Μισός αιώνας έχει περάσει από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μεταξύ 14ης και 17ης Νοέμβριου του 1973, γεγονότα που σηματοδότησαν μια μαζική αντιδικτατορική διαμαρτυρία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου κατεστάλη βίαια από τη χούντα των συνταγματαρχών με την επίθεση του στρατού και της αστυνομίας και την είσοδο του άρματος στο χώρο του Πολυτεχνείου, τις δολοφονίες, τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις και βασανισμούς φοιτητών και πολιτών και την επιβολή στρατιωτικού νόμου για τη χώρα. Όμως το μήνυμα του Πολυτεχνείου, η συμμετοχή και η θυσία των ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί κλόνισε συθέμελα το δικτατορικό καθεστώς και άφησε μια σημαντική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, ενώ το ίδιο το γεγονός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση αντιδικτατορικής δράσης.
Στις 14 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος.
Είχαν προηγηθεί τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και κυρίως της Νομικής τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, με τις διαδηλώσεις των φοιτητών για την προάσπιση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και του πανεπιστημιακού άσυλου και την παύση των αυταρχικών επεμβάσεων του καθεστώτος στον φοιτητικό συνδικαλισμό με υποχρεωτικές στρατεύσεις εκλεγμένων φοιτητών και επιβολή μη εκλεγμένων σε θέσεις ηγεσίας των φοιτητικών συλλόγων.
Οι φοιτητές αποφασίζουν το βράδυ της ίδιας μέρας την κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου επί της οδού Πατησίων, η οποία κλιμακώθηκε και σύντομα ενισχύθηκε από πολίτες, εργάτες, και αγρότες.
Από την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 1973, το βράδυ ξεκίνησε η λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, του οποίου ο πομπός κατασκευάστηκε στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και εκφωνητές του σταθμού ήταν η Τώνια Μοροπούλου, η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Μίλτος Χαραλαμπίδης.
