Εάν πριν 3 χρόνια έλεγες σε έναν φίλο του Παναθηναϊκού ότι 24 Αυγούστου του 2023 το «τριφύλλι» θα είναι ένα βήμα από την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ το πιο πιθανό είναι να σου χτύπαγε στοργικά την πλάτη και να σου έλεγε να κόψεις τα ληγμένα.
Αυτό που (ξανα)ζουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη γνωρίζουν ότι είναι έργο του Γιοβάνοβιτς. Ακόμα και όσοι του καταλογίζουν λάθη, αστοχίες και κολλήματα δεν μπορούν να μην παραδεχτούν ότι ο Ιβάν πήρε ένα σύνολο απ’ το μηδέν, το έκανε ομάδα και το εξελίσσει διαρκώς.
Πέρυσι για παράδειγμα ειδικά προς το τέλος της χρονιάς που οι παίκτες έμοιαζαν άδειοι από ενέργεια, όλοι πιστέψαμε ότι ο Παναθηναϊκός άγγιξε το ταβάνι του κι ότι δεν γινόταν να πάει παραπάνω. Βλέπαμε την ομάδα να αγκομαχάει με τα 3 κεντρικά χαφ και το παράλληλο ποδόσφαιρο για να φτιάξει μια φάση και συμβιβαστήκαμε με την ιδέα ότι αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει. Πιστέψαμε ότι ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να αλλάξει παίκτες, όχι όμως σύστημα, φιλοσοφία και τακτική. Κι όμως άλλαξε…
Το περυσινό 4-3-3 (που επί της ουσίας ήταν 4-3-2-1) έδωσε τη θέση του σε ένα διαφορετικό 4-4-1-1 φέτος που γίνεται 4-4-2 καθώς σε φάση επίθεσης ο Τζούρισιτς παίζει σχεδόν στο ύψος του Σπόραρ. Με τον Βιλένα να δίνει στη μεσαία γραμμή τα τρεξίματα και την ενέργεια που έλειπαν πέρυσι, ο Γιοβάνοβιτς έχει πλέον την πολυτέλεια να αφαιρέσει έναν κεντρικό χαφ και να προσθέσει έναν ποιοτικό επιθετικογενή παίκτη στην εξίσωση. Πέρυσι όσες φορές προσπάθησε να παίξει με δυο κεντρικούς χαφ (είτε Πέρεθ- Τσέριν, είτε Πέρεθ- Κουρμπέλη) η τρύπα στη μεσαία γραμμή ήταν μεγάλη, οι αποστάσεις μεγαλύτερες και το κενό μεταξύ μεσαίας γραμμής και επίθεσης βούτυρο στο ψωμί κάθε σοβαρού αντιπάλου.
Ο Ιβάν κατάλαβε επίσης ότι οι ακραίοι του Παναθηναϊκού (όπως ο παρεξηγημένος Παλάσιος) μπορούν να δίνουν πλάτος στην επίθεση, βοήθειες στα μπακ στην άμυνα, όμως δεν έχουν το εύκολο γκολ (εάν εξαιρέσεις τον Αϊτόρ ο οποίος όμως ήταν off). Κι όταν παίζεις με 3 αμυντικά χαφ όπως πέρυσι, για να είσαι ανταγωνιστικός και να σου βγει το σύστημα πρέπει απαραίτητα να παίρνεις γκολ από τα φτερά σου.
Σε ένα σύστημα αντίθετα όπως το φετινό όπου το ρόλο της δεύτερης επιθετικής λύσης πίσω από τον φουνταριστό τον έχει ο Τζούρισιτς, οι ακραίοι του Παναθηναϊκού μπορούν πιο εύκολα να κρύψουν τα μειονεκτήματά τους και να αναδείξουν τις αρετές τους. Στο πρώτο ημίχρονο με την Μπράγκα μάλιστα φάνηκε πόσο πολύ πιστεύει ο Γιοβάνοβιτς ότι οι παίκτες του είναι σε θέση να υπηρετήσουν το νέο πλάνο του. Πολλοί πριν το ματς προέβλεπαν ότι ο Παναθηναϊκός θα έκανε ένα τυπικό τακτικό παιχνίδι από εκείνα που μας είχε συνηθίσει ο Panathinaikos στην Ευρώπη:
Στιβαρός πίσω, με πρώτο μέλημα να κλείσει τους διαδρόμους, να μπλοκάρει τα ατού της Μπράγκα και να χτυπήσει στην κόντρα επίθεση. Γι’ αυτό και μέχρι την τελευταία στιγμή περιμέναμε ότι θα θυσιαζόταν ένας ακραίος για να μπει ο Τσέριν στην ενδεκάδα, ώστε να γίνει πιο σφιχτός στο κέντρο ο Παναθηναϊκός και με τον Τζούρισιτς που θα μετατοπιζόταν στο ένα άκρο και τον Μαντσίνι στο άλλο να βρει τις στιγμές του στην αντεπίθεση. Σε ένα τέτοιο σύστημα, ναι, ο Φώτης Ιωαννίδης θα ήταν πολύ πιο χρήσιμος από τον Σπόραρ. Μόνο που όλοι λογαριάζαμε χωρίς τον Γιοβάνοβιτς…
Ο Ιβάν κατέβασε τον Παναθηναϊκό για να παίξει (και) σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς με το στιλ που μας έμαθε. Πίεση παντού, ψηλά οι γραμμές και τα μπακ να ανεβαίνουν για να υπηρετήσουν το σχέδιο: Κυριαρχικό ποδόσφαιρο και μέσα στην Πορτογαλία. Κι όντως στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος του ματς. Ο Σπόραρ (που τείνει να γίνει ο νέος Βύντρα στις καρδιές των Παναθηναϊκών) στα καλά του αυτό το στιλ παιχνιδιού μπορεί να το υπηρετήσει μια χαρά. Έχει το εκτόπισμα στην περιοχή να τα βάλει με δυο αμυντικούς και να τελειώσει φάσεις. Ο Σπόραρ που βλέπουμε τελευταία όμως δεν είναι σε καλή κατάσταση. Από αυτό το σημείο βέβαια μέχρι το πανηγύρι της πλήρους απαξίωσης που έχει στηθεί από χθες το βράδυ η απόσταση είναι τεράστια. Ο Σπόραρ ούτε ταγάρι έγινε ξαφνικά, ούτε άμπαλος όπως απεφάνθησαν οι ειδικοί της εξέδρας. Το πρόβλημά του είναι ψυχολογικό και θέλει πρώτα και πάνω απ’ όλα στήριξη. Ευτυχώς ο οργανισμός, αλλά και οι συμπαίκτες του, τον εμπιστεύονται και του το δείχνουν.
Ο Σπόραρ είναι μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις του Παναθηναϊκού. Έχει αποδείξει την αξία του, αλλά αυτή την περίοδο περνάει ένα πολύ κακό φεγγάρι. Τελεία, παράγραφος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την Τρίτη θα ξεκινήσει ο Ιωαννίδης, αλλά δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι εάν ο Παναθηναϊκός δεν διαχειριστεί σωστά τον Σλοβένο ο κίνδυνος να κάψει ένα πολύ σημαντικό χαρτί του σε μια περίοδο που δεν μπορεί να βρει αντικαταστάτη του, θα είναι μεγάλος.
Εμείς οι Παναθηναϊκοί είμαστε μανούλες στο να βρίσκουμε πάντα έναν βολικό αποδιοπομπαίο τράγο και να του φορτώνουμε τις δέκα πληγές του Φαραώ, αλλά στην περίπτωση του Σπόραρ θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Ο Σλοβένος είναι παίκτης αξίας και θα επιστρέψει στα γκολ και τις καλές εμφανίσεις πιο γρήγορα απ’ ό,τι περιμένουμε (φανταστείτε μόνο τι τόλουπ θα δούμε την Τρίτη εάν ξεκινήσει ο Ιωαννίδης, μπει αλλαγή ο Σπόραρ και περάσει ο Παναθηναϊκός με δικό του γκολ στους ομίλους) .
Με το φτωχό μου μυαλό εγώ βρίσκω μεγαλύτερο λάθος του Γιοβάνοβιτς το ότι δεν έβαλε έναν τρίτο κεντρικό χαφ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ο Παναθηναϊκός είχε εμφανώς χάσει τη μάχη του κέντρου και χρειαζόταν ένταση και τρεξίματα, παρά το γεγονός ότι δεν ξεκίνησε τον Ιωαννίδη.
Ο Ιβάν φάνηκε ότι είχε σχεδιάσει να πιέσει στο πρώτο ημίχρονο αιφνιδιάζοντας τους Πορτογάλους και στο δεύτερο ημίχρονο να δώσει μέτρα και να χτυπήσει το κουρασμένο απ’ τις μονομαχίες με τον Σπόραρ κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Μπράγκα με τον Ιωαννίδη μετά το 60’. Το γρήγορο γκολ του Αμπέλ Ρουίθ στην επενάληψη όμως εκτός απ’ τα σχέδια του Γιοβάνοβιτς, χάλασε και το μυαλό των παικτών του Παναθηναϊκού με αποτέλεσμα στο τέλος να μοιάζει πιο πιθανό το 3-0, παρά το 2-1. Γι’ αυτό και το γκολ του Μαντσίνι στο φινάλε ήταν η υπενθύμιση εντός και εκτός των τειχών της ομάδας ότι ο Παναθηναϊκός έχει αλλάξει επίπεδο. Το αν η νέα του πίστα είναι επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ ή Europa League θα το μάθουμε την Τρίτη…
ΥΓ Ποιοτική αναβάθμιση ασφαλώς το να πηγαίνεις απ’ τον Σάρλια στον Γεντβάι, όμως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως την ηγετική παρουσία του Σένκεφελντ στην άμυνά του.
ΥΓ1 Ο Βαγιαννίδης του πρώτου ημιχρόνου σε έκανε να πιστέψεις ότι ο Παναθηναϊκός έχει ένα περιουσιακό στοιχείο που αν δουλευτεί σωστά μπορεί να ξεπεράσει τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Ο Βαγιαννίδης του δεύτερου ημιχρόνου όμως έδειξε ότι θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να έχει διάρκεια και συνέπεια στην απόδοσή του.
ΥΓ2 Πιο σημαντική κι απ’ την ασίστ του, είναι η κίνηση που κάνει ο Ιωαννίδης αμέσως μετά το γκολ του Μαντσίνι. Τρέχει, παίρνει τη μπάλα απ’ τα δίχτυα για να πάει για το 2-2 ο Παναθηναϊκός. Το «τριφύλλι» βρήκε επιθετικό για 1-2 χρόνια ακόμη (μια μεταγραφή μετά σε καλή ομάδα του εξωτερικού μοιάζει σχεδόν βέβαιη), η Εθνική για μια δεκαετία…
