Δύο αγόρια της πολιτικής και των επιχειρήσεων, σημαίνοντα στελέχη,
ο ένας ιστορικού κόμματος και ο άλλος μεγάλης επιχείρησης του ευρύτερου δημοσίου τομέα, χαρακτηρίζονται κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα όχι φυσικά για το έργο τους στην πολιτική και τις μπίζνες, αλλά για τα πολύχρωμα καλτσάκια που φορούν και τα οποία φροντίζουν να προβάλουν φορώντας παντελόνια κοντά πάνω από τον αστράγαλο, σαν αυτά που λέγαμε όταν είμαστε παιδιά ότι τους τα έκοψε το τρένο…
Ο ένας θέλει να γίνει αρχηγός, ο άλλος παριστάνει τον σπουδαίο μάνατζερ, μολονότι αποτελεί απολειφάδι μιας ξεπερασμένης εποχής!
Το δυστύχημα είναι ότι οι εν λόγω δύο που προορίζουν τους εαυτούς τους για ανώτατα πολιτικά και επιχειρηματικά αξιώματα, αντί να σκέφτονται πώς θα ξεχωρίσουν μέσα από το έργο, τις θέσεις, τη σκέψη, τις φρέσκιες ιδέες και τις εμπεριστατωμένες απόψεις, εστιάζουν στην πρόκληση με το ντύσιμο, εμφανιζόμενοι ως …εναλλακτικοί, με ψαράδικα παντελόνια και αστείες πολύχρωμες καλτσούλες που φοράνε παιδιά του Δημοτικού!
Αλήθεια, ποιος νομίζουν ότι θα τους πάρει στα σοβαρά;
