Σε τεντωμένο σκοινί βαδίζει ο κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία μετά το νέο τελεσίγραφο από τον κυβερνητικό εταίρο της Άνγκελα Μέρκελ, και υπουργό Εσωτερικών, Χορστ Ζέεχοφερ, ότι σε τρεις ημέρες πρέπει να αλλάξει τις αποφάσεις της για το μεταναστευτικό.
Το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) μετέδωσε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Χορστ Ζεεχόφερ εξαρτά το πολιτικό μέλλον του από την στάση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) στο θέμα των επαναπροωθήσεων μεταναστών στα γερμανικά σύνορα.
Αν δεν υπάρξει κάποια αλλαγή μέσα στις επόμενες 72 ώρες, τότε θα υποβάλει την παραίτηση του τόσο από τη θέση του υπουργού Εσωτερικών όσο και από τη θέση του επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).
Αν η καγκελάριος επιμείνει στην απόρριψη των μονομερών ενεργειών εκ μέρους της Γερμανίας, ο κ. Ζεεχόφερ, σύμφωνα με το πρακτορείο, σκοπεύει να προχωρήσει και να υποβάλλει την παραίτησή του.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών στο Βερολίνο μια αποχώρηση Ζέεχοφερ θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος του κυβερνητικού συνασπισμού υπό την Άνγκελα Μέρκελ.
Τα αίτια της σύγκρουσης
Εκδηλώθηκε στα μέσα Ιουνίου, όταν ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ, πρόεδρος του συντηρητικού βαυαρικού κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), είδε το σχέδιο που ήθελε να παρουσιάσει για την αυστηροποίηση της πολιτικής της χώρας ως προς το άσυλο να απορρίπτεται από την καγκελάριο Μέρκελ.
Η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης εναντιώνεται σε ένα από τα πιο εμβληματικά μέτρα που εισηγήθηκε ο υπουργός της: την προβλεπόμενη επαναπροώθηση στα γερμανικά σύνορα των μεταναστών και των προσφύγων που έχουν καταγραφεί ήδη σε άλλη χώρα μέλος της ΕΕ. Η κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού», που σχηματίστηκε έπειτα από πολλές δυσκολίες τον Μάρτιο, αποτελείται από το CSU, τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) της καγκελαρίου και τους σοσιαλδημοκράτες.
Πως φτάσαμε στην κυβερνητική κρίση
Ο υπουργός δεν εννοεί να υποχωρήσει. Έδωσε τελεσίγραφο στην καγκελάριο: απείλησε να επιβάλει επαναπροωθήσεις στα σύνορα με υπουργικό διάταγμα στις αρχές Ιουλίου εάν δεν λαμβάνονταν ισοδύναμα, πολύ περιοριστικά, μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Από την πλευρά της, η καγκελάριος αρνήθηκε να υποκύψει στην απαίτηση της επαναπροώθησης των μεταναστών και των προσφύγων, φοβούμενη ότι θα ακολουθούσε ντόμινο παρόμοιων κινήσεων σε όλη την Ευρώπη. Ο βαυαρός υπουργός θεωρεί ανεπαρκή τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απαιτεί να ληφθούν μέτρα σε εθνικό επίπεδο.
Δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα
Τα αίτια είναι πολύ πιο βαθιά. Το βαυαρικό κόμμα, που υποστηρίζεται από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος της ίδιας της Μέρκελ, μοιάζει αποφασισμένο να ξεκαθαρίσει μια και καλή τους λογαριασμούς του με την καγκελάριο.
Δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει την απόφασή της να άρει τις πύλες το 2015 και να επιτρέψει να εισέλθουν στη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες αιτούντες άσυλο το 2015. Αλλά, πέραν των μεταναστών, είναι η ίδια η Μέρκελ που βρίσκεται στο στόχαστρό του. ΗCSU κρίνει εδώ και πολύ καιρό ότι μετακίνησε υπερβολικά, τα 13 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, τη συντηρητική παράταξη προς το κέντρο.
Η γερμανική αριστερά από την άλλη καταγγέλλει ένα «πραξικόπημα της δεξιάς» στη Γερμανία. Πολλά γερμανικά ΜΜΕ ταυτόχρονα διακρίνουν στην επίθεση αυτή την έλευση του «Τραμπισμού» στη χώρα.
Η CSU, η οποία τάσσεται υπέρ του δόγματος «πρώτα η Γερμανία» σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό, εξεγείρεται επίσης εξαιτίας του ότι πλησιάζουν οι κρατιδιακές εκλογές στη Βαυαρία τον Οκτώβριο, όταν σύμφωνα με δημοσκοπήσεις ενδέχεται να απολέσει την απόλυτη πλειοψηφία της εξαιτίας της ανόδου της αντιμεταναστευτικής άκρας δεξιάς, του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).
Η δύσκολη συνέχεια
Αν δεν εξευρεθεί συμβιβασμός in extremis, το βαυαρικό κόμμα δεν θα έχει πλέον άλλες επιλογές παρά είτε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, ή να περάσει στην επίθεση.
Ο υπουργός Εσωτερικών θα μπορούσε να επιβάλλει τις επαναπροωθήσεις στα σύνορα με μονομερή του απόφαση. Αλλά η καγκελάριος στην περίπτωση αυτή θα καθαιρούσε τον υπουργό της, πράγμα που θα πυροδοτούσε την αποχώρηση της CSU από τον συνασπισμό και το τέλος της κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού», καθώς θα έχανε την πλειοψηφία των εδρών στην Μπούντεσταγκ, την ομοσπονδιακή κάτω Βουλή.
Αυτό θα σήμαινε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Εκτός εάν η καγκελάριος κατάφερνε να παραμείνει στην εξουσία για κάποιο καιρό, επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας με συμμάχους μόνο τους σοσιαλδημοκράτες, ή επικεφαλής μιας πιο ευρείας κυβέρνησης με τη συμμετοχή των Πρασίνων.
