Η φράση για τους τραπεζίτες που έγιναν πρωθυπουργοί και τους υπουργούς που έγιναν τραπεζίτες, που είπε ο Τσίπρας στο προχθεσινό του διάγγελμα, έκανε μεγάλη αίσθηση.
Κι αυτό γιατί ο πρωθυπουργός στοχοποίησε κατά κύριο λόγο τον Λουκά Παπαδήμο και τον Γιάννη Στουρνάρα. Εκεί ήθελε να χτυπήσει για να δείξει πόσο κακό είναι αυτό. Πόσο αντιδημοκρατικό είναι να αναλαμβάνουν τραπεζίτες σε περιόδους έκτακτης ανάγκης τη διακυβέρνηση της χώρας.
Αλλά να του θυμίσουμε γιατί είναι και ανιστόρητος ότι από τους μέχρι σήμερα διοικητές της ΤτΕ, πέντε ανέλαβαν και πρωθυπουργοί της χώρας μας, σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους. Ο Αλέξανδρος Διομήδης, ο Αλέξανδρος Κορυζής, ο Εμμανουήλ Τσουδερός, ο Ξενοφών Ζολώτας και πρόσφατα ο Λουκάς Παπαδήμος.
Μακροβιότερος διοικητής της ΤτΕ υπήρξε ο Ξενοφών Ζολώτας με 12,5 συνεχόμενα χρόνια στο τιμόνι της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, από τον Φεβρουάριο του 1955 μέχρι τον Αύγουστο του 1967. Συνολικά θήτευσε στην θέση του διοικητή 20 χρόνια, καθώς ανέλαβε ξανά τα ηνία της τράπεζας άλλες δύο φορές.
Να φανταστούμε ότι δεν ήταν μομφή και κατά του Ζολώτα. Μόνο για τα χρόνια της κρίσης μας είπε ο Τσίπρας ότι είναι κακό να προωθούνται τραπεζίτες σε καίριες θέσεις.
Ανεξαρτήτως αν αφήνουν καριέρες, υψηλούς μισθούς, ησυχία και οικογένεια για να προσφέρουν στην πατρίδα.
Και να φανταστούμε ότι ο Τσίπρας δεν εννοούσε και τη Λούκα Κατσέλη που από υπουργός του ΠΑΣΟΚ έγινε διοικητής της Εθνικής με σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ. Άσε δε που ακούγεται ότι θα γίνει ξανά στέλεχος της κυβέρνησης μιας και ο «πάγκος» δεν έχει και πολλά στελέχη. Εκτός κι αν γίνει ανασχηματισμός για να αναλάβει θέση ο Τζουμάκας και ο Ραγκούσης.
Το τι προσέφερε ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Γιάννης Στουρνάρας στην πατρίδα το αφήνουμε στην κρίση του κόσμου. Μόνο αυτό: Σε περιόδους που η χώρα κινδύνευε να γίνει Βενεζουέλα, σε στιγμές που ήταν ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ, τότε που ο Τσίπρας ήθελε με κάθε τρόπο να διαλύσει τη χώρα και ό,τι είχε κερδίσει με τόσο κόπο εντός Ευρώπης, κάποιοι έβαλαν πλάτη. Ήταν τραπεζίτες, ήταν τραπεζικοί, ήταν δικηγόροι ή γιατροί δεν έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ήταν άξιοι, είχαν καριέρες, είχαν ένσημα, ήταν περιζήτητοι στο εξωτερικό και βοήθησαν την πατρίδα.
Ο δε Λουκάς Παπαδήμος έφαγε και βόμβα που παρ’ ολίγο να τον σκοτώσει. Από κάτι τεμπελόσκυλα, ψευτοεπαναστάτες, βαρεμένα παιδαρέλια σαν κι αυτά που ο Τσίπρας και η παρέα του προστατεύουν.
Αλλά ας πάμε στην ουσία. Αυτό που είπε ο πρωθυπουργός δείχνει την αλλεργία τους σε όποιον είναι πετυχημένος. Σε όποιον έχει σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια, σε όποιον έχει κολλήσει ένσημα στον ιδιωτικό τομέα, σε όποιον εν πάση περιπτώσει δεν είναι ανεπάγγελτος. Το διάγγελμα Τσίπρα είναι απλά η αποθέωση του ημιμαθούς ή κι εντελώς αγράμματου ανθρωπάριου που έχει κυριευτεί από κόμπλεξ κατωτερότητας.
Δεν είναι η δήθεν μάχη του κατά του κεφαλαίου που εκπροσωπούν οι τραπεζίτες. Άλλωστε ο Τσίπρας αποδείχθηκε το καλύτερο και πιστότερο σκυλάκι των δανειστών, των ντόπιων επιχειρηματικών συμφερόντων, της ελίτ, εντός κι εκτός Ευρώπης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απλά ήθελε να κινητοποιήσει τα αγελαία ένστικτα των πολιτών που δεν καταλαβαίνουν τι είναι ποιος. Που αρέσκονται να ενημερώνονται από το facebook και από τα μηνύματα του Πολάκη, του Καμμένου και του Καρτερού. Που θεωρούν ακόμη τους τραπεζίτες, τους επιχειρηματίες, τους ανθρώπους της προόδου, τους υπηρετούντες στον ιδιωτικό τομέα κάτι σαν τέρατα. Και που το βόλεμα στο δημόσιο, η γραφειοκρατία, η ρεμούλα, η κομματοκρατία είναι το παν και δεν πρέπει να αλλάξει αυτό.
Ο Τσίπρας μίλησε σαν πρόεδρος του 15μελούς που έγινε πρωθυπουργός λόγω των συγκυριών, λόγω του ότι η Ελλάδα έχει πέσει τόσο χαμηλά που κυβερνιέται από τους διάφορους Καρανίκες της Αριστεράς. Και στοχοποίησε αυτούς που μια ζωή έστρωσαν τον ποπό τους στα θρανία. Σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια, έπιασαν τις καλύτερες δουλειές, τους παρακαλούσαν να δουλέψουν με υψηλότατους μισθούς.
Δεν πέρασαν με το ζόρι το Λύκειο, μπήκαν με το ζόρι στο Πολυτεχνείο, πήραν με το ζόρι το πτυχίο, δεν έκαναν ούτε μια δουλειά στη ζωή τους, ήταν παιδιά του κομματικού σωλήνα. Όχι, τίποτε απ’ όλα όσα γράφει το βιογραφικό του Παπαδήμου, του Στουρνάρα, του Ζολώτα, του Προβόπουλου, του Γκαργκάνα, δεν έχει σχέση με το βιογραφικό του πρωθυπουργού, του Καρανίκα, του Πολάκη, του Παππά και κάθε άλλου κομπλεξικού αριστερού της πλάκας.
Δεν έχουν σχέση με τους χαβαλέδες της πλατείας Εξαρχείων και με τους εν δυνάμει τρομοκράτες που ο Τσίπρας τους έδωσε στόχους.
Αλλά για να μην τα θεοποιούμε όλα. Μακάρι η χώρα να μην χρειάζονταν τραπεζίτες να διοικούν την Ελλάδα. Μακάρι να μην έχουμε ανάγκη από τεχνοκράτες και να υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα που θα γεννά ηγέτες. Μορφωμένους, κοσμοπολίτες, που θα έχουν δουλέψει στη ζωή τους, θα έχουν δοκιμαστεί, θα έχουν αξιολογηθεί και θα θέλουν να προσφέρουν στην Ελλάδα όποια στιγμή το χρειάζεται.
Μακάρι η Ελλάδα να μην έβγαζε Τσίπρες αλλά ικανούς πολιτικούς που δεν θα έχουν ανάγκη από Παπαδήμους, Ζολώτες ή Στουρνάρες. Όσο όμως η πατρίδα μας πέφτει στα χέρια ανεπάγγελτων, κακομαθημένων και ανόητων πολιτικών τόσο μεγαλύτερη ανάγκη θα έχει από τεχνοκράτες για να τη σώζουν στις δύσκολες στιγμές.
