Στην υπόθεση Μαρινόπουλος αντανακλώνται όλα τα προβλήματα του αναρχοκαπιταλισμού η καζινοκαπιταλισμού. Πτώχευσε η οικογένεια Μαρινόπουλου; Όχι, πτώχευσε η εταιρεία του, πτώχευσαν οι εργαζόμενοι του, πτώχευσαν οι προμηθευτές του αλλά οι Μαρινόπουλοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν την ίδια παραμυθένια χλιδάτη ζωή ανάμεσα σε Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη και όπου αλλού διατηρούν ακίνητα, έχοντας βγάλει έξω κάπου 1,8 δίσ με δόλιο τρόπο μετακυλίοντας τα χρέη τους στον ελληνικό λαό.
Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας ”Δημοκρατία” οι αδελφοί Μαρινόπουλοι κατάφεραν μέσα από ένα πλέγμα εταιρειών που ξεκινούν από την Αθήνα και διαχέονται παντού στον κόσμο, να βγάλουν σχεδόν δύο δίσ την ώρα που οι επιταγές τους έσκαγαν. Το σχέδιο ήταν να πηγαίνουν τις επιταγές τους ένα εξάμηνο πίσω κάθε φορά ενώ στο μεταξύ κέρδιζαν χρόνο μέχρι να μεταφέρουν τα λεφτά τους εξωτερικό και να αλλάξουν το καταστατικό των εταιρειών τους ώστε κανένα μέλος της οικογένειας να μην διωχθεί.
Έξυπνο έτσι; Έξυπνο αλλά ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός. Οι προμηθευτές πήγαν στα δικαστήρια την οικογένεια Μαρινόπουλου και το πρωτοδικείο αποφάσισε την δέσμευση της περιουσίας των μελών της οικογένειας Μαρινόπουλου. Έπεται συνέχεια.
Η υπόθεση Μαρινόπουλος όμως συνδέεται και με το μέλλον του Σκλαβενίτη, της μεγαλύτερης ελληνικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ. Ο Σκλαβενίτης το καλοκαίρι του 2016 κατόπιν πιέσεων από κυβέρνηση και τράπεζες έβαλε πλάτη ώστε να σωθεί ο Μαρινόπουλος και να μην καταρρεύσει δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία ( μιλάμε για χιλιάδες προμηθευτές που θα έσκαγαν εκτός από τις χιλιάδες οικογένειες που θα έμεναν στο δρόμο).
Αλλά ο Σκλαβενίτης στην συνέχεια δεν είχε την στήριξη που θα έπρεπε, από τις τράπεζες με αποτέλεσμα το βάρος του Μαρινόπουλου να αποδειχθεί πολύ μεγάλο γι’ αυτόν. Σήμερα, και αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί, οι τράπεζες πιέζουν τον Σκλαβενίτη να βάλει ξένο στρατηγικό επενδυτή. Σε απλά ελληνικά να πουλήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας θα περάσει υπό τον έλεγχο των ξένων.
Και πάνω ακριβώς σ’ αυτή την συγκυρία έρχεται ο θάνατος του Στέλιου Σκλαβενίτη, ενός ανθρώπου υπόδειγμα Έλληνα επιχειρηματία, που δεν άνοιγε τις Κυριακές, που προσλάμβανε μόνο Έλληνες στα καταστήματά του και που πρέσβευε ότι οι Ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να παραμείνουν σε ελληνικά χέρια.
Η απόλυτα ελεύθερη οικονομία δεν είναι καλό πράγμα κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ιδεοληπτικοί φιλελέφτ. Το κράτος πρέπει να έχει υπό τον έλεγχό του στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Δεν μπορεί κοσμάκης να είναι άνεργος και τα λαμόγια, πότε του Μαρινόπουλου, πότε της Ενέργκα, να τρώνε και να πίνουν εις υγείαν του κορόιδου.
Ο Ντένγκ Ξιάο Πίνγκ είχε κάποτε πει ”άσπρη γάτα, μαύρη γάτα σημασία έχει να πιάνει ποντίκια”. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν πρέπει να μας νοιάζει το πώς, αρκεί να επιτευχθεί ο στόχος. Ο τελικός στόχος και αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι όχι να δικαιώσουμε τις ιδεοληψίες μας αλλά να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και αυτό θα γίνει μόνο αν καταφέρουμε να κρατήσουμε την οικονομία μας σε ελληνικά χέρια.
Σήμερα η κυβέρνηση Σύριζα- ο καλύτερος διαχειριστής των μνημονίων, όπως αποδείχτηκε- επιχειρεί να πουλήσει τους λιγνίτες. Αν τα ξεπουλήσουμε όλα -λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, επιχειρήσεις- όπως οι δανειστές μας καλούν να κάνουμε, όπως ευαγγελίζονται οι ιδεοληπτικοί της σχολής του Σικάγο, τότε ούτε σε πεντακόσια χρόνια δεν θα ξεμπλέξουμε με τα μνημόνια, όσες ελαφρύνσεις χρέους κι αν μας κάνουν.
antinews
