Ανέκδοτες στιγμές της μεγάλης τραγουδίστριας..
Είκοσι χρόνια πριν, στις 6 Αυγούστου 1999, μια από τις πιο κλασικές λαϊκές φωνές, εκείνη της Ρίτας Σακελλαρίου, σιγούσε.
Όχι για πάντα, καθώς τα σουξέ που άφησαν εποχή συνεχίζουν να ξεσηκώνουν όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και λάτρεις του ελληνικού τραγουδιού σε κάθε γωνιά του κόσμου. Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, όμως οι αναμνήσεις δε σβήνουν…
Απλά γίνονται πιο ώριμες, πιο δυνατές, πιο επίμονες και πιο συγκινητικές για τους ανθρώπους που την έζησαν, για το γιο της, τον Τάκη Θέμελη, ένα από τα τέσσερα παιδιά της.
Ο γιος της κουβαλάει τις αναμνήσεις από τη μητέρα του, σαν πολύτιμο θησαυρό μαζί του, αφήνοντας ένα παράπονο για τις Αρχές της Κρήτης, ότι δεν τίμησαν τη Ρίτα και δεν έδωσαν ούτε σε ένα δρόμο του Ηρακλείου το όνομά της, ενώ στη γενέθλια γη, στο Χαμέζι Σητείας, το σπίτι όπου γεννήθηκε ερήμωσε, και κανείς δε ζήτησε τα κειμήλια από τη μεγάλη εκείνη μορφή του ελληνικού τραγουδιού που προτίθεται να δωρίσει ο γιος της για να θυμίζουν πάντα την αξέχαστη Ρίτα.
Έκανε τον Ανδρέα Παπανδρέου να χορέψει
Η χρυσή φωνή του ελληνικού πενταγράμμου ήταν εκείνη που έκανε τον Ανδρέα Παπανδρέου να σηκωθεί και χορέψει μπροστά στο φακό, σε μια πόζα που άφησε εποχή, αυτή που λάτρεψε ο Άντονι Κουίν, ο Ωνάσης και τόσες ακόμα διασημότητες.
Η Ρίτα αγαπούσε τον Ανδρέα, αν και αμέτοχη στα πολιτικά, θαυμάζοντάς τον σαν άντρα, καθώς ήταν δυναμικός όπως και η ίδια, ντόμπρος που δε «μασούσε» τα λόγια του. Κάθε χρόνο στη γιορτή του, του Αγίου Ανδρέα, πήγαινε στην Εκάλη και τραγουδούσε, με τα γλέντια εκείνης της εποχής να έχουν μείνει θρυλικά. Η Ρίτα τον είχε επισκεφτεί στο Ωνάσειο, όπου νοσηλευόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενώ όταν πέθανε ο πόνος της ήταν μεγάλος.
Το αγαπημένο τραγούδι του Ανδρέα Παπανδρέου:
Η Ρίτα, όπως θυμάται ο κ. Θέμελης, ήταν μια αυθεντική Ελληνίδα μάνα. Μια γυναίκα που αγαπήθηκε και αγάπησε με πάθος. Μια φωνή που λάτρεψαν και λατρεύουν οι Έλληνες. «Ακούω τα τραγούδια της στο ραδιόφωνο και δακρύζω. Με συγκινεί αυτή η αγάπη του κόσμου. Είναι σαν να ζει, σαν να μην έχει φύγει ποτέ». Μάλιστα, όπως μας εξομολογήθηκε, πρόσφατα έτυχε να ακούσει ένα τραγούδι της, από τα πρώτα που είχε ηχογραφήσει η μητέρα του, το οποίο ο ίδιος δε γνώριζε. Η χρυσή φωνή των επιτυχιών, όπως το θρυλικό «Ιστορία μου, αμαρτία μου», που δεν της άρεσε να την αποκαλούν «κυρία» αλλά απλά Ρίτα, «ήταν πιο απλή από τους απλούς». Η επιτυχία δεν της «φούσκωσε» ποτέ τα μυαλά. Η φήμη που απέκτησε δεν άλλαξε το χαρακτήρα της. «Ήταν πιο κλασική από τις κλασικές Ελληνίδες μάνες. Προστατευτική και νοικοκυρά, που, παρά το ξενύχτι, πήγαινε στη λαϊκή και είχε έτοιμο το τσικάλι στις 10 το πρωί, για να πέσει μετά για ύπνο και να ξεκουραστεί. Και μάλιστα πολύ καλή μαγείρισσα».
Η ανεκπλήρωτη επιθυμία
Λάτρευε την Κρήτη και το Χαμέζι. Πήγαινε μάλιστα συχνά στη Σητεία, όπου τραγουδούσε στις τοπικές γιορτές αφιλοκερδώς. Λίγο πριν πεθάνει, λες και είχε προαισθανθεί το θάνατό της, είχε ζητήσει από το γιο της, τον Τάκη, να πάνε στο Χαμέζι, ενώ όνειρό της ήταν να αγοράσει το σπίτι όπου γεννήθηκε. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που εξέφραζε αυτή της την επιθυμία, γεγονός που είχε προκαλέσει εντύπωση στον κ. Θέμελη. Όμως την πρόλαβε ο θάνατος και η επιθυμία έμεινε ανεκπλήρωτη…
Οι μνήμες φορτισμένες συγκινησιακά. Αν και η Ρίτα ήξερε ότι είχε καρκίνο, δεν το έβαζε κάτω. Το πάθος της για το τραγούδι ήταν μεγάλο, τόσο που ο κ. Τάκης για να την ανεβάσει ψυχολογικά, κανόνισε μια σειρά από δέκα συναυλίες στην Αυστραλία. Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια… Ο καρκίνος είχε ήδη κάνει μετάσταση στις φωνητικές χορδές. «Με πήρε τηλέφωνο. Δεν τη γνώρισα. Ακουγόταν σαν κρυωμένη. Της είπα «σταμάτα και έλα πίσω»». Η Ρίτα Σακελλαρίου είχε δώσει μόλις τρεις από τις προγραμματισμένες συναυλίες και επέστρεψε εσπευσμένα στην Αθήνα. Λίγες μέρες μετά, στις 6 Αυγούστου 1999, άφηνε την τελευταία της πνοή. Πριν πεθάνει πήρε τηλέφωνο τον πρώτο της άντρα, ο οποίος επίσης έπασχε από καρκίνο, λέγοντάς του «ή θα με πάρεις μαζί σου, ή θα σε πάρω μαζί μου» – κάτι που αποδείχτηκε προφητικό. Η Ρίτα Σακελαρίου έσβησε με 18 μέρες διαφορά από τον άνθρωπο που αγάπησε βαθιά.
Δεν ξεπέρασε ποτέ τον θάνατο της μητέρας του
Ο γιος της δεν ξεπέρασε ποτέ το θάνατο της μητέρας του, με την οποία, όπως σημειώνει, είχε μια ξεχωριστή σχέση. «Ήθελα να τη θάψω στην Κρήτη», τονίζοντας την αγάπη της Ρίτας για την Κρήτη, επιθυμία που δεν υλοποιήθηκε, αν και στην άκρη του μυαλού του έχει ακόμα το όνειρο κάποια στιγμή τα οστά της να γυρίσουν εδώ.
Η Ρίτα είχε ένα μεγάλο πάθος, τη δουλειά και το σπίτι της. «Δούλευε χειμώνα-καλοκαίρι, δε σταματούσε ποτέ», σημείωσε ο γιος της, μη παραλείποντας να τονίσει το πόσο πολύ φρόντιζε την οικογένειά της. «Αγαπούσε όλο τον κόσμο και όλοι την αγαπούσαν. Είχε καλές σχέσεις με όλους τους καλλιτέχνες. Ακόμα και οι εχθροί της την αγαπούσαν», μας λέει ο κ. Θέμελης, ο οποίος διοργανώνει ένα αφιέρωμα στη μητέρα του, στο Ηράκλειο, στο «Μπαϊράκι» στις 14 Αυγούστου.
Από την καντάδα, στην ταβέρνα με δανεικό φόρεμα
Η Ρίτα Σακελλαρίου ξεκίνησε σχεδόν τυχαία την καριέρα της. Όπως θυμάται ο γιος της, κ. Τάκης Θέμελης, τραγουδούσε στο σπίτι της όταν την άκουσαν δύο άντρες που έκαναν καντάδα στις γειτονιές. Ήταν στα 1959, όταν της πρότειναν, μαγεμένοι από τη φωνή της, να τραγουδήσει σε μια ταβέρνα στο Πέραμα. Η Ρίτα δέχτηκε και με δανεικό φόρεμα πήγε, κρυφά από τη μάνα της. Δούλεψε με ελάχιστα λεφτά θεμελιώνοντας τη μετέπειτα καριέρα της, που ξεκίνησε όταν την ανακάλυψε ο στιχουργός Στέλιος Χρυσίνης, δίνοντάς της το τραγούδι «Μείνε, μείνε». Ήταν η αρχή μιας λαμπρής καριέρας, που απογειώθηκε με το θρυλικό πια τραγούδι «Ιστορία μου αμαρτία μου»… Εκείνο που έκανε το γύρο του κόσμου, καθώς «πρωταγωνίστησε» σε μια σκηνή της κλασικής πια ταινίας τρόμου του Γουίλιαμ Φρίντκιν «Ο Εξορκιστής» το 1973. Εν κατακλείδι ρωτήσαμε τον κ. Τάκη τι έκανε η μητέρα της όταν έμαθε ότι η Ρίτα τραγουδούσε κρυφά σε μαγαζί. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική: «Λιποθύμησε…».
