Η Ελλάδα ίσως να αποτελεί τη μοναδική χώρα πάνω από το “αυλάκι” της Μεσογείου που οι οδηγοί στις διαβάσεις αν δούνε πεζό δεν σταματάνε ή κόβουν ταχύτητα αλλά επιταχύνουν. Αυτό ίσως αποτελεί το χαρακτηριστικότερο δείγμα των παθογενειών μας.
Θρασείς και αλαζόνες με τους αδύναμους, δουλικοί με τους ισχυρούς, αυτό είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό του ραγιαδισμού.
Η Ελλάδα επίσης πρέπει να είναι η μοναδική χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου όπου τα κριτήρια για την ίδρυση ενός πανεπιστημίου δεν έχουν να κάνουν με τη ζήτηση εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού, αλλά με το εισόδημα των τοπικών κοινωνιών από την πώληση σουβλακίων και καφέδων.
Η στήλη εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν τρέφει εκτίμηση για το πολιτικό, επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό προσωπικό της χώρας. Άπαντες το μόνο που έχουν μάθει είναι να παραμυθιάζουν ο ένας τον άλλον, να αργομισθούν ή να ειδικεύονται σε κάποια αρπαχτή επί του δημόσιου χρήματος.
Αν δεν απογυμνωθεί το κράτος από τη διαχείριση του πλούτου, η κοινωνία μας δεν πρόκειται να ορθοποδήσει.
Δεν είναι τυχαίο που είμαστε οι πλέον φτωχοί της Δυτικής Ευρώπης και 30 χρόνια μετά την κατάρρευση της σοβιετίας τείνουμε να γίνουμε και οι φτωχότεροι της Ανατολικής Ευρώπης.
Ο κ. Τσίπρας και το “τσίρκο” του αποτελούν την επιτομή της ηθικής πολιτικής και κοινωνικής χρεοκοπίας, της μεταπολίτευσης και όχι μόνο…
Λίγες μέρες μετά τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στην Μάνδρα για τις οποίες ευθύνεται η επί δεκαετίες ανομία των ιδιωτών και διαφθορά των υπευθύνων ο πρωθυπουργός επιτέλους έδωσε τη λύση στο πρόβλημα των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
Τους οργάνωσε ένα αναπτυξιακό συνέδριο για να προσελκύσει επενδύσεις και τους υποσχέθηκε πως θα τους φτιάξει και ένα πανεπιστήμιο. Αν τα αναπτυξιακά συνέδρια έφερναν την ανάπτυξη, με τόσα που έχουν χρηματοδοτήσει οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι κάτι μεταξύ Ελβετίας και Σιγκαπούρης, όπου ο μέσος μισθός κυμαίνεται περί τα 5.000 Ευρώ.
Ο υπουργός παιδείας υποσχέθηκε προχθές πως θα ενώσει δυο ΤΕΙ και θα ιδρύσει ένα ΑΕΙ (Το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής). Τουτέστιν έχουν οι άνθρωποι τον πόνο τους που έχουν μπαζωθεί τα ρέματα θα έχουν και το πανεπιστήμιο στην άκρη του πουθενά, όπου θα υπάρχει και πανεπιστημιακό άσυλο να βρίσκουν καταφύγιο από την αστυνομία οι ημεδαποί και αλλοδαποί λαθρέμποροι ψιλικών και ναρκωτικών.
Η κατάσταση στα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας είναι γνωστή και δεν χρειάζεται περαιτέρω καταγραφή. Ο χώρος του πανεπιστημιακού ασύλου χρησιμοποιείται σαν προπέτασμα “καπνού” για την τέλεση παρανομιών μακριά από τη δικαιοδοσία της αστυνομίας.
Τα πανεπιστήμια στη μεταπολίτευση πήραν τη θέση των στρατοπέδων και γηπέδων της χούντας. Θυμάστε το σύνθημα κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο. Ένας στρατώνας σε μια ακριτική πόλη σήμαινε εισροή εισοδήματος για τους ντόπιους από την πώληση σουβλακίων, ρετσίνας και τσιγάρων στους φαντάρους…
Ένα πανεπιστήμιο στο πουθενά στη μεταπολίτευση σημαίνει εισόδημα για τους ντόπιους από την ενοικίαση δωματίων και την πώληση σουβλακίων και καφέδων.
Την ίδια πολιτική ακολουθούν εδώ και δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις και της δεξιάς και της αριστεράς.
Η Ελλάδα αντί να πλησιάζει το μέσο όρο της Ευρώπης διολισθαίνει όλο και βαθύτερα στο χάος και τη διαφθορά. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας ή τα συνδικάτα αντί να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο των κακοδαιμονιών που ταλανίζουν τη χώρα, συνεχίζουν να χαϊδεύουν αυτιά, να μοιράζουν επιδόματα και πανεπιστήμια…
Ο “καρκίνος” που κατατρώει τη χώρα ξεκινάει από την κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος από την εκάστοτε συμμορία που ελέγχει την κρατική μηχανή με την υποστήριξη στρατιών από πελάτες.
Ο Πατακός εγκαινίαζε στρατόπεδα και γυμναστήρια. Οι Άκηδες της μεταπολίτευσης εγκαινίαζαν ΤΕΙ και πανεπιστήμια. Το αναπτυξιακό μοντέλο δεν έχει αλλάξει…
πηγη: gianniotis
