Η Μητέρα του Κυρίου μας είναι ένα σύνολον, άθροισμα αρετών, το οποίον δεν συναντάται σε καμία ψυχή, ούτε είναι δυνατόν να έλθει άνθρωπος επί της γης με τις αρετές της.
Έχει την σιωπή. Από την ηλικία των τριών ετών μέχρι την ηλικία των δεκαπέντε ετών όπου παρέμεινε στον ναό, στα άγια των αγίων, έζησε την ζωή της σιωπής. Διότι στα άγια των αγίων ουδείς εισήρχετο, ει μη ο αρχιερεύς, μια φορά τον χρόνο ανυπόδητος για να ραντίσει με αίμα μοσχαριού τον χώρο και ό,τι υπήρχε σε αυτόν: Κιβωτός της Διαθήκης, στάμνα με το μάνα, τράπεζα με τα χρυσά Χερουβείμ να την κατακαλύπτουν, το ραβδί του Ααρών.
Έχει την υπακοή. Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ την επεσκέφθη στην Ναζαρέτ και της είπε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει υιό, δεν αντέδρασε, αλλά έσκυψε το κεφάλι της ταπεινά και είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
Έχει την ακτημοσύνη, την άκρα πτωχεία. Όταν οι ιερείς αποφάσισαν ότι άλλον χρόνο δεν πρέπει να παραμείνει στα άγια των αγίων, δεν υπήρχε ουδέν περιουσιακό στοιχείο γι’ αυτήν. Έτσι την παρέλαβε ο δίκαιος και ενάρετος Ιωσήφ για να την προστατεύσει.
Έχει την αδιάλειπτη προσευχή. Στον ναό προσεύχεται εν σιωπή από το τρίτο μέχρι το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας της. Όταν δε ο Κύριος ανελήφθη στους ουρανούς και οι απόστολοι διασκορπίσθηκαν στην οικουμένη για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, η Μητέρα του Κυρίου μας παρέμεινε στην πόλη των Ιεροσολύμων, πιθανόν στο σπίτι του ευαγγελιστή Μάρκου. Όλη την ημέρα την διήρχετο έγκλειστος. Μας διδάσκει έτσι την μεγάλη αρετή της εγκλείσεως, το δε βράδυ διανυκτέρευε προσευχομένη στον κήπο της Γεσθημανή.
Έχει την αγνότητα στον τέλειο βαθμό. Παρθένος προ του τόκου, παρθένος εν τόκω, και παρθένος μετά τόκον.
Κατακοσμείται και καταστολίζεται με την κορυφαία των αρετών, την ταπεινοφροσύνη. Όταν επισκέφθηκε την Ελισάβετ, την μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου, και η Ελισάβετ εξεδήλωσε την χαρά της για την τιμή, η οποία της έγινε να την επισκεφτεί η Μητέρα του Θεού, «και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μητήρ του Κυρίου μου προς με;», η Υπεραγία Θεοτόκος ομολογεί ότι ο Θεός εβράβευσε το ταπεινό της φρόνημα. «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου. Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού, ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί».
Σημειώνω αυτές τις αρετές, διότι αυτές πρέπει να κατακοσμούν κάθε χριστιανική ψυχή, ιδιαίτερα δε τις χριστιανές, όσες έλαβαν το άγιο βάπτισμα και έχουν ονόματα αγίων και μαρτύρων γυναικών. Είθε δε ο Θεός δια των πρεσβειών της αγιωτάτης του Μητρός να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε αγωνιζόμενοι αυτές τις αρετές για να τύχουμε της εν Χριστώ σωτηρίας και να κληρονομήσουμε την βασιλεία των ουρανών.
