που άρχισαν να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και πολλοί που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον πολιτικό που νιώθει σίγουρος για τον εαυτό του. Να νιώσουν πως αυτό που θα πάει να κάνει, σίγουρα, θα ωφελήσει τη χώρα. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πειστούν για τις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν. Οι δογματικοί, έτσι κι αλλιώς, δεν θα σε ακολουθήσουν ποτέ. Δεν είναι στη σκέψη τους, η σκέψη.
Η Νέα Δημοκρατία, ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση, δεν αναμένεται να αλλάξει την ελληνική κοινωνία από τη μια μέρα στην άλλη. Οφείλει όμως να φέρει νέες ιδέες και να σπάσει ταμπού δεκαετιών. Να ανοίξει θέματα, βάζοντάς τα στο τραπέζι και προσφέροντάς τα ως τροφή. Τροφή για συζήτηση και σκέψη.
πηγη: gianniotis
