Το 1922 η Σμύρνη, δίχως τα προάστια και τα τριγύρω χωριά, αριθμούσε 370.000 κατοίκους,
Εκ των οποίων οι 165.000 ήταν Έλληνες , 80.000 Τούρκοι , 55.000 Εβραίοι , 40.000 Αρμένιοι , 6.000 Λεβαντίνοι και οι 30.000 διάφορες άλλες εθνικότητες.
Το πληθυσμιακό αυτό αμάλγαμα απέδωσε στη Σμύρνη τον χαρακτηρισμό “Γκιαούρ Ιζμίρ” ( Η Σμύρνη των απίστων).
«Η αρχοντιά δεν είναι συνώνυμο με την αριστοκρατικότητα. Δεν σημαίνει καμία ταξική διαφορά πλούτου. Είναι μια σύνθεση υπερηφάνειας, ευπρέπειας, αυτοπεποίθησης, μεγαλοψυχίας. Άρχοντες βρίσκεις εγκατεσπαρμένους σε όλα τα είδη ανθρώπων. Ο άρχοντας δεν γίνεται ποτέ μάζα, σε όποια τάξη και αν ανήκει, μένει πάντα πρόσωπο. Δεν μπορώ -ίσως αδυναμία μου- με μια φράση να την ορίσω την αρχοντιά. Αλλά όταν συναντώ, κάποιον που έχει αυτό το σύμπλεγμα των αρετών που την απαρτίζουν, τότε την αναγνωρίζω. Λέω μέσα μου : Αυτός είναι Άρχοντας…» έγραψε στο περιοδικό «Ευθύνη» ο Κωνσταντίνος Τσάτσος το 1951.
