Για τον Δημήτρη Νιάνια δεν έχω μιλήσει μετά τον θάνατο του το 2015. Τρία χρόνια τώρα έλεγα να γράψω κάτι εγώ.
Για έναν Άνθρωπο που έγινε οικογένεια μου. Τον οποίο γνωρίζω “εξ απαλών ονύχων”. Από τότε που είχα τη χαρά να κερδίσω την αγάπη του, στις πρώτες του επισκέψεις στο πατρικό σπίτι, όταν ακόμα ήμουν μικρός.
– Ποιες είναι οι ανησυχίες σας;
– Να μη μετατραπεί η χώρα μας: Σε Κοινωνία υπό Ενοικίαση. Σε χώρα υπό Εκκένωση. Σε έδαφος υπό Εκποίηση.
Από τότε με αγαπούσε. Γράφαμε μαζί ποιήματα. Τον “Ηλιαίο” τον γράψαμε μαζί.
Μεγαλώνοντας αρχίσαμε τις συζητήσεις για Λογική, Γλώσσα. Φιλοσοφία. Δεν ξεχνώ το πάθος του, για τη κηπουρική και την ανθοκομία. Ο ίδιος φρόντιζε τους κήπους του Πύργου στη Μυτιλήνη. Το παλαιότερο αρχοντικό στην Ελλάδα.
Χτίστηκε το 1647. Σ’ αυτούς τους κήπους τα καλοκαίρια πίνοντας το αγαπημένο του ουίσκι, συζητούσαμε για τα σπουδαία θέματα που απασχολούσαν την ίδια την εποχή.
Ο πύργος του Δημήτρη Νιάνια βρίσκεται στη περιοχή Πύργοι Θερμής Λέσβου.
Τα «πυργόσπιτα» στη ΝΑ Λέσβο είναι σε μια περιοχή η οποία έχει άμεση σχέση με την πρωτεύουσα του νησιού, τη Μυτιλήνη. Συγκεκριμένα, εξαπλώνονται από βόρεια της Θερμής (11 χιλ.) έως τα νότια προάστια και τα χωριά του ακρωτηρίου της Αμαλής.
Ο πύργος του Νιάνια (1647) αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση λίθινου κτίσματος με σταυροειδή κάτοψη, μοναδικός στο νησί.
Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1988 μια συζήτηση μας, η οποία είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό ΕΝΑ, πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια στον αγαπημένο του Πύργο. Μου έδειχνε απέναντι το Αϊβαλί. Μου έλεγε ιστορίες από την Ιωνία. Για τον παππού του τον Πασάμπεη.
“Αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι μια Ευρώπη ελεύθερη. Με θωρακισμένη εθνική συνείδηση. Τα προβλήματα δεν λύνονται με μονοκομματικές κυβερνήσεις. Χρειάζεται μια ευρύτερη συναίνεση για μια εθνική πολιτική.
⁃ Σωστά. Είναι το ζητούμενο στην εποχή μας. Αλλά πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα πρώτα.
⁃ Όλα τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, δεν μπορούν να λυθούν από μονοκομματικές κυβερνήσεις. Χρειάζεται πλατιά συναίνεση. Συνεργασία ευρύτερων δημοκρατικών δυνάμεων.
Μου έδειξε μάλιστα ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (Τετάρτη 16 Μαρτίου 1988). Ενα Αφιέρωμα για “Το Πολιτικό Μέλλον της Ελλάδας.” Μια μεγάλη έρευνα με τις υπογραφές των : Ν.Εξάρχου, Χρ.Θεοχαράτος, Κ.Μάρδας, Θ.Παπανικολάου, Ν. Πηγαδάς…: Διαβάζω : “Έχω αφιερώσει τις προσπάθειες μου στη διαμόρφωση εθνικής πολιτικής, -από ηγεσία και λαό- με υψηλή άγρυπνη και θωρακισμένη εθνική συνείδηση, μπροστά στην απόφαση “ύψους η βάθους”, που πήραμε εντασσόμενοι στην Ευρώπη. Το παν εξαρτάται από το να καταλάβουμε όχι μόνο τι θέλουμε εμείς από αυτούς, αλλά και τι επιδιώκουν αυτοί από εμάς.”
Λάτρης του Ελληνικού πολιτισμού. Βαθύς γνώστης του δυτικοευρωπαϊκού πνεύματος
“Οι πρωταγωνιστές σήμερα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας έκαναν και τους πρώτους παγκόσμιους πολέμους που συντάραξαν την ανθρωπότητα στον αιώνα μας. Εξαιτίας τους χάθηκε η Μικρά Ασία. Εξακολουθούμε να χάνουμε και την Κύπρο…”
⁃ Τι τους λέτε;
⁃ Τους μιλώ σαν Δάσκαλος. Τους λέω ότι είμαι υπέρ της Ελεύθερης Ευρώπης. Με θωρακισμένη εθνική φρόνηση. Τι ζητούν από εμάς ένα μικρό λαό; Δόξα; Παιδεία, Τεχνολογία; Μεγαλείο;
⁃ Οι επιδοτήσεις τους είναι έργα φιλανθρωπίας, η είναι επενδύσεις δικές τους στην Ελλάδα, από τις οποίες κάθε συναιτερισμός προσδοκά οφέλη;
⁃ Ποιες είναι οι ανησυχίες σας;
⁃ Να μη μετατραπεί η χώρα μας :
Σε Κοινωνία υπό Ενοικίαση.
Σε χώρα υπό Εκκένωση.
Σε έδαφος υπό Εκποίηση.
Τόσο προφητικό…!!!
Ο πατέρας του ήταν γιατρός. Ο παππούς τους δικαστής και προσωπικός φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο αντιπροπάππους του, ήταν μέλος της “Φιλικής Εταιρείας”.
Ο Δημήτριος Νιάνιας (29 Αυγούστου 1921 – 19 Οκτωβρίου 2015) του Γεωργίου υπήρξε Έλληνας διδάκτωρ φιλοσοφίας, καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και πολιτικός.
Διετέλεσε βουλευτής, ευρωβουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη.
Αρχικά σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Καθηγητές του ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος.
Το 1966 εκλέγεται Καθηγητής της έδρας Φιλοσοφίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1967, λίγο μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, απολύεται από τη θέση του. Το 1969 επανεκλέγεται παμψηφεί ως Καθηγητής Φιλοσοφίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου μετά από επαναπροκήρυξη της έδρας. Η χούντα δεν τον διορίζει και ο καθηγητής προσφεύγει στο δικαστήριο.
Από το ακαδημαϊκό έτος 1969/70 ο καθηγητής Δ. Νιάνιας διδάσκει τα μαθήματα της Φιλοσοφίας του ΕΜΠ κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Επί τρία έτη δεν του διατίθεται γραφείο στα κτίρια του ΕΜΠ και επί δύο έτη εκτελεί μόνος του όλες τις ακαδημαϊκές και εκπαιδευτικές υποχρεώσεις και λειτουργίες της έδρας χωρίς βοηθό ή επιμελητή. Επιπλέον, τα μαθήματά του -τα μόνα ανθρωπιστικά μαθήματα στο ΕΜΠ- τελούσαν υπό την παρακολούθηση της τότε δικτατορίας, από πολιτικά όργανα του τότε καθεστώτος. Εν τούτοις, όχι μόνο εισήγαγε τις Ανθρωπιστικές σπουδές στο Πολυτεχνείο, αλλά εργάσθηκε εντατικά διδάσκοντας έως και είκοσι ώρες εβδομαδιαίως.
Εισήγαγε επιπλέον τα μαθήματα της Ιστορίας του Πολιτισμού, της Κοινωνιολογίας και ειδικώς για τους Αρχιτέκτονες το μάθημα της Αισθητικής.
Δημιούργησε Σπουδαστήριο Φιλοσοφίας και οργάνωσε τη βιβλιοθήκη του Σπουδαστηρίου. Ο Καθηγητής Βασίλης Καρασμάνης. αναφέρει επί λέξει: “Θυμάμαι τις συναντήσεις που είχαμε την περίοδο (1971-1974) μία ομάδα προβληματισμένων φοιτητών του, και συζητούσαμε φιλοσοφικά θέματα σε διάφορα σπίτια εκτός Πολυτεχνείου για τον φόβο των χαφιέδων.
Οι συζητήσεις αυτές καθόρισαν τη ζωή πολλών από τους φοιτητές του. Σε συνθήκες σκότους, τα μαθήματά του υπήρξαν νησίδες ελεύθερης σκέψης και προβληματισμού με ευρύτερη απήχηση, πέραν του Πολυτεχνείου.”
Πήρε μέρος στον αντιστασιακό αγώνα. Ήταν μάρτυρας υπεράσπισης φοιτητών και καθηγητών…: ” Κύριοι Δικαστές εμένα να συλλάβετε. Εγώ είμαι ο καθηγητής τους. Είναι πνευματικά μου παιδιά αυτά που κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου…”
Στον ξεσηκωμό του Νοέμβρη υποστήριξε τους εξεγερμένους. Στον πολύγραφο της έδρας τους τυπώνονταν οι προκηρύξεις των ελεύθερων πολιορκημένων.
Τον κρατάει ακόμα τον πολύγραφο. Όπως κρατά και τη γραφομηχανή καθηγητή του Θεοδωρακόπουλου, όπου τυπώθηκε η πρώτη προκήρυξη της οργάνωσης “Ελεύθεροι Έλληνες”.
Εκτός Πολυτεχνείου πρωτοστατεί για τη δημιουργία της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας της οποίας εκλέγεται και πρώτος Αντιπρόεδρος, επί προεδρίας Κ. Τσάτσου.
Για περισσότερα εδώ : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Δημήτριος_Νιάνιας
“Στο Ημερολόγιο του Λεωνίδα Παπάγου υπάρχουν και πολλές αναφορές σε συναντήσεις του εκδότη Λαμπράκη με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Αυτές τις συναντήσεις δεν τις έχει ο ίδιος κοινολογήσει ποτέ μέχρι τον θάνατό του, αλλά περιγράφονται από πολλές πηγές. Μια απ’ αυτές είναι ο καθηγητής φιλοσοφίας του ΕΜΠ Δημήτριος Νιάνιας, έμπιστος του Γκλίξμπουργκ, ο οποίος έγινε βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και ευρωβουλευτής με τη Δημοκρατική Ανανέωση, ενώ διατέλεσε και υπουργός Πολιτισμού το 1978 στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. «Το βράδυ δείπνησε σπίτι μας ο κ. Νιάνιας με τη σύζυγό του», θυμάται ο Παπάγος. «Ανησυχεί πολύ για τις κινήσεις του Λαμπράκη. Από τον Οκτώβριο [του 1970] είχε ο Λαμπράκης συχνότατες επαφές με τον Παπαδόπουλο και του ζητά να ανακηρύξει τη Δημοκρατία υποσχόμενος, τότε, την ενίσχυσή του. Επίσης, στενά συνεργάζεται ο Λαμπράκης με τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου, τον οποίο θέλει να εκμεταλλευθεί πολιτικά». Εδώ : http://vathikokkino.gr/archives/103073
“Θυμάμαι, στη δουλειά μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λέει ο Γ. Ρέντζος, στην αρχή μιας νέας κοινοβουλευτικής περιόδου που ασχολιόμουν με την εκδοτική επιμέλεια των βιογραφικών των νέων μελών του, είχα συναντήσει μια φράση που με έφερε σε αμηχανία. Ήταν στο προκαταρκτικό δελτίο προσωπικών πληροφοριών, στο στοιχείο όπου το έντυπο έγραφε «χρώμα ματιών», και ο νέος τότε ευρωβουλευτής Δημήτρης Νιάνιας είχε συμπληρώσει στα αγγλικά «Nonsense». Ανοησίες! Τι θα συμπεριλάμβανα εγώ στην υπό έκδοση συλλογή των βιογραφικών;
Τον πήρα τηλέφωνο. Του εξήγησα, όσο πιο μαλακά μπορούσα το πρόβλημά μου. Στην αρχή με ρώτησε απότομα «Εσείς τα συντάσσετε αυτά;». Του απάντησα βέβαια πως δεν έχω καμιά σχέση με το υπηρεσιακό έντυπο, αφήνοντας να νοηθεί πως δεν το βρίσκω και ό,τι το καλύτερο. Αλλάζοντας λοιπόν τόνο ο Λέσβιος Ευρωβουλευτής μου εξήγησε, πολύ σωστά, νομίζω: «Καλά αυτοί οι άνθρωποι που συντάσσουν το ερωτηματολόγιο δεν έχουν ακούσει πως υπάρχουν έγχρωμοι φακοί επαφής που τους φοράς και αποκτάς όποιο χρώμα ματιών θέλεις;» Δίκιο δεν είχε; Εξάλλου τι περίεργο δελτίο αστυνομικής σήμανσης ήταν αυτό για τους εκλεκτούς των ευρωπαϊκών λαών;
Πηγή: https://www.facebook.com/paoaoaps/posts/370061330180815
