Γενικευμένες αλλαγές θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο διάστημα στο θέμα της θητείας στον ελληνικό στρατό, με την χώρα μας να ετοιμάζεται να υιοθετήσει μια σειρά από στοιχεία τα οποία ισχύουν αυτήν την στιγμή στην Φινλανδία.
Μάλιστα για αυτό το θέμα υπήρξε τον Φεβρουάριο επίσκεψη του αρμόδιου υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια στην χώρα του ευρωπαϊκού βορρά, όπου είχε μια σειρά από συναντήσεις με κύριο αντικείμενο συζήτησης το μοντέλο στράτευσης της Φινλανδίας.
Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Δένδιας και οι συνεργάτες του είχε συνομιλίες τόσο με τον ομόλογό του υπουργό Εθνικής Άμυνας της της Φινλανδίας, Άντι Χάκανεν, όσο και με τον πρόεδρο της Επιτροπής Άμυνας του Κοινοβουλίου της χώρας, Γιούκα Κόπρα.
Αυτή η κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο της «Ατζέντα Ένοπλες Δυνάμεις 2030», σύμφωνα με τις επιταγές της οποίας θα υπάρξει εκσυγχρονισμός στον τρόπο λειτουργίας του στρατεύματος με την εισαγωγή μιας σειράς καινοτομιών.
Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει την ίδρυση του Ελληνικού Κέντρου Ανάπτυξης Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ), τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και τη σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής, με ειδική διεύθυνση κυβερνοασφάλειας, η οποία θα φέρει την ονομασία «Μονάδα 1864». Για πολλούς, πάντως, αυτά τα βήματα ήταν αναμενόμενα μετά την σχετικά πρόσφατη επιλογή του στρατηγού Δ. Χούπη ως Αρχηγού ΓΕΕΘΑ.
Όπως τονίζεται, στόχος του Ελληνικού Κέντρου Ανάπτυξης Καινοτομίας είναι η δημιουργία αμυντικού οικοσυστήματος καινοτομίας για την προώθηση και υποστήριξη της Έρευνας και Ανάπτυξης τεχνολογιών διττής χρήσης και την προμήθεια καινοτόμων προϊόντων για τις Ένοπλες Δυνάμεις και μέτοχοι θα είναι το Ελληνικό Δημόσιο σε ποσοστό 67% και η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ, η οποία θα κατέχει το 33%.
Επιστρέφοντας από την Φινλανδία, ο Νίκος Δένδιας δήλωσε εντυπωσιασμένος από όσα είδε και προανήγγειλε την παρουσία Ελλήνων αξιωματικών το επόμενο διάστημα ώστε να εκπαιδευτούν σε θέματα τεχνογνωσίας, ενώ οι αλλαγές που έρχονται σχετίζονται και με την διάρκεια αλλά και τον τύπο της θητείας των εφέδρων.
Αυτή την στιγμή το φινλανδικό μοντέλο προβλέπει θητεία διάρκειας 165 ημερών για απλούς στρατεύσιμους, 255 για στρατεύσιμους διαφόρων ειδικοτήτων όπως για παράδειγμα ιατρικό προσωπικό, στρατονόμοι, ιερείς κτλ. Το ίδιο χρονικό διάστημα, δηλαδή 255 ημέρες θητείας κάνουν όσοι είναι άοπλοι, ενώ εκείνοι που κάποτε είχαν τον χαρακτηρισμό «αντιρρησίες συνείδησης», αντί θητείας υποχρεούνται σε 347 ημέρες κοινωνικής εργασίας.
Σε ό,τι αφορά στους έφεδρους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς αλλά και σε διάφορους χειριστές οχημάτων ή μηχανημάτων (π.χ οδηγοί) ή και μέλη των ειδικών δυνάμεων και εδώ ο χρόνος θητείας φτάνει τις 347 ημέρες.
Εκεί που επίσης παρατηρείται σημαντική διαφορά σε σχέση με όσα ισχύουν σήμερα στην Ελλάδα είναι η περίοδος της εφεδρείας. Στην Φινλανδία παραμένουν σε αυτήν την κατηγορία όλοι οι άνδρες μέχρι 50 ετών και στο διάστημα από την ώρα που θα λάβουν χαρτί απόλυσης μέχρι και όσο παραμένουν «μάχιμοι», γνωρίζουν ότι υπάρχει η πιθανότητα να κληθούν για επανεκπαίδευση. Για τους αξιωματικούς η ηλικία φτάνει έως τα 60 έτη.
Πιο συγκεκριμένα, περίπου κάθε 3 με 7 χρόνια, οι έφεδροι οπλίτες καλούνται εκ νέου στο στρατό και εκπαιδεύονται ξανά για διάστημα 80 ημερών (!), ενώ για τους έφεδρους υπαξιωματικούς αυτή η περίοδος φτάνει τις 150 ημέρες και για τους έφεδρους αξιωματικούς τις 200!
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι μετά τη λήξη της κανονικής θητείας κάθε στρατεύσιμος λαμβάνει ειδικό πιστοποιητικό, με το οποίο αναγνωρίζεται στον καθένα η εκπαίδευση που έλαβε κατά την διάρκεια της παραμονής του αλλά και πιστοποίηση για την πρακτική πάνω στα καθήκοντά του, ενώ υπάρχει και ακαδημαϊκή αναγνώριση, ως εκπαιδευτικές μονάδες, των καθηκόντων για αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, δηλαδή της εκπαίδευσης, με το νομοσχέδιο, όπως παρέχονται νέες δυνατότητες για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων καθώς και για το διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό και προβλέπεται εκπόνηση διδακτορικής διατριβής καθώς και βιομηχανικού διδακτορικού σε συνεργασία με επιχειρήσεις ή βιομηχανίες, σε αντικείμενα παραγωγής καινοτόμων προϊόντων ή υπηρεσιών, αλλά και η δυνατότητα συμμετοχής σε ερευνητικά προγράμματα των ΑΕΙ ή και των ΑΣΕΙ, επ’ αμοιβή, χωρίς επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.
