Θα μπορούσε να θεωρηθεί το ελληνικό Gran Canyon και όχι άδικα – Ο λόγος για το επιβλητικό Φαράγγι του Αγγίτη στις Σέρρες, που εκτείνεται ανάμεσα στα βουνά Παγγαίο και Μενοίκιο και το μήκος του αγγίζει τα 15 χλμ
Ο Αγγίτης είναι ο μεγαλύτερος παραπόταμος του Στρυμόνα, με μήκος περίπου 40 χλμ., και τα νερά του διασχίζουν τους νομούς Δράμας και Σερρών. Σύμφωνα με τους ιστορικούς μια βίαιη γεωλογική ανακατάταξη, που συντελέστηκε πριν από 1.000.000 χρόνια στην περιοχή, χώρισε τη γη στα δύο, με αποτέλεσμα να περάσουν οι υδάτινοι όγκοι της «Πρασιάδος» λίμνης, που κάλυπτε την εύφορη πεδιάδα της Δράμας. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της Ελλάδας, εκείνο του ποταμού Αγγίτη. Στο πέρασμα του χρόνου, δημιουργήθηκαν πολλές σπηλιές, καμάρες και ανοίγματα με πλούσια φυσική ομορφιά.
Το φαράγγι, «Φαράγγι του Βράους» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Συμβολή και Σταθμό Άγγιστας, στο ανατολικό μέρος των Σερρών. Πρόκειται για μια βαθιά και στενή ποτάμια κοιλάδα, με μήκος 15 χλμ. και βάθος που φτάνει σε κάποια σημεία τα 100 με 120 μέτρα.
Εντυπωσιακές βραχογραφίες
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, εκεί εμφανιζόταν η Σφίγγα, στην περιοχή «Πετρωτό». Επίσης, στα «Στενά Πέτρας» ή «Διώρυγα», όπως αλλιώς ονομάζεται το φαράγγι, βρισκόταν η Πύλη του Άδη, από όπου ο Πλούτωνας πέρασε την Περσεφόνη στον δικό του κόσμο. Ο Αγγίτης στο διάβα του διασχίζει και συναντά τρία μοναδικά σπήλαια, το Σπήλαιο Μααρά ή Σπήλαιο των Πηγών του Αγγίτη (Δράμα) και τα Σπήλαια της Αλιστράτης και Ορφέα (Σέρρες) με τις εντυπωσιακές βραχογραφίες που παριστάνουν καμήλες, ελάφια, ιππείς που κρατούν τα ηνία των αλόγων και ακόντια, αλλά και αφηρημένα σχέδια. Και σε άλλα σημεία του φαραγγιού έχουν βρεθεί ποικίλες βραχογραφίες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και χρονολογούνται από την εποχή του χαλκού. Επίσης πλούσια είναι η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής, ενώ με το πέρασμα των αιώνων έχουν δημιουργηθεί αρκετές σπηλιές και καμάρες κατά μήκος της χαράδρας.
Οι Μακεδονικοί Τάφοι του Σταθμού Αγγίστας
Το Φαράγγι του Αγγίτη καταλήγει στο μικρό χωριό Σταθμός Αγγίστας, που εκτός από
την εντυπωσιακή παραδοσιακή πέτρινη γέφυρα του ποταμού, χρονολογείται από την εποχή της τουρκοκρατίας και αποτελείται από τέσσερα οξυκόρυφα τόξα με μήκος 59 μ. και πλάτος 4,5 μ., εντυπωσιάσει από ένα καλό «κρυμμένο» μυστικό, για το οποίο είναι περήφανοι οι κάτοικοι του Σταθμού Αγγίστας.
Πρόκειται για έναν αρχαίο μακεδονικό τάφο, που βρίσκεται στην κορυφή του πευκόφυτου λόφου που δεσπόζει του χωριού, και χρονολογείται από τον 3ο αιώνα π.Χ. Ο τάφος αποτελείται από τον προθάλαμο και τον κυρίως ταφικό θάλαμο, μέσα στον οποίον υπάρχει μαρμάρινη νεκρική κλίνη με έντονα διακοσμητικά στοιχεία, όπως μαρτυρούν τα χρώματα που έχουν διασωθεί στις πλευρές του. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ανήκε σε κάποιον εύπορο της εποχής, για τον οποίον όμως δεν γνωρίζουμε περισσότερα. Πρόκειται ουσιαστικά για το μοναδικό μνημείο αυτού του είδους στις Σέρρες, το οποίο είναι επισκέψιμο άμεσα για το κοινό.
Επίσης στο δρόμο που οδηγεί στην Πρώτη Σερρών, και κάτω από ένα υποτυπώδες υπόστεγο, έχει έρθει στο φως ακόμη ένας Μακεδονικός Τάφος του 3ου αιώνα π.Χ. Οι κάτοικοι λένε πως καταστράφηκε την περίοδο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου χωρίς να γίνει κάποια σοβαρή προσπάθεια αποκατάστασης στη συνέχεια. Παρόλα αυτά, θα εντυπωσιάζει η μαρμάρινη νεκρική κλίνη στο εσωτερικό του.
Ο Σταθμός Αγγίστας απέχει 40 χλμ από τις Σέρρες και βρίσκεται επάνω στο δρόμο που ενώνει την Λευκοθέα με την Πρώτη. Την ονομασία του την οφείλει στον Σιδηροδρομικό Σταθμό που λειτουργούσε εκεί έως τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και εξαιτίας του είχε εξελιχθεί σε… κόμβο. Οι μεγάλες πλημμύρες του 1933 όμως, είχαν ως αποτέλεσμα να μετακινηθεί βορειότερα η γραμμή και να λειτουργήσει νέος σταθμός στη σημερινή (νέα) Λευκοθέα. Μόνο το παλιό επιβλητικό –αλλά εγκαταλελειμμένο- κτίριο του σταθμού, που κτίστηκε τη δεκαετία του 1896 με γαλλικά σχέδια, θυμίζει τα χρόνια που το χωριό ήταν το εμπορικό, συγκοινωνιακό και διοικητικό κέντρο.
Της «χρυσής» εποχής, είναι και το μεγάλο τριώροφο κτίριο απέναντι από τον σταθμό, που κατασκευάστηκε προκειμένου να στεγάσει όλες τις διοικητικές υπηρεσίες της περιοχής. «Ταχυδρομείο» το αποκαλούν οι ντόπιοι, γιατί στεγαζόταν εκεί παλαιότερα, όπως και ο Αστυνομικός Σταθμός που σήμερα έχουν βάλει λουκέτο, λόγω ερήμωσης και κρίσης.
