Ο Α.Τσίπρας πίστεψε πως με το Σκοπιανό θα επιτύγχανε ταυτοχρόνως τρεις στόχους:
1. Θα απεδείκνυε στους εταίρους και στους Αμερικάνους, πόσο αποφασιστικός και αποτελεσματικός είναι. Εκλεισε ένα ζήτημα που ταλαιπωρούσε την περιοχή για 26 χρόνια.
2. Θα δημιουργούσε εσωκομματικά προβλήματα στην Νέα Δημοκρατία, ενώ οποιαδήποτε θέση και αν αυτή έπαιρνε θα είχε πολιτικό κόστος. Το αποτέλεσμα θα ήταν να κλείσει και άλλο η δημοσκοπική ψαλίδα.
3. Να διασωθεί πολιτικά ο κυβερνητικός εταίρος Π.Καμμένος, που δύσκολα θα ξαναδεί την πόρτα της Βουλής.
Αυτόν τον προφανή σχεδιασμό δεν τον είδαν μόνον κάποιοι «πεφωτισμένοι», που έκαναν μιαν ακαδημαϊκή προσέγγιση του θέματος. Εν κενώ πολιτικής.
Όλην αυτή την κατάσταση την ανέτρεψαν, άρδην, δύο γεγονότα :
1. H σταθερή θέση των δύο κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για κοινή κυβερνητική πρόταση. Με απλά λόγια, να συμφωνήσει ο Α.Τσίπρας με τον Π.Καμμένο. Αυτό όμως θα ήταν η πολιτική αυτοκτονία του δεύτερου.
2. Το συγκλονιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Παρά την ιδεολογική τρομοκρατία των «πεφωτισμένων», εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν πως «η Μακεδονία είναι Ελληνική».
Η προσβολή ενός εθνικού μύθου δεν είναι ανεκτή.
Έτσι λοιπόν ο Α.Τσίπρας έπεσε στην παγίδα που ο ίδιος έστησε για την Νέα Δημοκρατία. Ένας σχεδιασμός με προϋποθέσεις win-win μετατράπηκε σε κατάσταση lose-lose. Γιατί:
1. Το συλλαλητήριο έδειξε στον Π.Καμμένο πως η σωτηρία του δεν βρίσκεται στον Α.Τσίπρα, αλλά στους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί βλέπει και μια δικαίωση του.
Με τον Αλέξη πέρασε τρία ωραία χρόνια, το μέλλον όμως βρίσκεται μακριά του.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% έφτασε στο 37% περικλείοντας στις τάξεις του και πολίτες με συντηρητική θεώρηση των πραγμάτων. Κάποιες προωθημένες θέσεις του κόμματος για τον δικαιωματισμό χαλάρωσαν τους δεσμούς αυτών των πολιτών με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η προτεινόμενη όμως λύση στο Σκοπιανό θα τους τσακίσει εντελώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να αποκοπεί οριστικά από τους πατριώτες-συντηρητικούς ψηφοφόρους του.
3. Η αδυναμία του Α.Τσίπρα να λύσει το Σκοπιανό τον εκθέτει στους Γερμανούς και στους Αμερικάνους που επιδιώκουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, την διευθέτηση του θέματος.
Έτσι, θα στερηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ των ανταλλαγμάτων στον οικονομικό τομέα που είναι διατεθειμένοι να του προσφέρουν οι δανειστές μας.
Γιατί το deal είναι αυτό: «κλείνεις εσύ το Σκοπιανό και σου δίνουμε εμείς ελαφρύνσεις στα μέτρα. Σε βοηθάμε».
Εξάλλου, ο κόσμος ψηφίζει, κυρίως, με την τσέπη του.
Τι περιθώρια ελιγμών έχει λοιπόν ο Τσίπρας για να ξεφύγει από το αδιέξοδο;
Ένα και μόνον ένα. Να την «βγει» από δεξιά. Να ματαιώσει τις συνομιλίες, εκμεταλλευόμενος και την αδιαλλαξία των Σκοπιανών.
Άλλωστε, ο πρωθυπουργός μας είναι προπονημένος στις κυβιστήσεις.
Οποιαδήποτε άλλη κίνηση του ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία.
Μάλιστα, αν συντηρηθεί το «Μακεδονικό κλίμα» μέχρι την συγκέντρωση των Αθηνών, τότε αυτή θα είναι ανάλογη με της Θεσσαλονίκης, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Και σε αυτές τις οριακές περιπτώσεις όπου η διακύβευση αφορά εθνικά θέματα, την Ιστορία την γράφει το πλήθος.
πηγη: gianniotis
