Ο ποιητής, συγγραφέας και ζωγράφος Γιώργος Κακουλίδης αυτοβιογραφείται στο Μονόγραμμα.
Γεννήθηκε το 1956 στην Καισαριανή. Γιος ζωγράφου και εγγονός γλύπτη, μεγάλωσε δίπλα στα ιερά τέρατα της νεοελληνικής Τέχνης που σύχναζαν στο ατελιέ του πατέρα του. Η μοίρα του φαινόταν προδιαγεγραμμένη, ωστόσο εκείνος μετά το Γυμνάσιο, έκανε την επανάστασή του σπάζοντας τα καλούπια και μπάρκαρε για θάλασσες μακρινές!!! Μα «…η μοίρα κυβερνά» και μετά τρία χρόνια γύρισε πίσω και αφιέρωσε τον εαυτό στην Τέχνη. Την Τέχνη την πολύπλευρη που περιλαμβάνει ποίηση, ζωγραφική, μουσική, στοχασμό…
Έλκει την καταγωγή του από τον Πόντο. Ο παππούς του ήρθε στην Ελλάδα το 1934, έτοιμος γλύπτης. Συνέχισε την καριέρα του εδώ, όπου ανάμερα στα άλλα διέπλασε και την πλατεία της Ομονοίας που λεγότανε πλατεία Μουσών τότε. Είχε φτιάξει ένα άγαλμα της μούσας Καλλιόπης.
Ο πατέρας του ήταν ο γνωστός ζωγράφος Δημήτρης Κακουλίδης.
Στο ατελιέ του πατέρα του, πριν μπαρκάρει, συναντούσε καθημερινά ό,τι καλύτερο παρείχε η ελληνική λογοτεχνία, η ζωγραφική και η ποίηση. Ο πατέρας του τότε είχε ένα ατελιέ μαζί με τον Αλέξη τον Ακριθάκη. Και ερχόντουσαν καθημερινά, ο Μάριος Χάκκας, ο Σικελιώτης, ο δάσκαλος που του σφράγισε τη ζωή, ο Νίκος Καρούζος.
Από το ’76 και μετά συνδέθηκε με την αντεργκράουντ σκηνή των Εξαρχείων, και τους τότε θρυλικούς «ενοίκους» της πλατείας Κολωνακίου: με τον Τάσο Φαληρέα, τον Γιώργο Κούνδουρο, τον Μιχάλη Κατσαρό, τον Μίλτο Σαχτούρη τον Γιώργο Μακρή… Εκεί ήταν τότε που άρχισε να γεννιέται κάτι καινούργιο, να βγαίνουν καταπληκτικά πράγματα, περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες.
Η παρέα αυτή και οι περιπέτειές της πέρασαν πια στη Αθηναϊκή μυθολογία των 70’s!
Ο Γιώργος Κακουλίδης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1979 με την ποιητική συλλογή “Λίμπερτυ” μια αναφορά στα ταξίδια του στη θάλασσα.
Ο Νίκος Καρούζος ήταν η μεγάλη σχέση της ζωής μου.
Από τη ανατρεπτική «μαθητεία» δίπλα του, έμαθε, όταν «εμφανίζεται» το ποίημα «να μη βιάζομαι και να περιμένω να με κατοικήσει. Και όταν με κατοικήσει να διευρύνω τους χρόνους του, όσο μπορώ να ζω εκεί μέσα και μετά να το αποτυπώνω σε ένα χαρτί. Αυτό το οφείλω στο Νίκο τον Καρούζο».
Καθοριστική ήταν και η «συνάντησή» του με τον Κωστή Μοσκώφ. Παλιός γνώριμος κι αυτός από το ατελιέ και τις εκθέσεις του πατέρα του, ήλθαν σε ουσιαστική επαφή όταν ο Μοσκώφ ανέλαβε μορφωτικός ακόλουθος στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια, με απόφαση της Μελίνας. Ήταν εκείνος που δημιούργησε τα «Καβάφεια», και τον κάλεσε κοντά του ως συνεργάτη.
Το 1994 ο Γιώργος Κακουλίδης τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, ο Στάμος Σέμσης και άλλοι.
Η ζωγραφική του, «ένα άλλο είδος ποίησης που αντί για λέξεις επιλέγεις το χρώμα» όπως λέει ο ίδιος, πήγαινε πάντα παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα: Αγκάθι 2001, Γκαλερί της Έρσης 2003 και Booze 2010.
Παραγωγός Γιώργος Σγουράκης, σκηνοθεσία Χρίστος Ακρίδας, φωτογραφία Στάθης Γκόβας, ηχοληψία Λάμπρος Γόβατζης, μοντάζ Σταμάτης Μαργέτης, δημοσιογραφική επιμέλεια Ιωάννα Κολοβού, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης
