Αποφάσισα κι εγώ να ακολουθήσω την τελευταία μόδα και να γράψω ένα κείμενο για έναν σπουδαίο πολιτικό προσπαθώντας να απαντήσω σε μια ερώτηση η οποία μοιάζει ρητορική. Θυμίζω πως έχουν προηγηθεί τα βαρυσήμαντα άρθρα «Ήταν ο Αντρέας ψεύτης;» του Αλέξη του Τσίπρα, «Είναι ο Τσίπρας ψεύτης;» ενός μεγαλοδημοσιογράφου του Αλέξη του Τσίπρα και «Χέζουν οι αρκούδες στος δάσος;» ενός ανώνυμου συμπολίτη μας.
Κατ’ αντιστοιχία αποφάσισα να θέσω κι εγώ ένα ερώτημα στο οποίο –όπως και σ’ αυτά που προηγήθηκαν– το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα βροντερό ΟΧΙ. ΟΧΙ γιατί δεν είναι δυνατόν ο ικανότεροεξυπνοτερογενναιοτεροϊστορικότερος λαός του γνωστού σύμπαντος να έχει επιλέξει για ηγέτη του ένα βλάκα με τον ίδιο τρόπο που είναι αδύνατον να έχει επιλέξει έναν ψεύτη.
Θα ήταν μια επιλογή πρωτοφανής, μια επιλογή χωρίς προηγούμενο στην πρόσφατη (ή και την παλαιότερη) νεοελληνική ιστορία. Δυστυχώς, αμέσως μετά το βροντερό ΟΧΙ, έρχονται στο νου και κάποιες αμφιβολίες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Να τις μοιραστώ προκειμένου μαζί να τις διαλύσουμε και να κάνουμε το ΟΧΙ της απάντησης ακόμα πιο βροντερό.
Αναρωτιέμαι, ας πούμε, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που έχει ένα στόχο, δίνει υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει προκειμένου να τον πετύχει και συνεχίζει να δίνει αντίστοιχες υποσχέσεις ακόμα και όταν η επίτευξη του στόχου είναι βέβαιη. Γιατί ο Αλέξης, παρά τη βεβαιότητα της άνετης επικράτησης στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, συνέχιζε να υπόσχεται πράγματα που δεν ήταν δυνατόν να γίνουν;
Η σωστή απάντηση είναι ότι το ίδιο έκανε και ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου το 2009, πράγμα που αποδεικνύει πως οι ιδιαίτερα ευφυείς πολιτικοί συχνά ακολουθούν την ίδια τακτική. Η λάθος απάντηση είναι ότι ο Αλέξης δεν ήξερε ότι αυτά που υπόσχεται δεν γίνονται. Γιατί στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι άσχημα. Θέλω να πω πως αν ένας υποψήφιος πρωθυπουργός, ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα στην πολιτική, δεν ήξερε και δεν καταλάβαινε αυτό που ήξερα και καταλάβαινα μέχρι και εγώ, τότε η καταφατική απάντηση στην ερώτηση του τίτλου γίνεται πολύ πιθανή. Αλλά νομίζω κανείς δεν θα ισχυριστεί κάτι τόσο απίθανο. Εκτός φυσικά από τον ίδιο τον Αλέξη. Που έχει ισχυριστεί ότι αυταπατήθηκε… Επειδή δυσάρεστες σκέψεις γεμίζουν το μυαλό μου για τον πρωθυπουργό μας, λέω να πάω παρακάτω. Στους συνεργάτες του
Φέρτε για λίγο στο νου σας τον άνθρωπο-παγώνι, τον Γιάννη με το ένα ν. Θυμηθείτε τα λόγια του, το ύφος και την πόζα του. Θα εμπιστευόσασταν έναν τέτοιο άνθρωπο για οτιδήποτε; Θα του δίνατε να διαχειριστεί τα χρήματά σας; Τι είναι ένας πρωθυπουργός που βασίζει την οικονομική πολιτική της χώρας του σε έναν άνθρωπο του οποίου το μοναδικό όνειρο μοιάζει πως είναι να κλωνοποιηθεί προκειμένου να καταφέρει να κάνει έρωτα με τον εαυτό του; Ποιος επιλέγει να ακούει τις συμβουλές του Νικόλα του Καρανίκα; Γιατί ένας άνθρωπος να τοποθετήσει σε θέση κλειδί τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και να κάνει από μόνος του τη ζωή του δύσκολη; Πόσο έξυπνος μπορεί να είναι κάποιος που επέλεξε τον… (τοποθετήστε παρατρεχάμενο του Αλέξη της αρεσκείας σας); Μην απαντήσετε. Μπορεί να είναι στενάχωρη η απάντηση. Ας την αποφύγουμε κι αυτή κι ας πάμε αλλού.
Αλλά ούτε αυτό το αλλού είναι ωραίο. Γιατί είναι εκεί που αναρωτιέμαι πόσο έξυπνος μπορεί να είναι ένας πρωθυπουργός ο οποίος προκηρύσσει ένα δημοψήφισμα το οποίο δεν τον συμφέρει να κερδίσει γιατί θα υποχρεωθεί σε θεαματική κωλοτούμπα και παρόλα αυτά κάνει ό,τι μπορεί για να το κερδίσει. Είχα πάντα την εντύπωση ότι οι έξυπνοι άνθρωποι μπορεί να έρθουν σε δύσκολη θέση αλλά σπανίως μπαίνουν εκεί από μόνοι τους. Από την άλλη ο Αλέξης μπορεί να είναι η εξαίρεση.
Βέβαια οι έξυπνοι άνθρωποι έχουν κι ένα άλλο γνώρισμα. Αποφεύγουν να εκτεθούν αναφερόμενοι σε πράγματα που δεν γνωρίζουν. Αποφεύγουν, ας πούμε, να μιλήσουν μια ξένη γλώσσα αν δεν την ξέρουν καθόλου και αποφεύγουν να κάνουν αναφορές στη μυθολογία αν δεν την έχουν διαβάσει ούτε στα Κλασικά Εικονογραφημένα. Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν μιλούν για τα ζητήματα που δεν καταλαβαίνουν. Ο Αλέξης πάλι μιλάει.
Ο Αλέξης, λοιπόν, υπόσχεται χωρίς λόγο μόνο και μόνο για να διαψευστεί, οδηγείται μόνος του σε θεαματικές κωλοτούμπες, επιλέγει για συνεργάτες ανθρώπους που οι υπόλοιποι δεν θα εμπιστευόμασταν ούτε για να μας βγάλουν έξω τα σκουπίδια, μιλάει για πράγματα που δεν ξέρει και σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνει. Επιπροσθέτως έχει καταφέρει, διαδεχόμενος ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, να έχει στήσει ένα δικό του σύστημα ακόμα πιο σάπιο. Έχει καταφέρει να διαδεχθεί πολιτικούς που έμοιαζαν τελειωμένοι κερδίζοντάς τους με άνεση και μόλις 2,5 χρόνια μετά η ήττα του στις επόμενες εκλογές να είναι δεδομένη.
Ομολογώ πως όλα τα παραπάνω μπορεί να οδηγήσουν στο βιαστικό συμπέρασμα πως η ευφυΐα δεν είναι από τα προτερήματα του Αλέξη. Από την άλλη είναι ο εκλεγμένος πρωθυπουργός μας. Κι αν ο εκλεγμένος πρωθυπουργός μας ειναι βλάκας αυτό κάτι λέει και για μας. Κυρίως για μας. Κι αυτό το κάτι δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Οπότε καλύτερα να απαντήσουμε αρνητικά στην ερώτηση του τίτλου κι ας πούμε απλώς ότι ο Αλέξης δεν είναι καμιά μεγαλοφυΐα. Αλλά μέχρι εκεί. Και μπράβο του κι εκείνου και μπράβο μας κι εμάς.
πηγη: gianniotis
