Ο Βασίλης Βέργης γράφει ότι η European Super League δεν είναι «εξέλιξη» αλλά «δολοφονία» αρχών, αξιών, κουλτούρας.
Εδώ δεν μιλάμε για «εξέλιξη» αλλά για καταστροφική «απόσχιση». Όποιος είναι απέναντι σε τούτο το «μόρφωμα» που ονομάζεται European Super League δεν είναι κάποιος «κολλημένος» υπερήλικας που επειδή έμαθε με τη γραφομηχανή αρνείται να συμβιβαστεί με την πρόοδο της τεχνολογίας και βγάζει τους υπολογιστές μηχανήματα του διαβόλου.
Εκτός κι αν θεωρούνται «κολλημένοι υπερήλικες» οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας, η FIFA και η UEFA, κλαμπ μύθοι στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο όπως η Μπάγερν Μονάχου και πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι που έκαναν το σπορ δημοφιλέστερο στον πλανήτη γη: οι ΟΠΑΔΟΙ των ομάδων! Με μπροστάρηδες εκείνους που υποστηρίζουν τα δύο γιγαντιαία brands στην χώρα που «ανακάλυψε» το ποδόσφαιρο, τους φίλαθλους της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και της Λίβερπουλ!
Δεν γίνεται όλοι να είναι τρελοί και «αναχρονιστικοί», να θέλουν να βάλουν ανάχωμα στην «εξέλιξη» και προοδευτικοί να είναι ο Γκλέϊζερ που μέχρι πριν λίγα χρόνια μπορεί να πήγαινε τη μπάλα ποδοσφαίρου στο αστυνομικό τμήμα, ο Ανιέλι, ο Πέρεθ και οι υπόλοιποι δισεκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες των «12».
Το ποδόσφαιρο είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ένα τσίρκο δολαρίων. Μπορεί γύρω του να «κινούνται» τεράστια ποσά, κάτι πολύ λογικό, όμως δεν γίνεται να θυσιαστούν τα πάντα στον βωμό του χρήματος. Για σε αυτό τον βωμό θα θυσιαστεί το ίδιο το σπορ αν γεννηθεί τούτο το «μόρφωμα».
Το ποδόσφαιρο και δη η κορυφαία διασυλλογική του έκφραση, το κύπελλο πρωταθλητριών, σημερινό Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είναι μια απλή «κούπα» την οποία γεμίζουν με σαμπάνια οι ζάμπλουτοι και πίνουν στην υγεία των κορόιδων.
Αυτή Η ΚΟΥΠΑ είναι ΙΕΡΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ από την περίοδο 1955-56. Για περισσότερα από 65 χρόνια συμβολίζει ΑΡΧΕΣ, ΑΞΙΕΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ και πάνω απ΄όλα ΙΣΤΟΡΙΑ. Μια ιστορία που την δημιούργησαν πλήθος μεγάλων ομάδων, ποδοσφαιριστών, παραγόντων. Μα πάνω απ’ όλα την αποθέωσαν αμέτρητα εκατομμύρια οπαδοί σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Τυχεροί άνθρωποι που συμμετείχαν σε αυτή την υπέροχη «αθλητική μάχη» 7 δεκαετιών!
Άνθρωποι που πανηγύρισαν, γέλασαν, έκλαψαν, υπέφεραν, που έζησαν το απόλυτο του συναισθήματος στο ζενίθ και στο ναδίρ. Γιατί το ποδόσφαιρο πρώτα απ΄όλα είναι Ο ΚΟΣΜΟΣ, το κοινό. Δίχως αυτό θα υπήρχαν μόνο κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι πάνω σε ένα χορτάρι που θα κυνηγούσαν μια μπάλα. Όπως συμβαίνει εδώ και ένα χρόνο στα άδεια γήπεδα του κορωνοϊού…
Αυτό το «μόρφωμα» που σκαρφίστηκαν οι «12», αρκετοί εκ των οποίων ηγούνται υπερχρεωμένων τεράστιων κλαμπ, προφανώς δεν ενδιαφέρονται για την ΙΣΤΟΡΙΑ που έγραψαν ο Ντι Στέφανο, ο Κρόιφ, ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Νταλγκλίς, ο Μαλντίνι…
Στο δικό τους μυαλό η Ρεάλ, η Μπάρτσα, η Γιουνάιτεντ, η Λίβερπουλ, η Μίλαν είναι ΜΟΝΟ επιχειρήσεις οι οποίες πρέπει να βρουν καινούργιες πηγές εσόδων αδιαφορώντας αν αυτές παντρεύονται με το σπορ ή αν παραπέμπουν σε ένα «τσίρκο δολαρίων».
Γιατί μόνο ως «τσίρκο» μπορεί να χαρακτηριστεί μια «κλειστή λίγκα» η οποία θα έχει διαρκώς τις ίδιες ομάδες, δίχως η συμμετοχή τους να εξαρτάται από το αθλητικό αποτέλεσμα. Μια «αμερικανιά» που βασίζεται στον ποταμό δολαρίων από την άλλη πλευρά του ατλαντικού και υπόσχεται «ξελάσπωμα» στην απόγνωση χρεών για τον κάθε Φλορεντίνο Πέρεθ που έκανε τη Ρεάλ ένα πηγάδι στο οποίο πέφτουν και χάνονται κάθε χρόνο άπειρα εκατομμύρια ευρώ.
Τούτο το «τσίρκο» ουδεμία σχέση έχει με τις ΑΡΧΕΣ του σπορ έτσι όπως τις γέννησε, τις γαλούχησε, τις γιγάντωσε, τις αποθέωσε, η κουλτούρα του ευρωπαίου ποδοσφαιρόφιλου. Για την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική ο αθλητισμός είναι «μάχη», ενίοτε και «πόλεμος» στο γήπεδο. Για άλλους μπορεί να είναι διασκέδαση και πατατάκια. Όχι όμως για τον ευρωπαίο και τον λατινοαμερικάνο που ΖΕΙ για την ομάδα του. Που μπορεί να μην έχει να φάει αλλά θα δώσει και το τελευταίο νόμισμα για να πάει στην εξέδρα.
Δεν είναι «εξέλιξη», λοιπόν, αυτό που σκαρφίστηκαν οι «12» μαζί με τους «χρηματοδότες» τους, αλλά «δολοφονία χαρακτήρα». Του χαρακτήρα του πιο αγαπητού σπορ στον πλανήτη.
Είναι ΙΕΡΟ καθήκον της UEFA, της FIFA, των Ομοσπονδιών να ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ το «μόρφωμα». Βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι και οφείλουν να κόψουν από τη ρίζα το «κεφάλι του τέρατος».
Έχουν στο πλευρό τους τον κόσμο, το δίκιο, την ιστορία. Πολύτιμα όπλα για να σταθούν απέναντι στα δισεκατομμύρια της… Γουόλ Στριτ! Η δύναμη του πραγματικού ποδοσφαίρου αποδεδειγμένα και δισεκατομμύρια τσακίζει! Πόσο μάλλον ένα υπό κατασκευή «τσίρκο»…
ΥΓ: Με τον παγκόσμιο χαμό που έχει γίνει αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς τη χαώδη διαφορά «δυναμικής» ανάμεσα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όχι όμως πάνω που άρχισε η προσπάθεια «ξηλώματος» του Μπερτομέου και (εν συνεχεία) η δημιουργία γέφυρας για συνένωση με τη FIBA να «μπλέξει» (και) το ποδόσφαιρο. Μην τρελαθούμε…
