Μύριζε από χιλιόμετρα πως εκεί θα γίνει η στραβη…
Στις ήττες, το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να βρεις τα λάθη. Ειδικά όταν μιλάμε για ήττες όπως αυτή από τη Γεωργία, στα πέναλτι, που στέρησε το όνειρο του Euro από την Εθνική Ελλάδος.
Η συζήτηση μετά την απώλεια στα πέναλτι του εισιτηρίου για το Euro 2024 στη Γερμανία κινήθηκε γύρω από τα αναμενόμενα. Πώς γίνεται να παίζουν ο Κουρμπέλης με τον Μάνταλο κι όχι ο Φουρτούνης με τον Κωνσταντέλια και τον Τζόλη, γιατί παίρνει τον έναν, γιατί όχι τον δείνα κτλ κτλ.
Οι καλύτεροι πρέπει να παίζουν στην Εθνική Ελλάδος. Έτσι λέει το κλισέ. Όχι, δεν παίζουν πάντα οι καλύτεροι με βάση το ατομικό ταλέντο. Παίζουν αυτοί που κουμπώνουν καλύτερα με αυτό που μπορεί να παίξει ο προπονητής, με αυτό που ο ίδιος θέλει και φαντάζεται. Σε περιπτώσεις όμως όπως του Κωνσταντέλια το πράγμα μιλάει από μόνο του. Η Γεωργία έχτισε όλη της την ομαδα γύρω από το μεγαλύτερο ταλέντο της. Τον Κβαρατσχέλια. Εμείς αρνούμαστε να το κάνουμε με τον μικρό του ΠΑΟΚ.
Το νορμάλ σε αυτή την πυραμίδα θα ήταν ο τεχνικός διευθυντής της Εθνικής, το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που έχει προσλάβει η ΕΠΟ για να βρίσκουν τον προπονητή, να αξιολογούν το διαθέσιμο υλικό, να αντιλαμβάνονται τι ποδόσφαιρο μπορεί να παίξει αυτό το υλικό και να επιλέγουν τον προπονητή που επιθυμεί να παίξει με τους καλύτερους.
Δε συμβαίνει όμως αυτό και δε συμβαίνει και σε καλύτερες οικογένειες. Δεν ξέρουμε αν ο Πογέτ είναι αποτυχημένος ή μη αποτυχημένος, σίγουρα αυτό δε μπορεί να κριθεί από ένα ματς που παίχτηκε στα πέναλτι. Υπάρχει όμως (πλην Κωνσταντέλια) άλλο ένα λάθος του κόουτς που μας στοίχισε χθες.
Απέναντι στη Γεωργία το ματς μύριζε από χιλιόμετρα πως θα πάει σίγουρα στην παράταση. Κι αν ένα ματς πάει στην παράταση, είναι πιθανό να πάει και στα πέναλτι, ιδίως ματς που στα 90 του λεπτά δεν έχει ούτε μία φάση που να λογίζεται ως XGoal.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πρόθεση να παιχτεί ένα all in στην κανονική διάρκεια με δύο επιθετικούς, είναι μεγάλο σφάλμα να μην υπάρχει ο Φώτης Ιωαννίδης στα πέναλτι. Ήταν πολύ κουρασμένος; Είναι ένας τελικός, τον αφήνεις μέσα κι ας μη βγάλεις φάση ή του βάζεις τον Γιακουμάκη, έστω στην παράταση, για να πάρει πάνω του τις επαφές με τους αμυντικούς της Γεωργίας.
Δεν λέμε ότι θα ήταν καλύτερο να ξεκινήσει ο Γιακουμάκης και να μπει ο Φώτης κάπου στο 60-65 εφόσον η εικόνα ήταν για παράταση, γιατί αυτό είναι εύκολη κρίση εκ των υστέρων. Λέμε όμως πως ο Γιακουμάκης δεν είχε τις περισσότερες δυνατές πιθανότητες να βάλει πέναλτι στην διαδικασία. Δεν το έχει γενικά με τα στημένα χτυπήματα και τη στόχευση.
Ο Γιακουμάκης είναι φορ της μιας επαφής, που θα του έρθει στρωμένη η μπάλα, όχι φορ που θα κάνει μερικά μέτρα με τη μπάλα και θα πρέπει να στοχεύσει σωστά για να πλασάρει. Δεν είχε τις πιθανότητες με το μέρος του. Και γι’ αυτό όχι μόνο δεν βγάζεις τον Ιωαννίδη, αλλά, αφού κάνεις το λάθος, δεν βάζεις τον Γιακουμάκη να βαρέσει στους πρώτους 5.
Δεν γίνεται σε μια Εθνική Ελλάδος που δεν έχει πληθώρα αξιόπιστων, να μην είναι στους 5 ο Τσιμίκας και ο Κωνσταντέλιας. Ο Γιακουμάκης είναι μια περίπτωση Σαμάτα. Δεν έχει ψυχολογία για να πάρει κρίσιμο πέναλτι.
Μπορεί κι ο Φώτης να το έχανε. Προσφάτως, άλλωστε, πριν 1.5 μήνα βασικά, είχε χάσει πέναλτι με τον Ατρόμητο. Αλλά είναι ο εκτελεστής της ομάδας του, έχει εκτελέσει 7 πέναλτι φέτος, έχει την επαφή. Έχει εκτελέσει κι ένα απαιτητικό τον Αύγουστο στη Μασσαλία.
Θα μπορούσαμε να πούμε και για το ότι δεν βάζεις και τον Μπακασέτα να βαρέσει πρώτος. Κι αυτό όχι ως μετά Χριστόν προφήτες.
Οι παίκτες φαινόταν από το ματς με το Καζακστάν πως έχουν ένα τεράστιο πρέπει στην πλάτη τους. Πάνε να παίξουν μια πρόκριση στην έδρα της Γεωργίας. Κουβαλάνε στο θυμικό τους τις αποτυχίες του παρελθόντος, είτε συμμετείχαν σε αυτές είτε όχι. Ο Μπακασέτας ήταν παρών σε αρκετές. Κι είναι κι αρχηγός.
Κατανοούμε πως τους καλούς εκτελεστές τους βάζεις πρώτους να πάρει ψυχολογία η ομάδα και να βάλει βάρος στον αντίπαλο, αλλά ο Μπακασέτας φαινόταν σε όλο το ματς πως το βάρος τον έχει αποπροσανατολίσει λίγο. Όχι πολύ. Τόσο όσο απαιτείται όμως για να είναι στο 50-50% το πέναλτι που θα βαρέσει.
Μια ιδανική σειρά θα ήταν Μπουχαλάκης-Μασούρας-Μπακασέτας-Τσιμίκας-Κωνσταντέλιας. Στη θεωρία πάντα αυτό.
Επανερχόμαστε στο βασικό και το λιγότερο αμφισβητίσιμο. Δεν αφήνεις έξω τον Φώτη βλέποντας πως τα πέναλτι είναι πολύ πιθανά. Αν δε θες τα πέναλτι, τότε πας και ρίχνεις τον Γιακουμάκη στο 60 και λες σε όλους «πάμε φουλ επίθεση», το ρίχνεις στις σέντρες και ελπίζεις να σου κάτσει μια φάση, να σκοράρεις και να το…σβήσεις το ματς…