Αν ποτέ αναρωτιέται κανείς ποια είναι η διαφορά ενός προπονητής με έναν απλό παρατηρητή,
μιας και τείνουμε να θεωρούμε πως τα ομαδικά σπορ είναι ψιλοεύκολα, αρκεί να δει τι έγινε στο Παναθηναϊκός-Ερυθρός στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα του ματς.
Εκεί, ο Εργκίν Αταμάν, μετά από μια απόπειρα επίθεσης της ομάδας του που έφερε ένα φάουλ του Αστέρα και επαναφορά απ’ έξω, σήκωσε τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και έβγαλε τον Μάριους Γκριγκόνις.
Όταν το είδαμε αυτό, παραξενευτήκαμε. Περίπου στα μισά του δεύτερου δεκαλέπτου, καταλάβαμε την σημασία αυτής της κίνησης.
Οκ, ήταν εμφανές εκείνη τη στιγμή ότι ο Καλαϊτζάκης θα πήγαινε να κολλήσει βεντούζα πάνω στον Μίλος Τεοντόσιτς. Αυτό που δεν φανταζόμασταν ότι θα γίνει, είναι ο Καλαϊτζάκης να πειράξει τόσο το μυαλό του Μίλος, ώστε να του βάζει διαρκώς την αμφιβολία σε κάθε του προσπάθεια που σηκωνόταν από το παρκέ.
Αν δείτε ξανά το ματς, θα καταλάβετε πως στο πρώτο ημίχρονο, όσο έπαιζε ο Καλαϊτζάκης, ήταν πάντα στο διάστημα που έπαιζε ο Μίλος και τον κυνηγούσε παντού, προσπαθούσε διαρκώς για το deny, αλλά όταν αυτό δεν έβγαινε, έπαιζε shadow.
Στην αρχή δηλαδή έβγαινε διαρκώς μπροστά για να μην πάρει μπάλα, αλλά όταν την έπαιρνε, του έδιναν το pick ‘n’ roll και εκεί ο Λεσόρ έκανε πίσω βήματα για να καλύψει τη ρακέτα και να εμποδίσει την πάσα στον Μίτροβιτς και ο Καλαϊτζάκης έμενε στην πλάτη του Μίλος.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Μίλος να μην τολμάει να σηκωθεί για τρίποντο, ενώ τις φορές που σηκώθηκε από το έδαφος, που έκανε δηλαδή άλμα, κοιτούσε μόνο την πάσα.
Επειδή είναι παιχτάρα, βρήκε κάμποσες ωραίες ασίστ, αλλά σε γενικές γραμμές ο Καλαϊτζάκης ήταν το όπλο για να βγει εκτός ματς ένας παίκτης που στο προηγούμενο παιχνίδι είχε 27 πόντους και 14 ασίστ.
Είναι κάτι που το γράφουμε εμείς τώρα εκ των υστέρων, αλλά τη στιγμή που έγινε, αν προσέξει κανείς και τον ίδιο τον Αταμάν, φαινόταν ότι γίνεται γιατί το πίστευε πολύ και ήξερε ότι θα γείρει την πλάστιγγα. Και ο Καλαϊτζάκης, που δεν έχει αφήσει ευκαιρία για ευκαιρία ανεκμετάλλευτη φέτος, που ο Αταμάν υποσχέθηκε να πάρει χρόνο στην Ευρωλίγκα, τον δικαίωσε.
Κατά τ’ άλλα, σε αυτό το ματς απέναντι στον Ερυθρό το δύσκολο για τον Παναθηναϊκό ήταν να μην παρασυρθεί από τον ρυθμό «ύπνου» που έχει πάντα ο Ερυθρός, ιδίως στο ΟΑΚΑ. Κι αυτό πήγε λίγο να γίνει στο 67-59, αλλά το time out ξύπνησε την ομάδα ξανά και με ένα 4-0, επανήλθε η ηρεμία στην επιθετική κίνηση και στις άμυνες που για ένα 2λεπτο ήταν μπάτε σκύλοι αλέστε στην πράσινη ρακέτα.
Ο Σλούκας που ανέβασε στροφές στο 4ο δεκάλεπτο και μοίρασε περισσότερο τη μπάλα, ο Κώστας Αντετοκούνμπο που κάλυψε τον Λεσόρ σε εκείνο το σημείο που δεν έδειχνε σε καλή κατάσταση, ο Ντίνος Μήτογλου με ακόμα ένα double figure και φυσικά ο Γκραντ που σε όλο το ματς κάθε του επιλογή ήταν η σωστή, ήταν οι 4 σωματοφύλακες για μια άνετη νίκη.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει να πετυχαίνει τους στόχους του σε πρώτη φάση και δεν αναφερόμαστε σε τίτλους κλπ.
Μιλάμε για το μπάσκετ που παίζει, που έχει μια ταυτότητα, η οποία τον Φεβρουάριο θα είναι σε πιο μεγάλο ποσοστό, έχει ένα γήπεδο με τρομερή ατμόσφαιρα, οι φίλαθλοι ανυπομονούν να πάνε, όσοι δεν πάνε, ανυπομονούν να δουν την ομάδα και είναι ευκαιρία με μια νίκη την επόμενη βδομάδα στη Βαλένθια ή στη Μπασκόνια, να θωρακίσει κι άλλο την εκτός έδρας παρουσία του, άρα και την ψυχολογία.
