Η κλιμάκωση της σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο χώρες, που είναι από τις πιο βαριά οπλισμένες στη Μέση Ανατολή, σήμανε παγκόσμιο συναγερμό καθώς ο φόβος μίας άμεσης εμπλοκής τους θα οδηγούσε σε διάχυση του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.
Αν και οι δύο αντίπαλοι έχουν εμπλακεί εδώ και δεκαετίες σε έναν σκιώδη πόλεμο, απέφευγαν μέχρι σήμερα την κλιμάκωση μέσω μιας απευθείας σύγκρουσης, με το Ιράν, κυρίως, να επιλέγει την επίθεση μέσω υποστηριζόμενων από την Τεχεράνη ομάδων.
H επίθεση της Τεχεράνης και η απάντηση του Τελ Αβίβ
Οι ισορροπίες ανετράπησαν όταν το Ιράν εξαπέλυσε την πρώτη άμεση επίθεση το προηγούμενο Σαββατοκύριακο με περισσότερους από 300 πυραύλους και drones με το Ισραήλ να απαντά με μία περιορισμένης κλίμακας επίθεση.
Η απάντηση αυτή ενδεχομένως να καταδεικνύει μια αλλαγή στάσης, υπογραμμίζει η Washington Post: Την απόφαση του Ισραήλ να αναδιαμορφώσει διακριτικά τη στρατηγική του για την αποτροπή του Ιράν και των υποστηριζόμενων από την Τεχεράνη ομάδων, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.
Αυτή τη φορά το Τελ Αβίβ επέλεξε διαφορετική στρατηγική. Όταν το Ιράν εκτόξευσε μπαράζ πυραύλων και drone το περασμένο Σάββατο σε αντίποινα για το χτύπημα του Ισραήλ την 1η Απριλίου εναντίον Ιρανών στρατιωτικών ηγετών στη Δαμασκό της Συρίας, το Ισραήλ χρησιμοποίησε το αμυντικό του σύστημα Iron Dome και τη βοήθεια των συμμάχων για να απορροφήσει το πλήγμα. Η σχεδόν ολοκληρωτική αναχαίτιση της ιρανικής επίθεσης αποτέλεσε μια εκπληκτική επίδειξη αντιπυραυλικής άμυνας.
Στο διάστημα που ακολούθησε η διεθνής κοινότητα περίμενε με κομμένη την ανάσα την ισραηλινή αντεπίθεση, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά νωρίς το πρωί της Παρασκευής.
Σύμφωνα με ισραηλινές αναφορές η αεροπορία επιτέθηκε σε τοποθεσία κοντά σε μερικές από τις μεγαλύτερες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, οι οποίες δεν υπέστησαν ζημιές, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας.
Ωστόσο, το Ισραήλ έστειλε το μήνυμα ότι μπορεί να διεισδύσει στην ιρανική αεράμυνα και να χτυπήσει στρατηγικούς στόχους όταν το θέλει.
Το Ισραήλ ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο σε αυτή τη σύγκρουση και φαίνεται ότι τα κατάφερε.
Το Ιράν δημοσίως υποβάθμισε την ισραηλινή επίθεση, αλλά, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Washington Post, το Ισραήλ έδειξε ότι μπορεί να χτυπήσει όποτε θέλει, σε αυτή την περίπτωση, αλλά την επόμενη φορά, ίσως όχι. Υπό αυτή την έννοια, το Ισραήλ διατήρησε αυτό που οι στρατηγοί αποκαλούν «κυριαρχία κλιμάκωσης». Έδωσε το πρώτο χτύπημα και το τελευταίο.
Γιατί όμως το Ισραήλ επέδειξε αυτοσυγκράτηση;
Σύμφωνα με την Washington Post, το Ισραήλ φιλοδοξεί να αναδειχθεί στην ηγέτιδα δύναμη του περιφερειακού συνασπισμού κατά του Ιράν.
Στη μετρημένη απάντησή του, φαίνεται να ζυγίζει τα συμφέροντα των συμμάχων του σε αυτόν τον συνασπισμό – Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία – που όλοι παρείχαν αθόρυβα βοήθεια στην αποτροπή της ιρανικής επίθεσης του περασμένου Σαββάτου.
Αυτό θα ισοδυναμούσε με μια αλλαγή παραδείγματος για το Ισραήλ. Αντί να βλέπει τον εαυτό του ως το μαχόμενο εβραϊκό κράτος που πολεμά μόνο του για την επιβίωσή του ενάντια σε Άραβες και Μουσουλμάνους εχθρούς, πλέον γνωρίζει ότι έχει συμμάχους.
Βέβαια, στην κορυφή αυτής της λίστας βρίσκονται οι ΗΠΑ. Αλλά στη συμμαχία με την Αμερική έχουν προστεθεί αραβικά κράτη που αντιτίθενται στο Ιράν και τους πληρεξούσιους του όσο και οι Ισραηλινοί.
