Ο Μπαρτλομέι Ντραγκόφσκι δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τίποτα λιγότερο από το να είναι νούμερο 1.
Τα παιδιά είναι σκληρά. Πολύ σκληρά. Ωμά. Στην μπάλα, βάζουν τέρμα αυτόν που δεν θέλουν μέσα να μπλέκεται στα πόδια τους. Τον πιο χοντρό. Τον πιο… άμπαλο. Τον πιο αδύναμο. Είναι το δικό τους έμμεσο bullying.
Στην περίπτωση του όμως, εκείνος το επέλεξε. Όχι, για τους λόγους που μπορείς να φανταστείς: «Ο πατέρας μου Ντάριους ήταν τοπικός ήρωας. Έπαιζε μπάλα ως μέσος στην Γιαγκελόνια, ήταν ο σταρ της πόλης. Άρχισα κι εγώ να παίζω από μικρός. Έπαιζα εξτρέμ, μόνο και μόνο γιατί ήταν η θέση που μάρκαρες λιγότερο. Δεν μου άρεσε να δουλεύω πολύ. Ούτε να ιδρώνω. Γι’ αυτό τελικά κατέληξα τερματοφύλακας. Έχει το λιγότερο τρέξιμο. Και δεν ιδρώνεις σχεδόν ποτέ».
Οι τερματοφύλακες είναι από την φύση τους ιδιαίτεροι. Θέλουν να ξεχωρίζουν. Μπορούν να χρησιμοποιούν τα χέρια. Έχουν διαφορετικές στολές. Εκείνος έχει ένα ιδιαίτερο trademark.
Ένα ασυνήθιστο νούμερο που τον συνοδεύει σε όλη του την καριέρα. Πάλι για λόγους που δεν μπορείς να φανταστείς: «Στο πρώτο μου φιλικό με την Γιαγκελόνια επέλεξα το νούμερο 69. Πήγα καλά και από τότε δεν το αποχωρίστηκα ποτέ».
Είναι ο μόνος τερματοφύλακας στον κόσμο με τον συγκεκριμένο αριθμό φανέλας, που παραπέμπει αλλού. Τον είχε στην Γιαγκελόνια, στην Φιορεντίνα, στην Έμπολι, στην Σπέτσια. Λογικά, θα γίνει ο πρώτος που θα το φορέσει και στον Παναθηναϊκό.
Υπάρχει και ένα ακόμα σήμα κατατεθέν. Το μούσι του. Κάποια στιγμή ήταν το πιο μακρύ μούσι της Serie A. Το πιο μακρύ μούσι της Ευρώπης. Σωστά, μάντεψες το άφησε πάλι για λόγους που δεν μπορείς να φανταστείς: «Αρέσει πολύ στην κοπέλα μου. Μου λέει ότι καλύπτει μεγάλο μέρος από το πρόσωπο μου και έτσι δείχνω πιο όμορφος. Το περιοποιούμαι πολύ με ειδικό σαμπουάν και αιθέρια έλαια.
Θέλω κάποια στιγμή να το αφήσω πάλι τόσο μακρύ, όσο ήταν κατά την διάρκεια της καραντίνας. Άρχισα να το αφήνω, αφού είδα την τηλεοπτική σειρά Vikings που είδα στο Netflix. Είμαι κι εγώ από την φύση μου πολεμιστής, όπως εκείνοι».
Στην δουλειά του, υπάρχουν δυο λογιών τύποι: αυτοί που περιμένουν στωικά την ευκαιρία τους και δουλεύουν αθόρυβα, μεθοδικά, ήρεμα κι αυτοί που δεν ανέχονται να είναι δεύτεροι. Ο Πολωνός ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.
Του είχαν έρθει βολικά. Έτοιμα. Στρωμένα. Έκανε ντεμπούτο με την ανδρική ομάδα της Γιαγκελόνια στα 16 του. Ήταν ακόμα ανήλικος όταν μία αποβολή του βασικού τερματοφύλακα της ομάδας, τον έκανε νούμερο 1 εν μία νυκτί. Δεν έχασε ποτέ ξανά την θέση του. Κι όχι μόνο αυτό. Στην ρούκι σεζόν του στο πολωνικό πρωτάθλημα ψηφίστηκε ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του πρωταθλήματος!
Είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Κυριολεκτικά όμως. Δεν υπήρχε ομάδα της Ευρώπης που να μην τον ενόχλησε. Εκείνος, επέλεξε την ομάδα που πίστευε ότι θα τον κάνει βασικό με το καλημέρα. Έπεσε όμως έξω.
Η Φιορεντίνα πλήρωσε 2,5 εκατομμύρια ευρώ για έναν 18χρονο που πίστευε ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος τερματοφύλακας της Ευρώπης, όμως σε αυτή τη θέση συμβαίνει ότι με τα κρασιά: χρειάζονται χρόνο για να ωριμάσουν.
Στην αρχή έβλεπε την πλάτη του Ταταρουσάνου. Μετά το Σπορτιέλο. Μετά του Γάλλου Λαφόντ. Άρχισε να θυμώνει. Να θυμώνει πολύ. Και μετά να ξεσπάει.
«Από την δεύτερη μου χρονιά στην Ιταλία ένιωθα έτοιμος. Πίστευα ότι ήμουν καλύτερος από όλους, όμως ήμουν μονίμως ο δεύτερος. Αυτό με έκανε έξαλλο. Ήμουν πληγωμένος. Απογοητευμένος. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Ένιωθα ότι έχανα τον έλεγχο με εκρήξεις θυμού. Χρειάστηκα την βοήθεια ενός Πολωνού ψυχολόγου, ο οποίος ακόμα με βοηθάει. Με έμαθε να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου καλύτερα.
Οφείλω πολλά και στον προπονητή τερματοφυλάκων, τον Αλεχάντρο Ροσάλεμ Λόπεθ, ο οποίος για πέντε χρόνια φρόντιζε να κάνει κάθε προπόνηση μου διασκεδαστική. Και στην μουσική, τον μόνιμο μου σύντροφο. Στην ραπ βρίσκω μέσα κάθε πτυχή του εαυτού μου».
Τον Ιανουάριο του 2019 κάνει την δική του επανάσταση. Έχει παίξει μόλις 9 παιχνίδια μέσα σε 2,5 χρόνια στην Φλωρεντία. Θέλει να διώξει την σκουριά και ζητά να φύγει. Οπουδήποτε. Αρκεί να παίζει. Πάει δανεικός στην Έμπολι για το δεύτερο μισό της σεζόν και εκεί τον μαθαίνει όλη η Ιταλία.
Στις 15 Απριλίου του 2019 βρίσκεται στην ζώνη, που θέλουν να βρεθούν όλοι, όσοι φοράνε γάντια. Η Αταλάντα «βομβαρδίζει» από γη και αέρος. Μονότερμα. Πολιορκία. Τελειώνει το παιχνίδι με 47 (!) προσπάθειες προς την εστία, αλλά μένει στο μηδέν. Ο Ντραγκόφσκι κάνει 17 αποκρούσεις, πιάνει τα πάντα. Κανείς άλλος τερματοφύλακας στην ιστορία της Serie A, δεν έχει κάνει ποτέ περισσότερες σε ένα παιχνίδι!
Ο Πολωνός κάνει εξωγήινο δεύτερο γύρο, πάει να σώσει μόνος του την Έμπολι. Την τελευταία αγωνιστική πιάνει πέναλτι του Λαουτάρο Μαρτίνες, αλλά η ομάδα του δεν αποφεύγει την ήττα με 2-1 και πέφτει κατηγορία, εξαιτίας της ομάδας που ανήκει, της… Φιορεντίνα, που δίνει τον βαθμό που έλειπε στην Τζένοα για να γλιτώσει!
Είχε αποφασίσει να φύγει από την Φλωρεντία, αλλά η αλλαγή ιδιοκτησίας, τον πείθει ότι ξημερώνει μία νέα εποχή. Για μία διετία (2019-21) είναι ο βασικός τερματοφύλακας των «βιόλα», μα είναι μία περίοδο που η ομάδα βιώνει χρόνια παρακμής. Ένας μυϊκός τραυματισμός δίνει τα γάντια του βασικού στον Πιέτρο Τερατσιάνο και ο «Ντράγκο» που δεν έχει μάθει ποτέ στην ζωή του να είναι δεύτερος βάζει το καλοκαίρι του 2022 τίτλους τέλους, μετά από 5 χρόνια.
Η Σπέτσια δίνει 2 εκατομμύρια ευρώ και τον κάνει να αισθανθεί απόλυτος άρχοντας, όμως λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, κι ενώ έχει σίγουρη την θέση του στο ρόστερ της Εθνικής Πολωνίας, ένας σοκαριστικός τραυματισμός του στερεί την συμμετοχή στο Μουντιάλ.
Σε μία έξοδο από την περιοχή, στην προσπάθεια του να απομακρύνει με τα πόδια, οι τάπες του κολλάνε στο χορτάρι και ο αστράγαλος του γυρίζει 90 μοίρες. Το θέαμα είναι σοκαριστικό, το πέλμα του μοιάζει να έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο πόδι, η ανατριχιαστική κραυγή του, παγώνει όλο το γήπεδο.
Μοιάζει να έχει διαλύσει ότι υπάρχει εκεί πέρα, όμως η διάγνωση είναι ότι καλύτερο μπορούσε να ακούσει. Είναι εξάρθρωση αστραγάλου, δεν έχει σπάσει τίποτα, δεν έχει κόψει τον αχίλλειο. Κάνει ότι μπορεί στον δεύτερο γύρο, αλλά βιώνει υποβιβασμό με δεύτερο ιταλικό σύλλογο!
Μένει με το ζόρι, η Σπέτσια είναι ένα χάος. Στο πρώτο εξάμηνο της φετινής σεζόν, ο σύλλογος πάει καρφί για την τρίτη κατηγορία, μέσα στην εβδομάδα οι οπαδοί έκαναν ντου στην προπόνηση και κυνήγησαν τους πάντες. Ο Πολωνός τερματοφύλακας άνοιξε την πόρτα της εξόδου και λογικά δεν θα είναι ο μόνος.
Είναι η πρώτη φορά που ο Ντραγκόφσκι θα υπερασπιστεί την εστία μιας ομάδας που παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και κάνει πρωταθλητισμό. Μέχρι σήμερα, ήταν τερματοφύλακας πίεσης, συνθήκη που κρατάει ζεστό κάθε τέρμα.
Με μπόι 1,91 και πολύ γυμνασμένο κορμό είναι εξπέρ στις εξόδους, όταν αποφασίσει να βγει, δεν λογαριάζει κανέναν. Τα χέρια του είναι πολύ γερά, η λαβή του το ίδιο. Είχε το πιο δυνατό βολέ σε όλη την Serie A, μα δεν είναι το ίδιο καλός στα πόδια -οι ομάδες που έπαιζε απέφευγαν το build-up, σπάνια έχτιζε ο ίδιος από πίσω.
Μοιάζει να βρίσκεται στα γήπεδα μια ζωή, αλλά ακόμα είναι μόλις 26,5 ετών. Ακριβώς στην ίδια ηλικία, που ένας άλλος συμπατριώτης του πριν από πολλά πολλά χρόνια ήρθε στην ίδια ομάδα για να… κρύψει τον ήλιο. Τελικά, «βουνό» με «βουνό» σμίγει…
