Όπως η μνήμη της φωτιάς
Δεν ζεσταίνει το σώμα
Έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη
Δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού.
Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής
Που κάνει τον άνθρωπο
Να μην προτιμάει τίποτε άλλο περισσότερο
Από το να γνωρίσει το Θεό.
Είναι αδύνατον όμως
Ν’ αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη
Όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα.
Εκείνος που φοβάται το Θεό
Έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη.
Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού.
Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του
Τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους
Και πως απ’ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος
Και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο.
Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτά και την αγάπη προς το Θεό
Τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του
Τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη.
Εκείνος που αγαπάει το Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη.
Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται
Και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.
Η ανέκφραστη ειρήνη, που έχουν οι άγιοι άγγελοι
Οφείλεται σ’ αυτά τα δύο:
Στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους.
