Η βραδιά-μνημείο στην καριέρα του «πράσινου» γκολκίπερ και τον τρόπο που… μόνο ο ΠΑΟΚ μπορούσε να χάσει αυτή την πρόκριση
Την 1η Μαρτίου 1995 στο παλιό «Γεώργιος Καραϊσκάκης», έμελλε να γραφτεί ιστορία που μνημονεύεται ακόμη για το φινάλε της. Ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό 2-3 και πήρε την πρόκριση στο κύπελλο, όμως η υπογραφή μπήκε από έναν Πολωνό γίγαντα. Ο Γιόζεφ Βάντσικ έπιασε το πέναλτι που εκτέλεσε ο Αλέκος Αλεξανδρής στην τελευταία φάση του αγώνα κι έφυγε «σφαίρα» για την κερκίδα που παραληρούσαν οι οπαδοί της ομάδας του. Βλέπετε τότε είχαμε κανονικό ποδόσφαιρο και οι ομάδες μπορούσαν να έχουν τους φίλους τους στις εξέδρες και σε εκτός έδρας ντέρμπι.
Σε 10 μέρες συμπληρώνονται 29 χρόνια από εκείνο το απόγευμα. Κι όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ως θρίαμβος για τον Παναθηναϊκό, τους οπαδούς του και τους τερματοφύλακες-γίγαντες που γεννάει η Πολωνία και η μοίρα τους φέρνει να φοράνε τη φανέλα με το τριφύλλι.
Θαρρώ πως αυτά που πέτυχε το βράδυ της 21ης Φεβρουαρίου 2024 στη Λεωφόρο ένας άλλος Πολωνός γκολκίπερ, ο Μπαρτλομιέι Ντραγκόφσκι, θα μνημονεύονται δεκαετίες ολόκληρες κάνοντας ακόμη κι αυτό το κατόρθωμα του Γιόζεφ Βάντσικ να μοιάζει κάτι εντελώς… φυσιολογικό!
Διότι μόνο απλό δεν είναι ένας γκολκίπερ να στέκεται ΤΡΕΙΣ φορές απέναντι στο «ποδοσφαιρικό εκτελεστικό απόσπασμα» αλλά τελικά όχι μόνο να νικάει τον υποψήφιο «εκτελεστή του» μα στο τέλος να τον στέλνει… αδιάβαστο.
Άντε μία φορά, λες, έπιασε το πέναλτι του Ντεσπόντοφ. Τη 2η όλοι στοιχημάτιζαν ότι ο Οζντόεφ θα στείλει τον ΠΑΟΚ στον τελικό. Ούτε αυτός το κατάφερε. Την 3η όμως, προτού σουτάρει ο Γιόνι Οτο, πολλοί θα πόνταραν… το σπίτι τους πως θα σκοράρει. «Δεν γίνεται» θα σκέφτηκαν. Κι όμως ο Πολωνός «ψώνισε» και τον Ισπανό. Μυθικά πράγματα. Σε τρία ματς μπολ, ο αθεόφοβος νίκησε!
Ε, όταν έστησε τη μπάλα στη βούλα για να εκτελέσει ο Σαμάτα εκτιμώ πως οι περισσότεροι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν αρχίσει να πανηγυρίζουν. Εκατό κιλά άγχους, σαν βαρίδια στα πόδια του Τανζανού. Και ο Ντραγκόφσκι φάνταζε μπροστά του ως ο κύκλωπας που έκλεινε όλη την εστία. Η κατάληξη ήταν γλίστρημα και εκτέλεση-τραγωδία. Ο Πολωνός είχε γράψει ιστορία οδηγώντας σχεδόν μόνος του τον Παναθηναϊκό στον τελικό. Λέω «σχεδόν μόνος» του καθώς αν δεν υπήρχε το υπέροχο πλασέ του Δημήτρη Λημνιού στο 129’ (!), ο ΠΑΟΚ θα είχε πάρει αυτό που άξιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή στο γήπεδο: την πρόκριση στον τελικό.
Όμως το ποδόσφαιρο τελειώνει όταν σφυρίξει λήξη ο διαιτητής. Στο ίδιο γήπεδο ο ΠΑΟΚ την «πάτησε» δύο φορές από τον Γερεμέγεφ! Στο πρωτάθλημα ο Σουηδός τον ισοφάρισε στο 96’. Στην τελευταία φάση του ματς. Μια άμυνα έπρεπε να παίξει ο Δικέφαλος, δεν τα κατάφερε.
Στο κύπελλο πάλι μια άμυνα έπρεπε να παίξει ο ΠΑΟΚ για να προκριθεί στον τελικό. Κι όμως ο Γερεμέγεφ πήρε την κεφαλιά πάσα, ο Αράο είχε το καθαρό μυαλό να την στρώσει στον Λημνιό κι εκείνος –πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ- σκόραρε με φανταστικό πλασέ.
Είχε τρομερά κέφια ο σεναριογράφος του ποδοσφαίρου στη Λεωφόρο. Και δημιούργησε φοβερές ιστορίες για να συζητιούνται στο μέλλον. Μην ξεχνάτε ότι ο Λημνιός θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μοιραίο αφού έχασε πέναλτι!
Θεωρώ πως είναι από τις πιο εύκολες αναλύσεις που μπορεί να γίνει σε ένα μεγάλο παιχνίδι, όσο κι αν τούτο ακούγεται παράξενο για έναν ημιτελικό που κρίθηκε έπειτα από 129’ παράτασης και 6-5 στα πέναλτι με 7 χαμένα!
Ο ΠΑΟΚ ήταν κυρίαρχος στον ημιτελικό. Μέχρι το 129’ ο Παναθηναϊκός δεν είχε κάνει ούτε υποψία ευκαιρίας. Ένα πλασέ του Ιωαννίδη που κόντραρε εύκολα η άμυνα. Αντίθετα η ομάδα του Λουτσέσκου είχε δύο γκολ και άλλες πέντε φάσεις στην εστία του Ντραγκόφσκι.
Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός, ο ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικός. Ο Τερίμ δεν βρήκε λύσεις από πουθενά, ο Λουτσέσκου έβγαζε διαρκώς όπλα από τη φαρέτρα. Όταν ο Κεντζιόρα σκόραρε το 0-2, το σκορ αποτύπωνε αυτό που παρήγαγαν οι δύο ομάδες στο χορτάρι.
Όμως ΤΙΠΟΤΑ δεν τελειώνει πριν από το τελευταίο σφύριγμα. Ο κακός Παναθηναϊκός είχε ακόμη τρομερά αποθέματα ψυχής και θέλησης. Ο οργανωμένος ΠΑΟΚ σοκαρίστηκε από τον τραυματισμό του Μπάμπα, έμεινε με δέκα και δεν είχε το καθαρό μυαλό να διώξει τη μπάλα στην τελευταία φάση. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Όταν κοπάσουν οι δικαιολογημένοι πανηγυρισμοί γι αυτή την ΤΕΡΑΣΤΙΑ πρόκριση, ο Παναθηναϊκός και ο Φατίχ Τερίμ οφείλουν να προβληματιστούν για την εικόνα της ομάδας τους. Στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια, στη Λεωφόρο έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε θησαυροφυλάκιο ορθάνοικτο. Πρέπει να κρατήσει την πρόκριση, την θέληση και τη δύναμη στο φινάλε, αλλά να «πετάξει» κάθε ίχνος από αυτή την εμφάνιση. Βεβαίως πάνω απ΄ όλα κρατάει τον ΓΙΓΑΝΤΑ Ντραγκόφσκι. Δεν είναι μικρό πράγμα το γεγονός ότι ο Πολωνός έκανε τον Μπρινιόλι να ξεχαστεί από τους φίλους του Παναθηναϊκού τόσο γρήγορα.
Και ο ΠΑΟΚ; Δεν αξίζει να πέσει στη μαύρη τρύπα της εσωστρέφειας. Ο Λουτσέσκου έχει χτίσει μια εξαιρετική ομάδα, η οποία είναι «μέσα» στο πρωτάθλημα και στους «16» του Conference League. Προφανώς δύσκολα θα βρει ταίρι στο… παγκόσμιο ποδόσφαιρο που να έχει αποκλειστεί με τόσες μαζεμένες «αυτοκτονίες». Όμως η αποκλεισμός δεν αλλοιώνει την εξαιρετική ποδοσφαιρική εικόνα του στον ημιτελικό μετά από τρία ντέρμπι που ήταν από προβληματικός έως κακός. Και θα είναι τεράστιο λάθος αν η πίκρα στο κλαμπ και τον κόσμο του λειτουργήσει σα θηλιά καταστροφικής πίεσης για τα ματς –και τις προκλήσεις- που ακολουθούν.
