Τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν στην κατεστραμμένη πόλη Χατάι της Τουρκίας από τους φονικούς σεισμούς περιέγραψαν τα μέλη της ελληνικής διασωστικής ομάδας που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στην περιοχή.
Τα μέλη της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ που συμμετείχαν στην αποστολή μίλησαν για τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν σε ένα δύσκολο περιβάλλον και στον αγώνα που έδωσαν για να σώσουν ανθρώπινες ζωές κάτω από τα χαλάσματα.
Η συνέντευξη τους προς τους δημοσιογράφους ολοκληρώθηκε με τα λόγια του επιπυραγού Παναγιώτη Γιαννόπουλου λέγοντας ότι «δεν είμαστε ήρωες. Είμαστε επαγγελματίες εκπαιδευμένοι να εργαζόμαστε βάση διεθνών πρωτοκόλλων και διαδικασία έχοντας ως γνώμονα τη βασική αρχή ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη διάσωση και στη ζωή».
Οι στιγμές που δεν θα ξεχάσουν
Μιλώντας για τις στιγμές που θα παραμείνουν χαραγμένες στη μνήμη του ο Ευθύμης Αραβανής – Διασώστης, αναπληρωτής επικεφαλής αποστολής ΙΤΙΚ ΕΚΑΒ έκανε λόγο για τις «φωνές των θαμμένων ζωντανών».
«Αυτό που θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου θα είναι οι φωνές των ανθρώπων που ήταν μέσα στα χαλάσματα» είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε λέγοντας: «Ειδικά την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων οι φωνές αυτές ήταν πολλές και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτή τη ζήτηση. Όσο περνούσαν όμως οι ώρες και οι μέρες αυτές οι φωνές χάνονταν. Και από εκεί που ήταν μια φωνή που σε συγκλόνιζε, γινόταν μια φωνή για την οποία είχες αγωνία να την ξανακούσεις, γιατί αυτό σηματοδοτούσε ότι υπάρχει ελπίδα και θα πρέπει να συνεχίσεις να επιχειρείς».
Από την πλευρά τους ο πυραγός Παναγιώτης Νίκας και ο πυραγός Θωμάς Κρικέλης μέλη της ΕΜΑΚ αναφέρθηκαν στη διάσωση της 6χρονης Αϊρίν, τη δεύτερη μέρα.
«Ήταν μια πολύωρη διάσωση και δύσκολη τεχνικά» είπαν επισημαίνοντας ότι αρχικά έπρεπε να κρίνουν αν θα επιχειρήσουν ή όχι λόγω της επικινδυνότητας αλλά και της ανάγκης να διασωθούν και άλλες ζωές ίσως σε επιχειρήσεις λιγότερο χρονοβόρες.
Τελικά το αποφάσισαν και τα κατάφεραν. «Είχε τρομερά φιλική διάθεση. Ακόμα και όταν μας ζήτησε να της κόψουμε το πόδι για να την απεγκλωβίσουμε, το είπε χαμογελώντας» είπε ο κ. Κρικέλης.
Ωστόσο, όπως σημείωσε η πιο δύσκολη στιγμή για τον ίδιο ήταν όταν κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης «η Αϊρίν μας άφησε δύο φορές».
«Εγώ δεν το είδα γιατί με χώριζε ένα δοκάρι αλλά ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Νίκας που ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι άρχισε να φωνάζει το όνομά της. Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν αμέριστος. Νομίσαμε ότι είχε «φύγει» αλλά έχανε τις αισθήσεις της» συμπλήρωσε ο πυραγός της ΕΜΑΚ.
Ο επιπυραγός Παναγιώτης Γιαννόπουλος από την πλευρά του, ξεχώρισε την εικόνα των μικρών παιδιών να παίζουν σε μια παιδική χαρά, δίπλα από τα χαλάσματα.
«Μια παιδική χαρά που μικρά παιδιά έπαιζαν και χαμογελούσαν, όταν οι μεγάλοι άνθρωποι δίπλα δεν είχαν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους» συμπλήρωσε.
Από την πλευρά του ο Σωκράτης Δούκας, ιατρός επικεφαλής της αποστολής ΙΤΙΚ-ΕΚΑΒ αναφέρθηκε σε ένα μικρό παιδί που μέσα στα χαλάσματα και το χάος που επικρατούσε τον πλησίασε και του προσέφερε ένα κουτί με μπισκότα. «Μπορεί να μην ακούγεται τόσο σημαντικό αλλά για εμένα εκείνη η στιγμή παραμένει πολύ ψηλά από όλα όσα έζησα εκεί»
