Μια διεθνής ομάδα παλαιοντολόγων ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε την πρώτη γνωστή περίπτωση δεινοσαύρου που είχε φάει ένα θηλαστικό.
Το απολίθωμα αφορά έναν μικρό φτερωτό δεινόσαυρο με την ονομασία Microraptor, που ζούσε στα αρχαία δάση της σημερινής Κίνας κατά την Πρώιμη Κρητιδική Περίοδο πριν περίπου 120 εκατομμύρια χρόνια. Ο εν λόγω δεινόσαυρος είχε περίπου το μέγεθος ενός κορακιού ή μιας γάτας και μολονότι βάδιζε κυρίως στα δύο πόδια του, πιθανώς πετούσε επίσης με τα μακριά φτερά του από δέντρο σε δέντρο κυνηγώντας μικρά ζώα.
Μολονότι το απολίθωμα είχε ανακαλυφτεί από το 2000, μόλις τώρα οι επιστήμονες πρόσεξαν ότι στο εσωτερικό του υπήρχε ένα δεύτερο μικρότερο απολίθωμα ενός ξεχωριστού ζώου, συγκεκριμένα το πόδι ενός αρχαίου θηλαστικού. Το πόδι έχει διατηρηθεί σχεδόν πλήρες και ανήκε σε ένα ζώο με το μέγεθος ποντικιού. Η ανάλυση των οστών του έδειξε ότι ζούσε κυρίως στο έδαφος.
Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Κίνα, με επικεφαλής τον δρ Ντέιβιντ Χόουν του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παλαιοντολογίας των σπονδυλωτών «Journal of Vertebrate Paleontology».
Στο παρελθόν είχαν βρεθεί άλλα απολιθώματα του Μικροράπτορα που περιείχαν στο στομάχι τους ένα πουλί, μια σαύρα και ένα ψάρι, ενώ τώρα έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των θηραμάτων του κι ένα θηλαστικό, πράγμα που δείχνει ότι αυτός ο μικρός δεινόσαυρος έτρωγε τα πάντα.
«Είναι τόσο σπάνιο να βρίσκονται παραδείγματα τροφής μέσα σε δεινόσαυρους, οπότε κάθε τέτοιο εύρημα είναι πραγματικά σημαντικό, καθώς μας δίνει άμεσα στοιχεία για το τι έτρωγαν. Μολονότι το εν λόγω θηλαστικό σίγουρα δεν υπήρξε πρόγονος του ανθρώπου, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μερικοί από τους αρχαίους συγγενείς μας αποτελούσαν γεύμα για τους πεινασμένους δεινόσαυρους. Η μελέτη μας αποκαλύπτει μια γοητευτική στιγμή στην ιστορία – την πρώτη ανακάλυψη ενός δεινοσαύρου που είχε φάει θηλαστικό – ακόμη κι αν δεν είναι τόσο τρομακτική όσο το Τζουράσικ Παρκ», δήλωσε ο Χόουν.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02724634.2022.2144337
