Το «ευαίσθητο» θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας, επειδή έχει «εμπλακεί», ως μη όφειλε, στην προεκλογική αντιπαράθεση των κομμάτων, θα πρέπει να διευκρινίσουνε τα εξής:
Οι ανήκοντες στην μουσουλμανική μειονότητα, είναι Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, που…. κατοικούν κυρίως, στα ορεινά των περιφερειακών ενοτήτων Ξάνθης, Ροδόπης και στο δυτικό τμήμα της περιφερειακής ενότητας Έβρου. Είναι Έλληνες πολίτες, έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη της χώρας και χωρίς διακρίσεις, απολαμβάνουν καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας.
Αποτελούν θρησκευτική – μουσουλμανική μειονότητα, όπως ρητά ορίζεται στην Συνθήκη της Λωζάνης, δηλαδή τη συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Και υπογράφηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923.
Υπάρχουν Τούρκοι ή ακριβέστερα τουρκογενείς στη Θράκη; ΝΑΙ. Είναι αυτοί που εξαιρέθηκαν από την ελληνοτουρκική υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών το 1924.
Η de facto εθνοτική ανομοιογένεια της θρησκευτικής μειονότητας, αναλύεται σε τρεις επιμέρους συνιστώσες.
Στην αθιγγανική, στην πομακική και στην τουρκογενή. Πολυπληθέστερη είναι η τουρκογενής. Παρατηρείται όμως, το φαινόμενο της καταπιεστικής κυριαρχίας της τουρκογενούς ομάδας, στις άλλες δυο με απώτερο στόχο τον εκτουρκισμό τους, και έτσι, την μετατροπή της θρησκευτικής μουσουλμανικής μειονότητας, σε μια συμπαγή εθνική τουρκική μειονότητα.
Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924. Σύμφωνα με το άρθρο 46π.2β της συνθήκης Λωζάννης, χρησιμοποιήθηκε ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι.
Επομένως, με βάση της Συνθήκης της Λωζάνης, υφίσταται στη Θράκη μόνο, μουσουλμανική – θρησκευτική μειονότητα.
Τί γίνεται όμως με το θέμα του αυτοπροσδιορισμού;
Μπορεί κάποιος, ατομικά, να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, π.χ. Τούρκος, Ελβετός, Ολλανδός, Βούλγαρος, Ρομά, Πομάκος, όμως συλλογικά, ως ομάδα με εθνο-μειονοτικά χαρακτηριστικά, είναι παράνομο. Το νόμιμο και το αποδεκτό ορίζεται με την Συνθήκη της Λωζάνης. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες, μόνο μία, η μουσουλμανική δηλαδή θρησκευτική.
Η Τουρκία επιχειρεί την εργαλειοποίηση της Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη.
Κεντρική της επιδίωξη είναι ο εκ των υστέρων συλλογικός επαναπροσδιορισμός της μειονότητας σε «Εθνική Τουρκική Μειονότητα». Αν αυτό γινότανε εφικτό, τότε, θα μετέβαλε πλήρως, τη νομική βάση των διεκδικήσεων της Τουρκίας επιδιώκοντας «Καθεστώς Συνδιοίκησης στη Θράκη» ή και προοπτικά, καθεστώς αυτονομίας.
Και αυτό είναι το μείζον, καθότι συνιστά, σοβαρό εθνικό κίνδυνο. Διότι, στο όνομα της «προστασίας» των εθνικών μειονοτήτων, έχουμε, όπως στην Κύπρο, αλλά και στα Βαλκάνια ( Κόσσοβο) και στην Ουκρανία και αλλού, στρατιωτικές επεμβάσεις των Εθνικών Κρατών, που απέφεραν βίαιη αλλαγή των Εθνικών Συνόρων.
Η κατοχύρωση του δικαιώματος του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, χωρίς όμως αυτό να οδηγεί σε δυνατότητα συλλογικού επαναπροσδιορισμού της φυσιογνωμίας της μειονότητας, αποτελεί προτεραιότητα, αν όχι και εθνική αναγκαιότητα. Διότι , δυνητικά και προπαγανδιστικά, θα εργαλειοποιούσε τις μειονότητες συνολικά και θα «τίναζε στον αέρα» το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες, υπονομεύοντας την Ειρήνη και ενισχύοντας αναθεωρητικούς αλυτρωτισμούς και εθνικισμούς.
Σε αυτό λοιπόν τον αντεθνικό στόχο, κατατείνει η ανθελληνική προπαγάνδα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, με έντονη ανάμειξη στην σταυροδοσία υποψηφίων βουλευτών της Θράκης, δηλαδή την έμμεση ανάμειξη της Τουρκίας στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας.
Στην πραγματικότητα, η Τουρκία, θεωρεί τη Δυτική Θράκη «απολεσθέν τουρκικό έδαφος», το σύνολο των μουσουλμάνων Τούρκους και αποτελούν στόχο της «Γαλάζιας Πατρίδας»! Το Γενικό Προξενείο της Κομοτηνής, με τη δράση του για δεκαετίες, υπονομεύει συστηματικά τις ενέργειες της ελληνικής Πολιτείας, για καθεστώς πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας των κατοίκων της Θράκης, προκειμένου να επιτύχει τον χαρακτηρισμό της μειονότητας ως τουρκική (εθνική μειονότητα), ακυρώνοντας de facto τον προσδιορισμό μουσουλμανική – θρησκευτική, που θεσπίστηκε από τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923). Δεν παραγνωρίζουμε, ούτε δικαιολογούμε, σοβαρά λάθη της Ελληνικής Διοίκησης, κατά το παρελθόν, σε βάρος των μουσουλμάνων, αλλά και την αβελτηρία ελλήνων πολιτευτών, που για ψηφοθηρικούς λόγους διευκόλυναν την τουρκική προπαγάνδα!
Για την προστασία της ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας, η Ελλάδα έχει εγκαταστήσει στη Θράκη την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, όπως είναι το Δ΄ Σ.Σ. , με έδρα την Ξάνθη και κλιμάκιο της ΕΥΠ στην Κομοτηνή.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι λάθος, η ανάδειξη θεμάτων που αφορούν κρίσιμες πτυχές της μουσουλμανικής μειονότητας προεκλογικά και για λόγους ψηφοθηρικούς! Είναι βέβαιο ότι όσα υποστηρίζουν τώρα, προεκλογικά, τα πολιτικά κόμματα, θα αποτελέσουν άλλοθι για την προπαγάνδα της τουρκικής διπλωματίας, που εκφράζεται κατά τρόπο προκλητικό από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.
Αντιθέτως, θα έπρεπε όλα τα πολιτικά κόμματα, να εντείνουν τις προσπάθειές τους, ώστε, η μουσουλμανική μειονότητα, να ενταχτεί συνειδητά και ισότιμα στην ελληνική κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας , ανεξάρτητα από καταγωγή, θα έπρεπε αισθάνονται υπερήφανοι που είναι έλληνες πολίτες, που γνωρίζουν γράφουν και μιλούν ελληνικά, κάποιοι καλύτερα από πολλούς δικούς μας, μαζί φυσικά με τα τουρκικά, που υπηρετούν την στρατιωτική θητεία τους, που κατέχουν θέσεις υψηλού κοινωνικού και επιστημονικού κύρους και έτσι, οι ίδιοι, να αποδοκιμάζουν την προπαγάνδα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, που έχει σαφή εθνικιστικά, επεκτατικά, πολεμικά και αναθεωρητικά χαρακτηριστικά. Και όταν λέμε ένταξη στην ελληνική κοινωνία, δεν εννοούμε αφομοίωση, «ισοπέδωση», αλλά με διακριτή κοινωνική παρουσία, που συνεπάγεται, με σεβασμό στα θρησκευτικά τους πιστεύω και στις παραδόσεις τους.
Του Χρήσου Καπούτση
