– Ο στάρετς Ιωσήφ θεράπευε διάφορες ασθένειες. Υποστήριζε πως οι μισοί από τους ασθενείς θεραπεύονταν, ενώ οι άλλοι μισοί έφευγαν αθεράπευτοι.
Ο Θεός δεν επέτρεπε να θεραπευτούν, επειδή η θεραπεία τους δε θα ήταν ωφέλιμη για τη σωτηρία τους, αλλά θα προκαλούσε τον πνευματικό τους θάνατο.
Πολλές φορές οι δαιμονισμένοι του προκαλούσαν πολλά προβλήματα. Οι οικείοι του τον προέτρεπαν να μη δέχεται στο σπίτι δαιμονισμένους, επειδή οι δαίμονες εκδικούνταν όλους εκείνους που έμεναν εκεί. Ο γέροντας τους απαντούσε: «H υπομονή είναι δύσκολο πράγμα, όμως δεν πρέπει να φοβόμαστε τους δαίμονες!».
Ο κήπος του γέροντα ήταν ποτισμένος με τα δάκρυα των πονεμένων και άρρωστων ανθρώπων που επιθυμούσαν να γίνουν καλά. Πολλές φορές έλεγε πως τα παιδιά στις μέρες μας γίνονται ανυπάκουα, υπερήφανα και χωρίς ντροπή, ενώ αργότερα φτάνουν στο σημείο να δαιμονίζονται. Αυτούς τους ανθρώπους τους προέτρεπε να δείχνουν ταπείνωση και να ζητούν συγχώρεση από τους γονείς τους.
Πρέπει να έχεις μεγάλη αγάπη στην καρδιά για να μην αρνηθείς ποτέ να δεχτείς τον καθένα. Το εκλεκτό αυτό σκεύος του Θεού είχε τέτοια αγάπη. Πάντα έβρισκε χρόνο για τον καθένα.
Ο αδελφός Ιωάννης επισκέφθηκε πολλές φορές τον γέροντα Ιωσήφ στο χωριό Ιαλόβιτσα και είδε εκεί πολλές θαυματουργικές θεραπείες. «Χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πιστεύω πως είναι αδύνατο να γίνουν τέτοιες θαυματουργίες που έκανε ο μεγάλος ικέτης της Βολυνίας», έλεγε ο Ιωάννης. Το ίδιο μπορεί να πει και κάθε ηλικιωμένος κάτοικος του Ποτσάεφ. Όπως και χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα που θεραπεύτηκαν από το γέροντα Ιωσήφ.
Κάποια φορά, μετά την πρωινή προσευχή, ο στάρετς Ιωσήφ κλείστηκε στο κελί του για αρκετή ώρα. Όταν βγήκε τους χαιρέτησε όλους με τα λόγια του προφήτη Ησαία: «Μεθ‘ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ’ ημών ο Θεός».
Έπειτα άρχισε να μιλάει για τις αιτίες που είχαν φέρει όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί. «Η κύρια αιτία -σύμφωνα με τα λόγια του γέροντα- κρύβεται στο πνεύμα του αθεισμού, που φυτεύεται στον άνθρωπο στο σχολείο. Οι μαθητές παρακολουθούνται, δεν επιτρέπεται να μπουν στον ναό, επιχειρείται μια ιδεολογική επεξεργασία μέσω της όποιας εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία, που δεν εξομολογείται και δεν κοινωνεί, δεν γίνεται μέτοχος της θείας Χάριτος. Αυτή είναι η αιτία που η πλειοψηφία των ανθρώπων φτάνουν να είναι ψυχικά άρρωστοι».
Ο γέροντας τους συμβούλευε να θεραπευθούν από την αρρώστια αυτή του αιώνα μας με την προσευχή.
